Bir yalan vardı basit sanılan lakin binlerce bedel ödeten!
Bir kadın vardı söylenen yalanlara inanan ve binlerce bedel ödeyen!
Basit sanılan ve herkeslerin inandığı bir yalan daha kaç bedel ödetecekti?
🦂
•Kullandığım soy isimleri de olmak üzere kur...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🦂 Acizlik neydi diye soracak olursanız,Zişan Hanoğlu dağlara çıkardı,tüm acısıyla "ben" diye haykırır ve tüm Mezopotamya'ya duyururdu.
Zira bir savaşın ortasında komutansız kalmış gibi hissediyordu Zişan,ve savaşın ortasında komutansız kalmak babasız kalmak demekti.
Günler geçtikçe,babasızlık hissini iliklerine kadar yaşıyor ve acıyla kıvranıyordu fakat bir yandan ise alışmayı deniyordu lakin biliyordu babasızlığa alışan her kız çocuğunun acısı büyümesine engel olurdu.
Botan'ın hırçın sularına kapılmak ve uzak diyarlara savrulmak istiyordu Zişan,fakat Botan'ın hırçın sularıyla savaşacak kadar güçlü ve derin bir acıya sahipti.
Bir diğer yandan ise Ardil vardı,hayatını sönmek bilmeyen bir ateşe sürükleyen o adam!
Yorgun gözlerle baktı Ardil'e,yorgunluğuna yorgunluk ekleyen adam...acılarına ateş düşüren adam...ve imam nikahlı eşi olan adam.
Bakışlarını ağır ağır çekti Ardil'den,Ardil ise Zişan'ı dikkatle izliyor ve ne düşündüğünü merak ediyordu hatta öyle çok merak ediyordu ki şu an Zişan'ın zihnini okumak için her şeyini verirdi.
"Nedir seni bu denli sonu olmayan düşüncelere sürükleyen?" Ardil merakını sesine yansıtmış ve güzel gözlü karısı Zişan'dan bir cevap bekliyordu, Zişan gözlerini ağır ağır Ardil'e çevirdi ardından alayla gülümseyerek kısa ve net bir cevap verdi.
"Sensin" Zişan meydan okurcasına dik bakışlarıyla Ardil'e bakarken,Ardil ise bir yanında derin ve anlamsız bir burukluk hissetmişti. Bir şey demedi, diyemedi genç adam ve sadece sustu zaten sadece Zişan'ın karşısında susuyordu.
Zişan nefretle kavrulan bakışlarını Ardil'in katran karası harelerinden çekmiş ve Botan'ın hırçın sularına teslim etmişti acılı ve hüzünlü olan güzel gözlerini.
Ardil Zişan'ı izlemeye devam etti,Ardil Kılıçlı'nın gözünde Zişan Hanoğlu'nun güzelliği Mona Lisa'nın güzelliğiyle kapışacak ve kazanacak cinstendi.
Fakat Ardil bilmiyordu ki Mona Lisa diğer insanlar tarafından onlarca kez kaçırılmaya çalışmıştı. Lakin her kaçırıldığında eski yerine geri dönmüştü.
İşte Zişan'ın meselesi de öyleydi,kaçıyordu... kaçırılıyordu lakin Ardil'in yanına geri dönüyordu. Dönmek zorunda kalıyordu.
"Çok güzelsin Zişan" her gün,her saat,her dakika ve her salise dile getirebileceği tek kelam Zişan'ın güzelliğiydi,Ardil Kılıçlı asla ama asla sıkılmayacak ve usanmayacaktı Zişan'ın güzelliğini dille getirmekten.
