[Zawgyi]
Heart Physiotherapist
(mini story)
"ကားကလည္းၾကပ္ေနေရာ ေနာက္က်ေနပါၿပီဆို"
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ထုံးစံအတိုင္းကားတန္းမွာမျပတ္ၾကပ္သပ္ေနေလ၏။ ညေန႐ုံးဆင္းခ်ိန္မို႔ကားပိုၾကပ္တာထင္သည္။
"ေ႐ြ႕စမ္းပါကြာ"
လက္တြင္ပတ္ထားသည့္နာရီေလးကိုၾကည့္ေတာ့ ၅နာရီထိုးကာနီးျဖစ္ေနၿပီမို႔ ယြန္း စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိဳက္မိ၏။
အလုပ္ပထမဆုံးေန႕ကိုေနာက္မက်ခ်င္ပါ။ သူမကိုအခ်ိန္မတိက်သဴဟုအထင္ခံရမွာကို ယြန္း တအားစိတ္ပူသည္။ မည္သည့္ကိစၥကိုမဆို ယြန္းသည္အခ်ိန္ကိုတစ္စကၠန့္ေလးမွအစြန္းထင္းမခံတတ္။ အခ်ိန္သိပ္တိက်သဴ။
"Oh finally"
ကားတန္းေ႐ြ႕ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ယြန္း အရွိန္ကေလးအနည္းငယ္တင္ကာ သူမအလုပ္ဝင္မည့္ေဆးခန္းသို႔ေမာင္းႏွင္လိုက္ေတာ့သည္။
"၄နာရီ ၂၇မိနစ္ ၂၇မိနစ္ေနာက္က်တယ္"
ယြန္း ေဆးခန္းအဝကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ခပ္မာမာအသံတစ္ခုေၾကာင့္ ေဆးခန္းထဲဝင္မည့္သူမေျခလွမ္းတို႔ရပ္သြားသလို ယြန္း၏မ်က္ခုံးေကြးေကြးကေလးမ်ားသည္လည္းအနည္းငယ္တြန့္ခ်ိဳးသြား၏။
ေဆးခန္းထဲမွဆရာဝန္အမ်ိဳးသားသည္ လူနာကိုနားၾကပ္ျဖင့္စမ္းေနရင္းမွ ယြန္းကိုမၾကည့္ဘဲထိုစကားကိုေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ ယြန္း စိတ္ထဲအလိုမက်သလိုႀကီး။ တကယ္ေတာ့ ေနာက္က်လိဳ႕အျပစ္ရွိတာမွန္ေပမဲ့ ထိုအမ်ိဳးသားသည္ မသိလွ်င္အေဖကသမီးကိုဆူသလိုပုံစံႀကီးမို႔ယြန္းသေဘာမက်တာျဖစ္သည္။
"အလုပ္ပထမေန႕မွာတင္ေနာက္က်စရာလား"
ထိုတစ္ခါတြင္ေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသားသည္ ယြန္းကိုမ်က္ဝန္းနက္နက္တို႔ျဖင့္စိုက္ၾကည့္လာေလသည္။ အစကအဆူခံေနရလို႔စိတ္တိုမိေပမဲ့ ထိုအမ်ိဳးသား၏အၾကည့္တို႔ေၾကာင့္ ယြန္း စကၠန့္ပိုင္းေလာက္မွင္သက္မိသြား၏။
မ်က္မွန္တပ္ထားသည့္တိုင္ ထိုသူ၏အၾကည့္တို႔သိပ္စူးရွသည္။ ရွပ္အကၤ်ီအျပာစင္းေလးကို ပုဆိုးနက္ျပာေရာင္ျဖင့္သပ္သပ္ရပ္ရပ္တြဲဝတ္ထားပုံေၾကာင့္ လူရည္အေတာ္သန့္သည္။ ေဘးခြဲဆံပင္ကိုလည္းအေတာ္ေလးေကာ့ေနေအာင္လွန္ၿဖီးထားပုံေၾကာင့္ၾကင္လင္ခန့္ညားေသာ႐ုပ္ရည္မွာေပၚလြင္လွသည္။
