Tava/HYUNHO

kural 1

Oy ve yorum lutfen(^_^)
...

Yüzüme vuran ışık gözümü açmamı zorlaştırıyordu. Yerimde hafifçe kıpırdanınca bı kolumu saran hyunjini görmem ile gozlerim büyüdü. Ne zamandan beri beraber uyuyoruz?

Dün geceden hatırladığım kadarıyla hyunjinle beraber benim yatağımda uyumuştuk. O uyuduktan sonra başkasıyla uyumaya alışık olmadığım için yanından ayrılıp koltukta uyumuştum.

Kolumu kendime doğru çekmeye çalıştım, ama boşunaydı. Koluma bu koala misali sarılmıştı. Bı süre hareketsiz kaldım ve onun uyanmasını bekledim.

Ne kadar süre uyanmasını beklediğimi hatırlamıyordum ama en sonunda yanımda hissettiğim hareketlilik ile kafamı ona çevirdim. Otuz iki diş gülümsüyordu. Deli.

"Günaydın sevgilim"dedi esnerken.

"Sana da günaydın hyunjin."diye karşılık verdim.

Aniden bana dönüp yanağıma sert bı öpücük kondurup koşar adımlarla dün gece yerini söylediğim banyoya gitti. Nasıl bu kadar enerjik olabilirdi ki?

Yerimden kalktım, önce esnedim daha sonra da kendi odama çıkıp üstümü değiştirdim. Elimi yüzümü yıkamak için banyoya gidecektim ki aklıma hyunjinin daha banyodan çıkmadığı geldi.

Kapının önünde hyunjinin çıkması beklerken Jisungda uyanmış,yanıma gelmiş ve"hyunjin mi içeride?"diye sormuştu.Onu kafamla onaylayıp uyandığımdan beri aklımda dönen soruyu jisunga sordum.

"kanka şimdi ben gerçekten de hyunjinle sevgili gibi mi davranmalıyım yaksa başka bi çözüm yöntemin var mı?"Biliyorum, bunu konuşmanın zamanı değildi fakat merak ediyordum işte.

"Yani en azından şimdilik sevgilisiymiş gibi davranman gerekiyor." bir süre bekledi ve daha sonrasında aklına bişey gelmiş gibi konuşmaya devam etti.

"O çok kırılgan ve bir şeyleri fazlasıyla kafasına takıyor. Teamin ile olan ilişkisi onu çok etkiledi. Aylarca odasına kilitledi kendini. Ne yemek yedi ne de bir yaşam belirtisi verdi. O dönemde ne kadar çok kilo verdiğini tahmin bile edemezsin,üstelik ruh gibiydi.'belki de gerçekten de çocuk gibi davranmayı bırakmam gerekiyordur'diye geziyordu evin içinde."

derince bı nefes alıp ekledi"yani uzun lafın kısası hyunjini üzme. Hem bu halde olmasının sebebi de sen olduğun için kendini ona affettirmen gerekiyor ve bunu da onunla sevgiliymiş gibi davranarak yapabilirsin.sana güveniyorum minho"dedi ve sevimlice gülümsedi.

Onu kafamla onayladım. Tek yapabildiğim buydu.Beki de haklıydı. belki mi? hayır hayır o kesinlikle haklıydı. Hyunjini üzmeyecektim. Yani en azından üzmemeye çalışacaktım.

Kişiliklerimiz o kadar uyumsuzdu ki onunla nasıl konuşmam gerektiğini bile bilmiyordum. İşte bu konuda bana yardım edebilecek iki kişi vardı;Chan ve seungmin. Bu ikili jisung'dan sonra güvendiğim tek insanlardı. 3 yıldır süren bı sevgililik süreçleri vardı ve aşkın kitabını yazmış gibilerdi.

Hyunjin bayodan çıkınca karşısında bizi görmesiyle önce şaşırsa da hafifçe güldü ve bizim 'önce ben giricem içeri'adlı kavgamızı izlemeye başladı.

hyunjin"hey! ilk önce kim geldiyse o girsin!"diye bağırınca jisunga dil çıkardım ve içeri girdim.

içeride işimi halledip, kahvaltıyı hazırlamak için mutfağa gidince hyunjin tezgaha oturmuş gülerek, kahvaltı hazırlıkları yapan jisunga bir şeyler anlatıyordu. Hep gülmesi çok saçmaydı.

"hey, jisung! banyo boşaldı."diye seslendim. jisung arkasına dönünce,hyunjinde bakışlarını bana çevirmişti. jisung elindeki bıçağı bırakıp banyoya doğru koştu. Onu yarım bıraktığı -sadece malzemeleri çıkartmış- kahvaltı hazırlıklarını tamamlamak için önce mutfak önlüğünü giydim.