𝓢𝓮𝓼𝓼𝓲𝔃 𝓗𝓲𝓼𝓵𝓮𝓻. (şiir kitabı)

Alıştım

Adından bahsettikçe çırpınan yüreğime,
Dolan gözlerime.
Nasıl kıydın bize diyemiyorum artık.
Sorgulamayı bıraktım be adam.
Sen şimdi el kokar olmuşsun, başka gülüşler düşmüş yüzüne.
Ben yokum artık o dudağının kenarındaki gamzede.
Milim milim her yüzünün çizgisini ezbere bilirdim oysa.
Unutamak mı? Hayır
Ama alıştım yokluğuna adam, olmadığın günler var oluşunu'da aldı benden.
Bir şarkı mısrası hatırlatır bazen seni bana, bazende bi duvar yazısı.
Gözlerimden düşen yaşlar bir çiçeği beslerken, seni kuruttu bende.
Yokluğunun verdiği acı ile, ellerimle göz yaşlarımı silerim.
Sonra yine gelirsin akılma o ellerin sana hiç dokunamamış olması daha da acıyan yüreğime bir bıçak darbesi gibi saplanması.
Şimdi ellerin oldun, bense el oldum sana.
Gözünün kenarındaki çizgileri dahi ezbere bilen bir yabancı oldum.
Unuttum mu?
Hayır, ama alıştım yokluğuna adam.
Geri gelme artık.