COK BEKLETMEDIM SIZI BU SEFER ASKLARIM HEHEHERHH (BEKLETTIM)
BU HİKAYE DE BİTSİN BASKA FIC YAZMAM YAA ADAM AKILLI HIKAYELER YAZMAYA BASLICAM BELIRLI BI KONUSU OLANN
Ama bitmesine çok var daha of bölümleri hızlı atmaya çalışcam (inandınız mi)
IYI OKUMALAR...
.
.
.
Draco'nun gözleri adeta ateş saçıyordu. Öfkesinin ne denli büyük olduğunu anlamak çok zor değildi. Fakat kendini tutmaya çalışıyor gibiydi.
"Ee, gelmiyor musun içeri?" Diye sorduğunda şuan normal davranmadığını fark ettim.
"İyi değilsin. Sabah konuşuruz." Diye kestirip attım ve anahtarımı çevirerek kapimi açtım. Ayakkabılarımı çıkardım ve içerideki ayakkabı dolabına koydum.
Tam kapıyı kapatacakken bir şey engel oldu. Kapı tekrar sonuna kadar açıldı.
"Tamam. Ben gelirim o zaman." Dedi Draco doğrudan yüzüme bakarak. Ardından kendisi de içeri girip kapımı kapattı.
Korkuyordum. Peki neden? Kendi canı uğruna benim hayatımı kurtarmış biri bana asla zarar veremezdi, öyle değil mi?
"Draco sen... saçmalıyorsun şuan." Diyebildim kesik kesik. Hemen üzerimden şu tedirgin havayı atmam lazımdı çünkü bu garip bir şekilde bu halim onu eğlendiriyor gibiydi.
"Seni doğrayacakmışım gibi davranmayı kes Aida."
Sağol ya, çok içimi rahatlattın!
Biraz daha geri gitsem sırtım duvara yapışacaktı. Draco ise benim hemen önümde mimiksiz bir şekilde duruyordu. Karşıdan bakıldığında çok komik bir görüntü olduğuna emindim çünkü gözlerimi kocaman etmiş sadece onu izliyordum.
"Ne o, hesap sormaya mı geldin yoksa?" Dediğimde hafifçe tebessüm etti ama tebessümü çok uzun sürmedi. Hemen o eski kibirli yüzü geri geldi.
"Sana..." Bir adım bana yaklaştı. O yaklaşınca mecburen geri gitmek zorunda kaldım. "Ondan..." biraz daha geri gittim. O da biraz daha geldi üzerime doğru. "Uzak durman gerektiğini..." Bir adım daha geri gittiğimde sırtım artık tamamıyla duvarla birleşmiş bir vaziyetteydi. O ise üstüme gelmekten vazgeçmeyip bir adım daha geldi ve tam olarak dibimdeyken durdu. "Söylemiştim."
Bana yukarıdan, yani kafasını eğip bakıyordu. Doğal olarak gözlerini görebilmem için benim de kafamı biraz kaldırmam gerekiyordu.
"Uzak durmam gerektiğini fark etseydim bunu yapardım." Dedim cesaretimi toplayarak çünkü ondan korkmamı gerektirecek hiçbir şey yoktu. Sadece saçmalıyordum işte...
"Hiçbir bok bildiğin yok!" Dedi bağırarak. Buna bağırmak denmez, kükremişti.
Nefes nefese kalmıştık ikimizde. O bağırdığı için, ben ise salak salak titrediğim için.
Fakat korkunun beni ele geçirmesine izin vermedim ve ayni ses tonuyla ona karşılık verdim.
"Daha tanışalı birkaç gün olan bir çocuktan beni kıskanamazsın! Hemen buna bir son ver Draco ve eğer vermiyorsan da evimden hemen çık git!" Onu kovmama gram tepki vermemiş ve hiç şaşırmamıştı.
"Hata yapıyorsun Aida. Bilmediğin şeyler var dedikçe kurcalıyorsun!"
"Anlat o zaman şu bilmediğim bokları da neymiş öğrenelim!"
"Öyle mi?" Dedi ve gözlerini kıstı. Bildiği bir şeyler var gibiydi.
"Evet!" Dedim kararlı bir şekilde. "Şifreli konuşup saçma sapan davranmayı kes artık. Çok sıktı bu oyun!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Killer Neighbor ~Draco Malfoy ile Hayal Et
Fanfiction"Katil..." Gözlerini bana çevirdi. Bana baktığını görünce bende ona bakmaya başladım. "Bulundu mu?" "Bulundu." Dedi kısa bir şekilde. şaşkınlıkla doğrudan gözlerine bakıyordum. Böyle birşeyi benden neden gizlemişti ki? "Neden benim haberim yok?" "B...
