Final

36 0 0
                                    

ARDEN

Aras hastaneden çıkalı ve zaman geçeli 3 sene olmuştu. Herşey halolmuştu. Sorunlar, sıkıntılar çözülmüştü. Aras'la çıkmaya başlamıştık. Neredeyse bir sene olacaktı. Mahallenin parkına gitmiştim. Aras orada buluşacağımızı söylemişti.

-Aras.

Seslenip etrafıma bakmıştım. Kimse yoktu. Neredeydiler? Bir anda kompeti sesiyle zıplarken bizimkiler meydana çıkmıştı. "Ödümü kopardınız", dedim. Neslişah:

-Canım kardeşim. Güzel bir ana vesile olmamız lazımdı.

Kaşlarımı çattım.

-Nasıl bir ana?

Önüme döndüğümde Aras'ın karşımda yüzükle durduğunu gördüm. Gözlerim anında dolarken kızlara baktım. Lavin'in şimdiden gözleri dolmuştu. "Benimle bir ömür el ele olacağına ve beraber büyüdüğümüz mahallede çocuklarımızın da büyümesini kabul eder misin? Arden'im benimle evlenir misin?", dedi. "EVET", diyerek sımsıkı Aras'a sarıldım. Aras elindeki yüzüğü parmağıma taktı. Tuhan yanımıza gelip "Çocukken anlamıştım sizin mutlu sonunuz olacağına", hem ağlıyor hemde bakıyordum. Aras'a tekrardan sarıldım.

Ağlamaktan gözlerim kıpkırmızı olmuştu. Büyüdüğüm bu mahalle, hem evim, hemde yuvam olmuştu. Yuvadan öte bana anlam olmuştu. Parmağımdaki yüzüğüme mutlulukla baktım. Hep beraber sımsıkı sarıldık.

Dildulu Mahallesi 1 Where stories live. Discover now