Dear CEO ( or ) တိမ်လေးရဲ့ ကိုကို [Complete]

4

(ကိုကိုနဲ့ ငယ်ငယ်ဟာ လက်ထပ်ပြီးသား)

Unicode

"မေကြီး ဟင့်..."

"မငိုရဘူးလေ ယောကျာ်းဖြင့်ရနေပြီ"

"အဲ့ ယောကျာ်းမယူပဲ မေကြီးနဲ့နေခဲ့လို့မရဘူးလားဟင်"

"ဟဲ့ ဒီကလေး ပေါက်ကရတွေ ၊ ရိုက်မှာနော် ဆက်ငိုနေရင်"

"ဟင့်....မငိုတော့ဘူး"

"ကဲပါ တိမ်မှူးငယ်ရာ မင်းက ကလေးလဲမဟုတ်ပဲ ငိုနေတယ် ၊ ဟိုရောက်ရင်ဂရုစိုက်ဦး မင်းယောကျာ်းက မင်းကိုအနိုင်ကျင့်ရင် ငါ့ကိုပြောနော် မင်းယောကျာ်းကို ငါလာရိုက်ပစ်မယ်"

"တိမ်စိုင် ပေါက်ကရတွေမပြောနဲ့ ၊ တိမ်လေးသွားတော့ ဟိုမှာ သားယောကျာ်းက စောင့်နေတာ ကြာပြီ"

"ဟုတ်...တိမ်လေး ဖုန်းဆက်မယ်နော် မေကြီး"

"အေးအေး"

မေကြီးနဲ့တိမ်စိုင်ကို ထားခဲ့ကာ ကိုကြီးကုဋေ‌ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ကားထဲဝင်ခါနီး မေကြီးတို့ကို လှည့်ကြည့်ဖို့လဲ မမေ့ပေ။တစ်ခါမှ မခွဲဖူးတော့ မျက်ရည်‌တို့ ကျကာ အသံတိတ် ကြိတ်ငိုနေမိသည်။ဒါကို ကိုကြီးကုဋေက သတိထားမိသွားတယ်ထင် တိမ်လေး လက်ကို လာကိုင်၍

"ငယ်ငယ် သတိရရင် ကိုကိုနဲ့ပြန်လို့ရတယ်လေ ၊ ဟိုမှာလဲ မာမီတို့ရှိနေတာပဲဟာ"

"ဒါပေမဲ့ ငယ်ငယ်မှ မေကြီးတို့နဲ့မခွဲဖူးတာ ...ဟင့်"

"မငိုနဲ့တော့နော် ခေါင်းကိုက်နေမယ် ၊ ဟိုရောက်ရင်ဖုန်းနေ့တိုင်းပြောလို့ရတယ်လေ"

"ဟုတ်"

ပါးစပ်ကသာ ဟုတ်လို့ပြောခဲ့သော်လည်း မျက်ရည်များကတော့ ပါးပေါ် တတောက်တောက် ကျနေလေသည်။မိဘနှင့် ခွဲရတာ ဒီလိုမျိုးတဲ့လား။ကိုကြီးကုဋေကို ကြည့်လိုက်တော့ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကားမောင်းကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က တိမ်လေးလက်ပေါ်တင်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးနေလေသည်။

နောက်ဆုံးတိမ်လေးလဲ ငိုရတာမောလို့ အိပ်ပျော်သွားသည်မှာ ကိုကြီးကုဋေ နှိုးမှပြန်နိုးလာလေသည်။

"ငယ်ငယ် ထတော့ ၊ ကိုကိုတို့အိမ်ရောက်ပြီ"

"ဟင် ရောက်ပြီလား"