Kuzeyin Denizi (Düzenleniyor💚)

İnan bana Kuzey..

24 cü bölüm

-Neyse ben artık kalkayım çok geç oldu

Sonunda yalnız kalmıştım düşüne bilmiştim.
Bence sabah kuzeyden özür dilemeliydim.
Sabah hemen kahvaltı edip evden çıkmıştım.

Yolda umutu aradım ve Yağmurun
Dostoyevskinin kitaplarını
sevdiğini söyledim geri kalanı
ondaydı. Hemen Kuzeyin evine
gitdim fakat evde değildi çıkıp deniz
kenarında biraz aradım hiçbir yerde yoktu.

Bende eve geldim fakat mahallenin önünde
gördüklerim beni çok şaşırtmıştı
Kuzey ve yanında bi kız vardı.
Çok kötü haldeydim benim bir
sözümle kendine başka birirnimi
bulmuştu... o an paramparçaydım orda
öylece kalmıştım hayallerim ve
umutlarım yıkılmıştı... hüngür-hüngür
ağlıyordum ve bir yandanda kendi
söylediklerimi düşünüyordum çok kötü
haldeydim.

Orda öylece bayılmışım son
hatırladığım şey Kuzeyin
bana bakmasıydı.Uyandığımda
evdeydim. Fakat benim evimin
anahtarı kimsede yokki kuzeyden
başka yoksa...
başımın üzerine baktığımda
kuzey yanımdaydı.

+Kuzey

-Deniz iyimisin? Ne oldu?

+İyiyim de... Kuzey o kız kimdi?

-Sanane?

+Nasıl sana ne ya. Ben o kız yüzünden
bu haldeyim!

-Nasıl?

+Seni öyle o kızla
sarmaş-dolaş görünce çok
kötü oldum ağladım
bayıldım hepsi onun yüzünden

-NEE?! Sen o kız yüzünden
ağladınmı? Bakayım gözlerine

Kuzey elleriyle yüzüme dokundu göz altlarımı okşadı ve gözlerime dikkatlice baktı

+Söyle bakalım o kız kimdi?

-Kuzenimdi..  Vallaha.  Hem sen yoksa...?

+Ayy neyse! Bana ne?

Trip tarcasına bir bakış sunarak koltukta dikeldim. Kalmak isterken üzerimde pijamalarım olduğunu
fark etdim

+Aaa! Kuzey!

-Efendim? Ne oldu?

+Benim üzerimde neden pijama var!
Kıyafetlerimi kim değiştirdi?

-Eee... şey B-ben

+NEE?! Bi yutkundum sonrada kuzeye
baktım tabi kuzey bey sırıtıyordu. Bende biraz kızarmıştım sanki

-Ne oldu utandınmı ehe...

+Tabiki! kim utanmazki...
neyse sen bakma kalkıcam

-Ama alınıyorum o kadar kıyafetini
değiştirdik şimdi pijamaylamı utanıyorsun?

+Kuzey ama! Tamam yeter neyse.

-Sen tüm gece burdamı bekledin?

-Evet ne olmuş

+Uyumadınmı

-Eee hayır

Bu an kuzey gözlerimin içine umutla bakıyordu.
Dünki kızgınlığım bi anda çıkıp
gitmişti aklımdan.

+Kahvaltı istermisin?

-Iıı... şey

+Ne oldu

-Önce bi konuşmamız gerek..

+Dinliyorum seni

-Bak Deniz Umutla aranda
ne gibi şeyler olduğunu bilmiyorum
fakat ondan uzak dur tamam mı?

+Kuzey bak sana söylemeye çalıştım fakat
dinlemedin beni Umutla aramda birşey
OL-MA-DI!

-Nasıl? Ya o gece evinde kal-...

+Yok o gece evimde falan kalmadım eli elime
değmedi

-P-peki bana neden söylemedin?

+Söyleseydimde inanmazdın

-Ya umutla buluşman?

+Kuzey bak gerçekten o konuda
konuşamam umuta söz verdim kimseye
söylemiyceğim

-Peki ben anladım Kuzey ayağa kalktı
kapıya doğru yürüyordu

+Bak gerçekten benle alakası
yok Yemin ederim sana

Sanırım inanmamışdı...