"အၾကင္နာတို႔ေပးလွည့္ပါ"
အခန္း(၄)။ ။
ေနသူရိန္သည္ အက်ဥ္းေထာင္၏ဂိတ္ဝကေနထြက္လာရင္း ကားေရွ႕တြင္ရပ္ေစာင့္ေနေသာ ဦးေက်ာ္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"သား မင္းကိုဒီလိုအျပင္မွာျပန္ေတြ႕ရေတာ့ဝမ္းသာတယ္ကြာ"
ဦးေက်ာ္ရိန္ကဝမ္းသာအားရလွမ္းဖက္မည္ကို ေနသူရိန္သည္ေရွာင္ကာ ကားထဲကိုသာသြားဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ဦးေက်ာ္ရိန္လည္း အာ႐ုံမထားေတာ့ဘဲ ကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
"ငါ့သား မင္းဘာမွပူစရာမလိုဘူး၊ မင္းကိုဘယ္ဥပေဒကမွျပန္ဖမ္းလို႔မရေအာင္ ဒီအေဖလုပ္ထားေပးတယ္၊ မင္းကိုဘယ္သူမွလက္ညိုးထိုးလို႔လည္းမရဘူး"
ေနသူရိန္သည္ ဦးေက်ာ္ရိန္၏ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးမဆို စိတ္ထဲသက္သာသည္ဟုမခံစားရေပ။ သူ႕ကိုအခုလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့သူက ဦးေက်ာ္ရိန္ ကိုယ္တိုင္ပင္မို႔။
တကယ္ေတာ့ ယမုံကိုျပန္ေပးဆြဲခဲ့သည့္ကိစၥကို သူတကယ္မလုပ္ခဲ့ပါေပ။ ဇာနည္ေမာင္ကိုေဆးထိုးသတ္ခဲ့သည့္ကိစၥလည္းသူမလုပ္ခဲ့ေပ။ မလုပ္ခဲ့ပါရက္ ရွိေသာအျပစ္သာမက မရွိေသာအျပစ္မ်ားကိုပါဝန္ခဲ့လိုက္သည္က အေဖျဖစ္သူဦးေက်ာ္ရိန္၏ၿခိမ္းေျခာက္မႈေၾကာင့္ပင္။ ၿခိမ္းေျခာက္မႈက ဝန္ခံမႈကိုမလုပ္လွ်င္ အေမြျပတ္စြန့္လြတ္႐ုံသာမက နဒီဝင့္ကိုပါအႏၱရာယ္ျပဳနိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သားျဖစ္သူကိုလမ္းမွန္ေရာက္ေစလိုျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္ဝန္ခံခိုင္းခဲ့ေသာ အေဖေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုေတာ့ ထင္နိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိ။
"မင္းဗိုက္ဆာၿပီေပါ့ တစ္ခုခုသြားစားၾကမလား"
ေနသူရိန္သည္ ယခုမွဦးေက်ာ္ရိန္မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ...
"အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ၾကင္နာမႈေတြမလုပ္စမ္းပါနဲ႕ အေဖ"
ခက္ထန္ေသာအသံျဖင့္ေျပာပစ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ဦးေက်ာ္ရိန္က ခံျပင္းသြားသလိုရယ္ေတာ့သည္။
"ငါက မင္းကိုေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႕ ဒီလိုလုပ္ေနတာ မႀကိဳက္ဘူးလား၊ မင္းပဲအေဖ့ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈေတြလိုခ်င္ေနတာမလား"
