Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SENDEN SONRA
Yazamadım senden sonra,
Kalem küstü, kağıtlar uçup gitti diyarımdan.
Ve unuttum bir gün karalarım dediğim ne varsa
Diyorum ya!
Yazamadım senden sonra.
Yokluğun o kadar büyüktü ki
Heceler kelimeleri, kelimeler cümleleri,
Telaşlı bir anne gibi tutup elinden aldı götürdü işte...
Bir ben kaldım o koca yokluğun icinde, bizden yana...
Tıpkı viran olmuş bir bahçede inatla boy veren yaşlı bir çınar gibi...
Öyle bir uzattım ki dallarımı semaya!
Gökyüzünü arayan kim varsa önce beni görsün istedim,
Ama en çok da sen!
Silemedim senden sonra,
Bende bıraktığın izlerin tek bir satırını bile...
Okudum okudum ezberledim,
Olur da bir gün aklımın hududundan çıkar gidersin de...
Bir daha uğramazsın diye.
Yol ettim satırlarını,
Nokta nokta işledim zihnime.
Diyorum ya!
Silemedim senden sonra.
Kirpiklerimden dökülen serin yağmurları bile...
Bıraktığın yerde dikilip durdum öylece,
Olur da belki bir gün ceplerini yoklayınca
Birşey kaybettiğini fark edersin diye;
Anahtarını, çakmağını ya da mendilini...
Ama en çok da beni...
Kaybettiğini.
-Pembe Bir Krizantem
YOU ARE READING
GÜLEN ADAMIN PORTRESI
PoetryBizi yaşamadıklarımız değil yaşama ihtimalimiz varken yaşayamadıklarımız öldürdü.
