EREN AY BxB (gerçek ailem)

2.bölüm

Evet şu an da önümde duran kocaman eve bakıyodum.

Ev demeye bin şahit ister adeta köşk saray anasını satayım. Adeta bizim karargah kadardı. Tamam biraz abarttım ama büyük ev.

Daha fazla oyalanmadan kapıyı çalmıştım.
Kapının açılmasını beklerken etrafı inceliyodum. Nedense bayağı bir koruma vardı biraz şüphe uyandırıyodu.

Ben düşüncülerima dalmışken kapı açılmıştı. Orta yaşlarda bir kadın açmıştı. Konuşmasına izin vermeden konuşmuştum. "Ben Eren akşam yemeğine gelicektim."
Kadın gülüp konuşmuştu "biliyorum eren bey geçin içeri."

Bey dediği zaman kaşlarımı çatmıştım kadın benden yaşca büyüktü ama benim ona saygılı davranmam lazımken o bana beyle hitap ediyodu. "Lütfen eren diyin beye gerek yok." Kadın gülümseyip kafa sallamışdı.

"Gel Eren oğlum ben seni götüreyim." Kafa sallayıp onu takip etmiştim. Duvarda ki fotoğraflara baktığımda mutlu Aile tabloları görmüştüm.

Bunlara bakarak sonunda varış noktamıza ulaşmıştık. "Geç oğlum sen benim işlerim var." Diyip gitmişti.

Beni gören zeynep hanım sevinçle ayağa kalkıp bana sarılmıştı "oy hoşgelmiş benim oğlum." Ne yapmam gerekiyodu sarılsam ona ümit vermiş olurmuydum ki? Ben düşüncülerime dalmışken kadın geri çekilmişti.

Ama yüzü asıktı sanırsam karşılık vermediğim içinde. O sıra da hazar bey karşıma geçip elini uzatmıştı. "Hoşgeldin oğlum." Elini sıkıp konuşmuştum "hoşbuldum."

Arkalarına baktığımda diğer aile üyelerini görmüştüm. Hepsini tanıyodum gelmeden hepsini araştırmıştım ne olur olmaz diye.

Hazar bey konuşmuştu "geç otur oğlum yemek hazır olana kadar konuşalım."
Boş olan tekli koltuğa oturmuştum.

Zeynep hanım mükemmel bir enerjiyle konuşmaya başlamıştı.
Harbi bu kadın niye bu kadar enerjikti?

"Ee tanıştırayım seni oğlum." Elleriyle göstererek tanıştırmaya başlamıştı. "En büyük abin Özgür 25 yaşında 2.abin yağız 24 yaşında 3.abin atlas 23 yaşında ikizin ege ve kız kardeşin defne 15 yaşında." Kadın anlatana kadar yorulmuş olucakki derin bir nefes almıştı.

Sen daha anlatırken yoruluyosun da yaparken yorulmadınmı be kadın?

İkizimin olmasına şaşırmamıştım. Çünkü hepsini araştırmıştım.

"Bende Eren Memnun oldum."hepsi mırıltılı sesler çıkarmıştı. En küçükleri defne konuşmaya başlamıştı. "En sevdiğin renk ne yapmaktan hoşlanırsın sevgilin varmı ne yemek seversin tatlı olarak ne seversin hangi sporla uğraşırsın bayağı heybetli bir adam olduğun için sordum yani birşeye aler-" sözüne kesin şey konuşmam olmuştu.

"Bu kadar hızlı soru sorarsan aklımda tutamayabilirim küçük hanım" utanarak bana bakmıştı. Aynı annesine benziyodu

Gerizekalı o seninde annen

Sen yine geldinmi lan

He geldim varmı

Tek birşey diycem siktir git.

Aman be bende sana meraklıydım sanki

İç sesim ile kendi kendime göz devirmiştim.
Karşımda duran kıza baktığım zaman konuşmuştu "e tamam o zaman en sevdiğin renk ne?" Düşünmeden cevaplamıştım "siyah."

En büyük abi özgür konuşmaya başlamıştı "mesleğin ne?" Onlara asker olduğumu söylemicektim. Binbaşım söyle dediği zaman söylücektim. "Bir galeride çalışıyorum." Aklıma ilk gelen şeyle direk söylemiştim.

3.abi yağız konuşmuştu "galeride çalışıpda o kadar pahalı motoru nasıl alabildin?" Yani evet mantıklı soruydu "birikim yaptım diyelim." Kafasını sallamıştı.

