AĞA BEY (TAMAMLANDI)

18-bölüm

Birlikte kahvaltı masasına geçmiştik Helin yüzümüze bakmıyordu nede biz ona bakıyorduk herkes kahvaltı ediyordu ama ben sadece olanları öğrenmek istiyordum ne ara evlenmiş çocuğu olmuştu neden bunca yıl sonra gelmişti abim de benim gibi bir şey yemiyordu sadece çayını içiyordu "siz niye yemiyorsunuz" demişti Kıvanç duygularını gizleme ustası "bir kaç şey öğrenip gitmek istiyoruz" demişti abim  "ne gibi mesela" demişti Kardelen ağzını yayarak derin bir nefes alıp "Evet Lale hanım açıklama bekliyorum" demiştim Lale gözlerini kaçırarak "ne açıklaması" "neden bunca yıl sonra geri geldin mesela!" demişti abim sert sesiyle sakin olması için elini tutmuştum

Lale derin bir nefes alıp "her zaman size yaptıklarım dan pişmanlık çektim sizi bıraktıktan sonr-" "bizi bırakmadın terk ettin" demiştim lafını keserek derin nefes alıp devam etmişti "sonra bir yerde çalışmam gerekti Kılıç holding sahibinin yani Bülent'in sekreteri olmuştum sonra onun bana karşı hisleri olduğunu söylemişti bende ona boş olmadığım için ilişkimiz oldu" kadın değişmiyor tam bir ergen gibi "sonra ilişkimiz büyüyünce evlendik" abim sargılı elini yumruk yapıp masaya vurcakken elini onu tutmuştum "elinize ne oldu?!" Demişti Lale endişeli bir şekilde Helin'in de gözleri kocaman olmuş bakıyordu

"Yeni mi fark ettin önemli bir şey değil" demişti abim soğuk bir sesle "bize evlilik hikayeni değil neden bunca yıl sonra geri geldiğini sordum" demiştim sert bir sesle "ilk Kıvanç'ı kucağıma aldığımda Halil aklıma gelmişti onu ilk kucağıma alışım Kardeleni kucağıma alınca Helin aklıma gelmişti o ikisinin büyümesinde sürekli Halil ve Helin'i görüyordum

Gözlerim yanmaya başlamıştı ben yoktum annem için her zaman yoktum ellerim titriyor annemin sözleri aklıma geliyordu "Aptal" "SENDEN NEFRET EDİYORUM" "Seni istemiyorum" "İşe yaramazsın" "benim kızım olduğun için senden utanıyorum"

Lale konuşmaya devam etmişti "aynaya baktığımda sürekli karşım da Handeyi görün-" "kendinden ve benden daha çok nefret ediyorsun" demiştim ağlayarak konuşna kadar ağladığımın farkında değildim abim şokla bana dönüp sarılıcaken titreyen elimle durmasını işaret vermiştim "beni neden sevmedin anne NEDEN BENİ YAŞARKEN ÖLDÜRDÜN ANNE" demiştim bağırarak öyleki boğazım yırtılacak kadar bağırmıştım "YA NEDEN NEDEN YA KARŞIMIZA ÇIKTIN Kİ SEN NİYE YA NİYA LAN SEN GİTTİN BIZIM HAYAT YINE AĞZIMIZA SIÇTI" ağlamaktan nefes alamıyordum ölmek istiyordum şuan neden karşımıza çıktın ki sen anne "O ADAM O ADAM BIZE BANA YAPMADIĞINI BIRAKMADI YA SEN BIZE BIR KERE SARILDIN MI BIR KERE SIZI SEVİYORUM DEDIN MI HEE"

demiştim Lale sadece ağlıyordu gülümseyerek "o babam olacak adam beni dövdü aç susuz hizmetçi gibi kullandı ama en kötüsü ne biliyorsun insanların senin anne yok mu dediğinde susmak" Lale hıçkırarak ağlıyordu abim dolu gözleri dolmuştu Helin ağlıyordu Kardelen annesine şok içinde bakıyordu Bülent bey de farklı değildi kızından Kıvanç ise ifadesiz bakan bana üzüntüyle bakıyordu yanıma gelip bana sarılmamak için kendini zor tutuyordu "s-sen bizi t-terk ettin sen b-benim annem değilsin Lale benim annem burada" kalbimi göstererek "Öldü"

Daha fazla orda duramıcam için kendimi dışarı atıp koşmaya başladım burdan gitmek istiyorum tek huzur bulduğum yere Boran'a gitmek istiyorum

~Bölüm sonu