°°°
Olduğum yerde kala kalmıştım ne yapmam ve ya ne söylemem gerek bilmiyordum fakat babamın hem sinirli hem de korkmuş bakışları altında bir cevap vermem gerekiyordu.
"Peki o zaman sana bir kaç gün vereceğim. Teklifimi düşün tamam mı?"
Sessizliği bozan Taehyung adlı mafya olmuştu. "Bir kaç gün içerisinde tekrar geleceğim."
Dedi. Sonra da oturduğu koltuktan kalktı babamın yanına gidip eğildi ve kulağına bir şey söyledi ama ne söyledi hiç bir fikrim yok.
Babam resmen donmuştu.
Taehyung babamın yanından gülerken kalkıp benim yanıma geldi. "Teklifini dört gözle bekliyor olacağım. Akıllı düşün." Dedi. Ani bir şekilde yanağımdan öpüp gitti. Önce kapı kapama sesi sonra ise araba sesleri gelince tamamen gittiklerini anladım.
"J-jungkook sen o herifi nerden tanıyorsun? Ha! Neden sana evlenme teklifi etti? Ayrıca s-sen eşcinsel misin?"
Babamın soruları ile bende çok şaşırmış durumdaydım
"B-ben. Bilmiyorum."
"Ne demek bilmiyorsun Jungkook! Bana her şeyi anlat."
"Yemin ederim bilmiyorum. Senin o adama borcun olduğunu bile bilmiyordum."
"O zaman sana neden evlenme teklifi etti?"
"Bilmiyorum baba." Babam bir anda olduğu yerden kalkıp yanıma geldi. Diz çöküp bacaklarımı tuttu.
"Jeon o adamın teklifini kabul et ha? B-bak ben seni çok seviyorum biliyorsun babanım ben senin! Annen öldükten sonra biraz depresyona girdim lütfen beni affet!" Birden ağlamaya başladı.
'"lütfen Jungkook ölmek istemiyorum! Lütfen babanı kurtar o adamın teklifini kabul et..."
Babam.. çok garip davranıyordu. Yaşamayı bu kadar çok mu seviyordu? Beni hiç tanımadığı bir adama verecek kadar mı?
"Baba...ben." babam daha şiddetli ağlamaya başladı.
"Jungkook lütfen kurtar beni. Sana söz veriyorum normal bir adam olarak yaşamaya devam edeceğim lütfen. Nolur babanın ölmesine izin verme!"
Babamın bu dediklerine asla inanmıyordum. Ama içimden bir his bana gerçekten söz verdiğini söylüyordu. Fakat şuan babamı kurtarsam bile hiç tanımadığım ve bende yaşlarca büyük olan bir adamla evlenecektim.
Neden baba? Neden normal bir hayat yaşayamadık ki seninle?
"Tamam..." Dedim sessiz bir şekilde babam da beni duyacak ki ağlaması kesilmişti yavaşça kafasını kaldırıp bana baktı ben ise ona bakmıyordum.
Birden ayağa kalktı ve omuzlarımdan tuttu. "Ne? Gerçekten mi? Teklifini kabul edecek misin?"
"Edeceğim baba." Babam sıkı bir şekilde bana sarıldı. "Biliyordum. Canım oğlum beni kurtaracağını biliyordum!" Diyerek daha sıkı sarılıyordu. İlk defa babamla bu kadar uzun süre sarıldım. Bunun son sarılmamız olduğunu biliyordum ve sanki hiç bir şey olmamış gibi sanki bunların hiçbiri yaşanmamış gibi bende ona sarıldım. Sıkıca
°°°
Aradan bir kaç gün geçmişti babam ile sanki normal bab oğul gibi zaman geçiriyorduk. Bu zaman içerisinde ne okula ne de işe gitmiştim. Babam bana 5 yaşında ki halimmişim gibi bakıyordu. Odamda oturup kitap okurken dışarıda araba sesleri duydum.
Tanrım o gün gelmişti...
Kafamı çevirip camdan baktım evet onlardı içimi büyük bir korku kapladı. Babam aniden odaya girdi.
