Nefret BxB🔞🔞

7.

Vücudum alev almış yanıyordu resmen. Tek soğuk gelen yer dudaklarımın üstündeki Adar'ın dudaklarıydı. O da benim gibi hareketsizdi.

Adar beni itme eyleminde bulunmadan ellerini belime koyduğunda yerimden sıçradım. Dudaklarında bir hareketlilik göstermiyordu ama...

             Birinin bizi ayırması lazımdı ben bu gücü kendimde bulamıyordum!

                                          *

Eray:

"Ya ben niye seni takip edeyim!"

"Lan aynı saatte aynı restoranda çıkmamız mümkün mü!?"

"Mümkünmüş Rüzgarcığım!"

Yanındaki sarışın kız yanımıza gelmişti olayı bilmeden sadece son dediğimi duymuş yüzünü buruşturmuştu. Bu ikinci gay sanılmam oluyordu yeter ama!

?: "Kim bu Rüzgar?"

Rüzgar: "Okuldan bir tanıdık seni ilgilendirmiyor."

Dur Afil! O neredeydi amk az önce yanımdaydı lan!?

Eray: "Rüzgar Afil nerde!?"

Rüzgar: "Niye bu kadar endişelendin kaybolacak hali yok ya?"

Eray: "Kafası yerinde değildi!"

Rüzgar içinden bi sabır çekip kolumu kavradı ve beni kendisiyle ilerletmeye başladı.

Eray: "Nereye gidiyoruz?"

Rüzgar: "Asansöre binerken gördüm."

Doğru ya teras. Ama şuan önemli olan o değil asansördü! Küçükken Afil'le kaldığımızda ikimizdede fobi olmuş o zamandan bu yana asansörü kullanmamıştık.

Eray: "Asansör mü hayatta olmaz!"

Asansörün önünde durduğunda kolumu ondan kurtarmaya çalıştım. Fayda etmiyordu dahada sıkı tutmasına sebep olmuştum.

Eray: "Bırak beni merdivenleri kullanacağım!"

Rüzgar: " Saçmalama 7. kat asansörle çıkacağız."

Eray: "istemiyorum bırak beni!"

           O sırada asansörün açılan kapısıyla beraber beni çeken Rüzgar'la kendimi içeride buldum. Kapı kapanmadan çıkmaya çalışsamda Rüzgar diğer kolumuda tutarak bunu engellemişti. Kapı kapandığı gibi gözlerim dolmaya başladı.

Eray: " İstemiyorum indir beni!"

           Bunu söylerken farketmeden gözümden düşen bir damla yaşı eliyle sildi.

Rüzgar: "Bir şey olmayacak çoktan yarısını çıktık açılır şimdi kapı."

         O sırada asansörün giden ışıklarıyla durması bir oldu. Rüzgar bıraktığı kolumu tekrar kavradı.

Rüzgar: "Hasiktir."

            Sesli şekilde ağlamaya başlayıp yere çömeldim. Buydu işte olmasından korktuğum şey!

          Rüzgar telefonunun flaşını açıp yanıma çömeldi. Elini kafama koyup omzuna yasladı.

Rüzgar: "Bir şey olmayacak korkma bu kadar çalışır birazdan."