☆
"Yıldızlar parlatmak için gölgelere sığınır..."
Jessica geçmişinin intikamını almak için savaş verirken en büyük korkusuna aşık olacağını hiç düşünmemişti.
☆
NOT:
*Olaylar ve zamanlar MCU ile orantılıdır.
*Kitap End Game'den bir yıl sonrasında g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12 Eylül 2024 San Francisco Bucky __________
Korkuyla, kan ter içerisinde doğruldu sert zeminden. Gördüğü kabus yüzünden afallamış ve dehşet içersindeki boş bakışlarını etrafta gezdirdi.
Her gece onu ziyarete gelen harikulade geçmişi, her seferinde ilk miş gibi etki bırakıyordu üzerinde.
Ne zaman geçmişi peşini bırakıcaktı?... Ne zaman normal bir hayatı olucaktı?...
Tek başına sürdürdüğü hayatına gireli çok olmadı henüz, ama bunun ağırlığını fazlasıyla çekiyordu.
Yanlız günlerin, gecelerin; tek başına geçirdiği yemeklerin... Veya geçmişini hatırladığı her anda bunu düşündü. Ayni soruları defalarca kendisine sordu ve her seferinde aynı cevapları kendisine verdi.
Neden insanlar onun gibi birini hayatına alsın?
Bunu deneyimlemek için bolca zamanı vardı, ama o bütün fırsatları elinin tersiyle itti.
Çünkü korktu...
İnsanların ondan korkmasından korktu, gerçek onu öğrendiklerinde verecekleri tepkilerden korktu. En çok da başarısızlıkla biten her denemenin vereceği ağırlık ve yüzüne vurulacak olan gerçekten korktu.
Dışardan soğuk, hiçbir şeyi umursamayan biri gibi görünüyordu ama... en çok o korktu. Bu tanımlayamadığı korkusu her seferinde onu daha güçsüz kılıyordu.
Yine düşüncelerinin en derin çukuruna dalmak üzereyken kendisini kurtarıp derin bir nefes aldı. Galiba yürüyüş yapma vakti geldi.
Ne zaman muhteşem rüyaları yüzünden uyansa, sabahın bu erken saatlerinde havanın tam aydınlanmaması nedeniyle mavi ve hafif sisli havada yürüyüş yapardı.
Kimse yokken, özendiği hayatlara bakma gereği duymadan yanlız yürümek daha cazipti onun için. * *
"Hala kabus görüyor musun Bucky?"
Uzun bir yürüyüşten sonra, hükümetten aldığı af sonrası zorunlu olarak gönderildiği terapiste yine gelmişti. Odaya girer girmez on dakika geç kalmasıyla ilgili azarını işittikten ve ardından gün içinde neler yaptığını sorduktan sonra asıl konularına gelmişti.
Düzenli olarak amacını bilmediği terapiler görüyor ve sözde sorunlarından kurtulmaya çalışıyordu.
Sahi sorunu neydi? Artık kış askeri veya yasadışı örgüte çalışan biri değildi. Sadece hayatına devam etmeye çalışıyordu. Bu kadın ona nasıl yardım edebilir ki?
"Hayır."
Yalan. Çünkü eğer doğruyu söylerse terapilerin daha çok uzayacağını biliyordu. Onun iyiliği için olduğunu biliyordu ama bu terapiler onun hiç işine yaramıyor.