Az önce beni kapıda karşılıyan kadın yemeğin hazır olduğunu söyleyip gitmişti. Bizde arkasından çıkıp yemek odasına gitmiştik.

Ben özgür ve yağızın ortasındaki sandalyeye oturmuştum. Başta hazar bey onun hem çaprazında zeynep hanım onların yanında atlas ege defne oturuyodu.

Yemeğe başlamıştık ama zeynep hanım hep bana bakıyodu. Değişik hissediyordum ilk defa anne sevgisini hissetmiştim. Bunun verdiği rahatsızlıkla yerimde kıpırdanmıştım. 

Öksürük sesi geldiği yere bakmıştım. Baktığım gibi hazar bey konuşmaya başlamıştı.

"Oğlum Eren sana birşey diyicez." Kesin tahmin ettiğim şeyi dicekti hadi hayırlısı "buyrun dinliyorum."
"Oğlum biz senin bizle yaşamanı istiyoruz tüm çocuklarımız yanımızda senin de olmanı istiyoruz." Bende aynı öksürüp konuşmaya başlamıştım.

"Bakın hazar bey sizide anlıyorum ama sizinde beni anlamanız lazım her iki taraf için de zor benim kendi evimde kalmam daha iyi olur." Zeynep hanımın gözleri anında dolmuştu. Aynı şekilde defnenin de üzülmüştüm biraz ama yapıcak birşey yoktu hem istesemde kalamazdım hakkaride görev yapıyodum.

Zeynep hanım konuşmuştu "lütfen oğlum kal bizimle 22 yıldır hasretini çekiyoruz lütfen bizle yaşa oğlum" tam konuşcağım sıra da telefonum çalmıştı.

Albay arıyodu bunu açmam lazımdı önemli birşey olmasa aramazdı. Tam kalkcağım sıra da hazar bey konuşmuştu "önemli değilse bura da konuşsan oğlum." En azından bunu yapabilirdim.

Kafamı sallayıp açmıştım.
"Eren ailene asker olduğunu söyleyebilirsin birde üzülerek söylüyorum ki bu yıl görevini mersinde yapıcaksın." Yalandı bilerek yapıyodu ailemle kalmam için.

"Peki albayım siz bana atarsınız konumu." Diyip kapatmıştım. Aile bana şokla bakıyodu çünkü albayım demiştim.

Atlas konuşmuştu "albayım derken sen askermisin galericide çalışmıyomudun." Derin bir nefes alıp konuşmaya başlamıştım.

"Evet askerim albay onay vermeden söyleyemezdim." Hazar bey ve diğerler bana gururla bakıyodu birden defne bağırmıştı.

"NE YANİ ŞİMDİ BENİM ASKER BİR ABİMMİ VARR AĞAĞA HEMEN ARKADAŞLARIMA DEMEM LAZIM RÜTBEN NEE." Kızın bağırmısıyla hepimiz şok olmuştuk.

"Yüzbaşıyım." Kızın gözleri imkan varmışcasına daha da büyümüştü. "Ay ay tutun beni şuraya bayılucamm." Bu kız cidden kafayı yemişti.

Konuşmaya başlamıştım. "Benim görev yaptığım yer hakkariydi ama değişmiş 1 senelik burada görev yapıcam." Zeynep hanımın hazar beyin gözleri ışıldamıştı.

Zeynep hanım konuşmuştu "yani şimdi bizimle kalabilirsin dimi?" Ne diyceğimi bilmiyodum.

Tüm aileye bakarken gözüm ikizimde takılı kalmıştı. Nedense bana bura kal bakışlarını atıyodu ister istemez bi heyecanlanmıştım. "Peki ama 1 hafta alışamassak geri giderim." Tüm aile sevinçle bana bakıyodu.

"Ay ay biz senin odana hazırlayalım o zaman oğlum." Zeynep hanım hevesle konuşuyodu.

O sıra da konuşmaya başlamıştım "ama benim sık görevler çıkıyor işte askeriye de sabahladığım oluyor bir göreve gittimmi 1 gün 1 ay 1 yıl bile sürebilir." Zeynep hanım hüzünle bakmıştı bana. 

Hazar bey konuşmuştu "görev bu oğlum yapıcak birşey yok." Daha fazla konuşmadan yemeklerimizi yemiş çay kahve falan derken güzel vakit geçirmiştik.

Benim için sayılı güzel vakitlerden biriydi.

———
Sınır koyucam artık