Beş Okulu, özel güçleri olan gençleri tam on altı yaşlarına bastıklarında onları eğitmek üzere okula kabul etmektedir. Ancak bu okula girmek öyle kolay olmayacaktır.
Özel güçlere sahip bu gençlerin her biri teste girecek ve güçlerine uygun kategori...
Sen kendine bile güvenme; Yalan insana aşıktır, insansa güce...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Ortak kısımda piyano olduğunu bilmiyordum.''
Emin'in parmakları, tuşlara dokundukça huzur dolu ses etrafa yayılıyordu. Kulaklarımda yerini bulan melodiye kendimi kaptırmamak oldukça güçtü. Kafamda milyonlarca ihtimal birbirini kovalarken, beni düşüncelerimden uzaklaştırabilecek tek şeyin piyano sesi olduğunu, Emin'in o koltuğa oturmasıyla anlamıştım.
Karam'sa kendini suçlayacak yeni bir şey bulmanın getirdiği karamsarlığını taşımaya devam ediyordu. Pamir'in teorisini ona anlattığımdan beri bu haldeydi.
''Biraz gülümse.'' dedim parmaklarımı dudaklarına doğru götürerek, dudak kenarlarına yerleştirdim ve yukarı doğru kaldırdım. Sonuç vermedi.
''O gün Engelleme kullanmayı bırakmak yaptığım en büyük hataydı.'' dedi birden. Bense onunla aynı fikirde değildim.
''Eğer o gün Engelleme kullanmaya devam etseydin, bugün elimizde böyle bir delil olmayacaktı Karam. Aramıza sızan ve katile her neden olursa olsun bir şekilde yardım etmeyi sürdürenler için yelpazeyi bu denli daraltamayabilirdik.''
''Yine de...'' derken sustu. Saatlerdir başı ağrıyordu, yüzünü her buruşturuşunda yeni bir sancının boyun kökünden saplanıp, alnına doğru yayıldığını anlayabiliyordum. Elimi ona doğru uzattım ve ayaklandım.
''Gel benimle.''
Odaya girip kapıyı kapattığım an, piyanodan yükselen ses kesildi ve yerini sessizliğe bıraktı.
''Sanırım bu yatakhanede en sevdiğim şey, odana kapanmak istediğinde seni rahatsız edecek her şeyin bir anda susması.''
''Düşünceler hariç. Keşke onları da susturmanın bir yolu olsaydı.''
Bavulumun içinden aldığım merhemin kapağını açarken ''Bu biraz işine yarayabilir.'' dedim. ''Annem fazla stresli olduğumda bu merhemi şakaklarıma sürer, sonra da usul usul masaj yapardı. Bazen gücüme yenik düşerdim, babamın sesi bile beni kızdırırdı ve tüm sokak boyu koşardım. Döndüğümde ise gücümün yükü yine başıma binerdi. Boynumdan başlayan o ince sızı tüm başıma yayılır, alnımdaki yerini alır, saatler boyunca geçmezdi.''
''Zorlandın değil mi?'' Yanına oturur oturmaz başını dizlerime koydu ve bacağıma ufak bir öpücük kondurdu. ''Yani demek istediğim güçlerini anlamakta, onları kabul etmekte zorlanmış olmalısın.''
''Zorlandım. Bu dünyanın varlığından habersiz büyümek en büyük sınavımdı belki de Karam. Eğer bir gün her şeyin geçeceğini, ceza gibi gördüğüm yeteneklerimin aslında günün birinde bir işe yarayacağını ve hatta geliştirdiğim takdirde insanları kurtaracağını bilsem, o zamanlar buna katlanmak daha kolay olurdu.'' Gülümsedim. ''En azından yalnızca babası tarafından kabul görmeyen bir ucube olarak hissedip bir gün beni sevmesini hayal etmektense, ilerde Özel Olanlara girmenin hayaliyle büyürdüm.''
