ေမာင့္ရဲ႕ေကာက္စိန္ေလး//မောင့်ရဲ့ကောက်စိန်လေး S-1 [Complete]

Part - 40 [End]

Zawgyi

[ေဆးေက်ာင္းတက္သည့္အခန္းမ်ားခင္မေရးေတာ့ပါဘူးေနာ္၊ေဂ်ာ္နီမင္းဆက္နဲ႔၊သံစဥ္မင္းျမတ္တို႔ေဒါက္တာျဖစ္ၿပီးဘယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာတာဝန္ၾကမလဲဆုိတာဖတ္ေပးၾကပါအံုးေနာ္]

"သာဓု သာဓု သာဓုပါကြယ္"

"ေဖေဖနဲ႔ဒယ္ဒီ..သားမ႐ွိတဲ့ခ်ိန္ေတြမွာ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ၾကၿပီးေတာ့ ၊ သားဂိုလြမ္းေနရမယ္ေနာ္ အင့္"

"လမ္းခရီးသြားခံနီးမငိုရဘူးေလသားေလးရယ္..ေဖေဖရယ္သားရဲ႕ဒယ္ဒီရယ္က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ၿပီးေဖေဖတို႔သားေလးကိုယ္လြမ္းေနမွာေပါ့..ဒီသားေလးပဲ႐ွိတာ"

"ဟုတ္ ေဖေဖ"

"သား..ဒယ္ဒီသားကလူနာေတြရဲ႕အသက္ကိုယ္ကယ္တင္ေနတဲ့ဆရာဝန္ေလာင္းေလးျဖစ္ေနၿပီေလ..အဲ့ေတာ့ မငိုရဘူးေနာ္..သားရဲ႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လဲပါမွာပဲေလသားရဲ႕"

"ေအးေလ မင္းဆက္ရယ္ ကေလးလုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔ကြာ..ငါ့တို႔လဲပါမွာပဲ..ရန္ကုန္ကိုယ္တာဝန္ၾကတာခ်င္းတူတူဘဲ"

"မသာေတြ မင္းတို႔ကဘာသိလို႔လဲ..ငါ့မွာကပ္ခ်ဲြစရာဆုိလို႔ေဖေဖနဲ႔ဒယ္ဒီပဲ႐ွိတာ..အူဝါးး"

"ေသခံနီးေနၿပီ ခုထိ ခ်ဲြတုန္း"

သူရမာန္ေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္၊အန္ကယ္တို႔ကရီၾကကာ၊ရဲမာန္ထုိက္ကပါတစ္ဟားဟားႏွင့္ရီေနေလသည္။

"ကဲ သားတို႔ ေနာက္ၾကေနမယ္ေလေနာ္..ေဖေဖတို႔သြားၾကစို႔..ပီးေတာ့သားေလးထိုက္နဲ႔သူရတို႔ေရာလိုအပ္တာ႐ွိရင္..ဦးတို႔ကိုယ္အခ်ိန္မေရြးဖုန္းဆက္ၾကေနာ္ မင္းဆက္ေလးေရာ..ၾကားလးသားေလး ေဖေဖကေလးေလး"

"ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ် ေဖေဖ"

"ကဲ ဒါဆုိ သြားၾကမယ္ေလ..ေနာက္ၾကေနမယ္"

မိသားစုစံုစံုလင္လင္၊ကားဂိတ္႐ွိရာတို႔ေမာင္းထြက္သြားကာ၊ကေလာၿမိဳ႕ႀကီးဂိုေတာ့ေဂ်ာ္နီမင္းဆက္နဲ႔ေမ်ာက္ေလာင္းႏွစ္ေယာက္အပါဝင္၊လြမ္းေဆြးေနရေတာ့မည္ေလ...။

ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့၊ကားလက္မွတ္ေတြကႀကိဳတင္ျဖတ္ထားပီးသားမို႔အဆင္သင့္တက္႐ုံပဲျဖစ္၏..။ေဖေဖနဲ႔ဒယ္ဒီဂိုမင္းဆက္ၾကည့္ၿပီးမ်က္ေရေတြဝဲတက္လာသည္။သူငယ္ငယ္ေလးထဲကခုခ်ိန္ထိေဖေဖတို႔နဲ႔တစ္ခါမွမခဲြဖူးတာမို႔၊အ​ေတာ္ဝမ္းနည္းေနတာျဖစ္၏...။