Sadi Songül'ü ağlarken görmekten her zaman nefret etmişti. Yanındaki sandalyeye oturdu ve elini dizine koydu
"Nolur ağlama,sen ağlayınca üzülüyorum Hadi ağlamadan göster fotoğraf'ları" Dedi Sadi Songül kafasını sallayıp gözlerini sildi ve diğer fotoğrafları aramaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bak burda hastaneden çıkalı ilk bir hafta doldu.bazı geceler yanımda yatardı sanki yanımda sen varmışsın gibi hissederdim o maviş gözlerini bana dikince sen bana bakıyosun gibi hissederdim"dedi Songül ağlamamaya çabalasa bile ağlamıştı
"Zeynep benim en değerli hazinem ona zarar gelirse bu dünyayı yakarım okulda eksik olmasın diye geldim buraya,kendini bildi bileli babasının görevden gelmesini bekliyo"dedi Songül
Sadi üzgün ve mahcup şekilde kafasını eğdi "bu zamana kadar yoktum ama bundan sonra olucam söz mavişimi'de koruycam"dedi Sadi'nin maviş demesi üzerine Songül gözyaşları içinde gülümsedi "maviş"diye tekrarladı
Sadi gülümseyerek Songül'e tekrar sarıldı "Bidaha asla bırakmam sizi"dedi ve Songül'ün alnına bir öpücük kondurdu
"Abii"diye gelen sesle kapının açıldığını ve Yaver'in içeri girdiğini gördüler "Anaaa Yenge"dedi Yaver sırıtarak
"Ne yengesi be,ne yengesi"diye sert şekilde cevapladı Songül
"Banane sarılıyodunuz"dedi Yaver kapıya yönelirken gülümseyerek kapıyı çekip çıktı
"eeee hadi kızın seni bekler"dedi Songül konuyu değiştirmek için
"Kızın değil kızımız,seni değil bizi!"diye uyardı Sadi daha sonra paltosunu aldı ve kapıya yürüdü Songül'ü buyur ettikten sonra kendisi çıktı ve Adliye'den ayrıldlar
---
Damla: Songül nerdesin ya Zeynep iyice sıkıldı kurabiye yaptık beraber onun pişmesini bekliyo ama huzursuz biraz
Songül:Tamam,geliyoruz Damla en geç beş dakika'ya ordayız
"Noldu?"diye sordu Sadi oflaya Songül'e bakıp "Zeynep sıkılmış biraz onu diyo damla"dedi Sadi anlamış gibi kafasını salladı ve sol tarafa sapınca arabayı park etti.
Birlikte arabadan inip yürüdüler
Damla yanyana yürüyen Sadi ve Songül'ü görünce gülümseyerek Zeynep'e baktı
Annesini görünce ona doğru koştu "Anne!!"diyerek Songül eğilip ona doğru koşan kızına kollarını açtı ve sıkıca sarıldı "annemmm ohhh"diyerek Zeynep'i kucaklayıp öptü. "Bak babayı getirdim sana sözümü tuttum"Zeynep yanda duran adam'a bakıp annesinin kucağından indi ve Sadi'ye doğru yürüdü
