Two enemies become two lovers

30ο Κεφάλαιο

Αφήγηση Pari:

Κάθομαι στον καναπέ και κοιτάω το γράμμα.

Το ανοίγω.

Όμως δεν το διαβάζω.

Περιμένω μερικά λεπτά μέχρι να ησυχάσω από όλη την ένταση πριν.

Αρχίζω να διαβάζω το γράμμα.

"Σου γράφω πάλι γράμμα γιατί νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ καλύτερα.
Πίστευα ότι θα μπορούσαμε να τα ξανά βρούμε έστω σαν φίλοι αλλά δεν νομίζω ούτε αυτό να είναι γραφτό για εμάς.
Μπορώ να σου πω ότι προσπάθησα να προχωρήσω αλλά δεν μπόρεσα.
Συνέχεια εμφανιζόσουν στις σκέψεις μου.
Ήθελα να πιστεύω ότι δεν μου αρέσεις ακόμη αλλά είναι αδύνατον.
Μπορεί να τα πηγαίνουμε καλά στην αρχή αλλά μετά πάντα κάτι το χαλάει.
Έφυγα όπως μου είπες.
Για να προχωρήσουμε θα πρέπει να κρατήσουμε απόσταση.
Αλλιώς θα επιστρέφουμε πάλι στα ίδια.
Με έχεις πληγώσει και σε έχω πληγώσει αρκετές φορές.
Έχουμε νευριάσει και έχουμε χαρεί αμέτρητες φορές.
Κάποια στιγμή αυτό θα φτάσει στο τέλος του.
Olivia"

Όχι πάλι.

ΟΧΙ.

Δεν πρόκειται να το αφήσω έτσι.

Δεν πρόκειται να την αφήσω να φύγει πάλι.

Είμαι δικός της και είναι δικιά μου.

Ανοίγω το μήνυμα που μου έστειλε πριν μισή ώρα η Kate και βγαίνω έξω από το σπίτι.

Μπαίνω στον χάρτη για να δω πως θα πάω στο σπίτι της γιαγιάς της Olivia's.

Είναι λίγο μακριά αλλά δεν πρόκειται να μείνω πάλι έτσι.

Μετά από 35 λεπτά φτάνω έξω από την διεύθυνση.

Χτυπάω την πόρτα και μου ανοίγει η γιαγιά της.

Paris:Γειά σας. Είναι μήπως εδώ η Olivia?
Γιαγιά Olivia's:Ναι παίρνα είναι πάνω στο δωμάτιο της
Paris:Σας ευχαριστώ

Ανεβαίνω γρήγορα στο δωμάτιο της.

Χτυπάω και δεν παίρνανε ούτε 5 δεύτερα μέχρι να μου ανοίξει.

Μπαίνω γρήγορα μέσα στο δωμάτιο και την γυρνάω να κολλήσει πάνω στην πόρτα.

Αρχίζω να την φιλάω χωρίς σταματημό.

Όση ώρα την φιλάω αυτή με βαράει στο στήθος με γροθιές.

Paris:Δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ ξανά
Olivia:Pari σε παρακαλώ μην μου το κάνεις αυτό
Paris:Είσαι δική μου Olivia και εγώ είμαι δικός σου
Olivia:Μα..
Paris:Δεν θέλω να προχωρήσω. Αν είναι να προχωρήσω θα προχωρήσω μόνο με εσένα και με καμία άλλη
Olivia:Pari...
Paris:Πάντα πίστευα ότι υπάρχουν δύο είδη αγάπης.
Το είδος για το οποίο θα σκοτώσεις.
Και το είδος για το οποίο θα πέθαινες.
Μα εσύ Olivia.
Είσαι το είδος της αγάπης.
Για το οποίο θα ζούσα.