KIZIL | texting (Ara Verildi.)

2.5

Özleştik dimii??

Tiktok hesabına sizleri de beklerim ballar. Adı 'themeeryy' takipler misinizzz???

Yorumlarınızı eksik etmeyin nolur🥺🥺

***
Kafamı çevirip pencereden dışarıya baktığımda yağmur yağdığını görmek kaşlarımı çatmama neden oldu.

Tam bir haftadır doğru düzgün dışarıya çıkmıyordum. Eve tıkılıp kalmıştım ve bu benim kendi tercihimdi. Annemle de konuşmamıştım. Bir tek finallerim olduğundan sınavlarımı verip çıkmıştım okuldan da.

Dizlerimi koltukta kendime çekip, kollarımı etrafına doladım. Yanağımı dizime yaslayıp pencereden dışarıya bakarken kapı çaldı ama kalkıp açmak gibi bir girişimde bulunmadım.

Annem mutfaktan söylenerek çıkıp kapıyı açmaya gitti. Kimin geldiğini anlamamıştım. Sesler gelmiyordu.

Bir süre sonra salona üzerinde depresyon hırsına sarılı bir şekilde giren Liya'yı görünce kaşlarımı kaldırarak, "Hoş geldin," dedim. Kendisini koltuğa attığında hırkasına daha çok sarıldı.

"Ben niye yok olmuyorum ya?" İsyanına hafifçe gülüp ona bakmaya devam ettim. Ona anlat dememe gerek kalmadan kendisi anlatacağı için sorun yoktu.

Koltukta biraz daha yayılarak oturup Liya'yı dinlemek için odaklandım. Daha fazla dayanamayıp başladı anlatmaya.

"Bak şimdi ben dün okuldan çıkarken Barlas abiyle karşılaştık. Sonra selam falan verdim. Bana dedi gel seni mahalleye bırakayım. Tamam dedim, kabul ettim. Arabaya binmeden önce şu bana yeni yazan, bizim bölümde ki Altan varya yanıma gelip, benimle konuşmaya başladı. Tamam şimdi Altan şerefsizlik yapıp bana dokunmaya kalkıştı ama Barlas abinin, Altan'ın bileğini incitmesine gerek var mıydı Allah aşkına?"

Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıp, "Tabii ki yok ama o seni korumak için öyle davranmıştır bebeğim," dedim sakince. Çocuk gibi omuz silkip ofladı.

Yüzüme sevimsizce bakıp, "Seninle kafa dağıtmamız gerek," diye homurdandı.

İşte bunda çok haklıydı.

Ayaklarımı koltuktan sarkıtıp, "Ne içersin ya da yersin balım?" diye sordum koltuktan kalkarken.

Cevap vermek yerine peşimden yavru kedi gibi mutfağa geldi. Su ısıtıcısını çalıştırıp iki kupa bardağı çıkardım. Bu kupaların üzerinde Liya ve bana ait resimler vardı. Özel olarak Liya yaptırmıştı.

Kendisine bir sandalye çekip oturdu. Bardakların içine sıcak çikolatayı döküp kalçamı tezgaha yasladım. Liya kafasını uzatıp mutfak kapısından içeriye doğru bakındı. Kimse yoktu. Annem bes dakika önce teyzemin yanına gitmek için çıkmıştı.

"Noldu Hümeyra teyzeyle? Hallettiniz mi abim konusunu?" Konu tekrar aklıma geldiğinden sıkıntıyla oflayarak ellerimle yüzümü kapadım. "Bilmiyorum," derken sesim boğuk çıkmıştı.

"Abim birkaç gün içinde döner umarım. Ona anlatacak mısın?"

"Bilmiyorum Liya. Bu konuyu ona nasıl anlatabilirim ki? Annemle tartışmasından korkuyorum."