Herkese merhaba! Nasılsınız? Dramın yine hakim olduğu bir bölümle karşınızdayım. Satır arası yorum yaparsanız, çok sevinirim. Ne düşündüğünüzü merak ediyorum. Sizi bölümle baş başa bırakıyorum ve iyi okumalar diliyorum!
-
Acısıyla tatlıyla, hayat devam ediyor. Koca bir hafta geçti ama ne Süsen'in acısı diniyordu ne de Ömer'in pişmanlığı. Ne zormuş insanın en sevdiğine yalan söylemesi, onu terk etmesi. Süreyya da Süsen'in yanındaydı. Şehir dışından dönünce kızının durgunluğunu fark etti. Süsen'e sormaya çalıştı ama cevap alamadı. Kimseye belli etmek istemiyordu ama çok mutsuzdu Süsen. Mutsuzluğu içinde yaşamak istiyordu. Ömer, Asiye ve Emel de yeni eve nihayet geçebildiler. Süreyya ise Süsen'in sadece adının bildiği bir adamla ortak olup bir kulüp açtı. Kısacası herkesin hayatında güzel şeyler oluyordu, Süsen hariç. Bu akşam da kulübün açılışı vardı. Tabi ki Süreyya Süsen'in gitmesi için ısrar ediyordu ama Süsen oralı bile olmadı.
"Ya bebeğim ne olur gel. Bak gerçekten sensiz güzel olmuyor. Arkadaşların da gidiyorlar zaten. Havan da değişir biraz. Hem annenin kulübünü görmek istemiyor musun sen? Ben ne diye bu kadar çalışıp uğraştım o zaman?" dedi Süreyya sitemle.
"Anne gerçekten hiç havamda değilim. Kalabalık ortamlara girmek istemiyorum. Daha sonra gelirim ben kulübe" dedi Süsen.
"Yanımda olduğunu görmek isterdim ama tamam, üstüne gitmeyeceğim. Nasıl istersen şekerim. Sen evde mı kalacaksın?" dedi Süreyya.
"Bilmem. Herhalde bir film açıp izlerim. Ya da kitap okurum" dedi Süsen.
"Peki. O zaman ben gidiyorum, çok işim var. Son kontrolleri yapmam lazım. Bol şans dile bana" dedi Süreyya heyecanla.
"Bol şans anneciğim. Eminim her şey çok güzel olacak" dedi Süsen tebessümle.
"Yanımda olsaydın daha da güzel olurdu ama neyse. Fikrin değişirse ve gelmeye karar verirsen, ben çok mutlu olurum kızım" dedi Süreyya.
"Düşüneceğim anneciğim" dedi Süsen.
"Tamam. Hadi ben gittim, görüşürüz" dedi Süreyya ve Süsen'e yaklaşıp saçlarını öptü.
"Görüşürüz anne" dedi Süsen içtenlikle.
Süreyya gittikten sonra Süsen'in telefonu çaldı. Arayan Asiye'ydi, hemen telefonu açıp kulağına götürdü.
"Alo, Asiye" dedi Süsen.
"Süsen nasılsın? Ne yapıyorsun?" diye sordu Asiye.
"İyi, hiç öyle oturuyorum. Sen ne yapıyorsun? İşin yoksa gelsene" dedi Süsen. Süsen ve Ömer'in ayrıldıklarından beri her akşam Asiye kızları toplayıp Süsen'in evine gidiyorlardı. Bazen hüzünlü geçiyordu geceleri bazen de biraz da olsa Süsen'i o mutsuz havadan çıkartıyorlardı.
"Aslında annen bütün sınıfı kulübün açılışına davet etti. Sen gidecek misin?" dedi Asiye. Başka şartlarda olsaydılar Asiye Süsen'in gidip gitmeyeceğini sormazdı çünkü tabi ki giderdi. Ama şu an pek emin değildi gideceğinden.
"Yok, gitmeyeceğim. Şimdi Ömer de orada olur, onu görmek istemiyorum" dedi Süsen.
"Ömer'in gelip gelmeyeceğini bilmiyorum açıkçası. Biz pek konuşmuyoruz aslında, o yüzden hiç bir fikrim yok bu konuda. Ama bence gelmelisin" dedi Asiye.
"Neden? Aranızda kötü şey mi oldu?" diye sordu Süsen.
"Tartıştık biraz, neyse boş ver sen, kafanı yorma. Bari bir saat da olsa gel Süsen. Anneni bu günde yalnız bırakma bence. Hem senin için de iyi olur, havan değişir biraz" dedi Asiye.
"Gerçekten bilmiyorum Asiye. Bir yandan her şeyi boş verip hayatıma devam etmek istiyorum. Bir yandan da eve kapanıp sürekli ağlamak istiyorum" dedi Süsen oflayarak.
