for love

'kanka'

Taehyungla her zaman geldiğimiz sahile gelmiştik. Burası artık bizim yerimizdi.

İkimizde kumların üstüne uzandık. Güneş çoktan battığı için gökyüzünü izleyemiyordum ama yıldızları sayabiliyordum.

"1-2-3-4.."

"Jennie ne yapıyorsun?"

"Yıldızları sayıyorum"

"İyi güzel de, bu yıldızlar say say bitmez"

Haklıydı, yıldızları yıllarca saysam bile bitiremezdim.

"Haklısın"

İkinizde gözlerimizi kapatmış, denizdeki dalgaların sesini dinliyorduk.

"Bileklerimi ben kestim"

Taehyung söylediğim cümleyle irkilip gözlerini birden açmıştı. Ona konuşma şansı vermeden lafıma devam ettim.

"Daha önce defalarca ölmeyi istedim, denedim de. Ama tanrı beni o kadar sevmiyor ki ölmeme bile izin vermedi."

Sustum, yutkundum ve devam ettim

"Sen hiç ölmek için tanrıya dua ettin mi Taehyung?"

Yüzünü bana doğru çevirdi, bense zaten ona bakıyordum. Şimdi ikimizde birbirimizin gözlerine bakıyor, bir yandan konuşuyorduk.

"İstedim, ama denemeye cesaret edemedim"

"Çoğu insan ölmeyi diler, ama cesaret edemez Taehyung"

"Peki ya sen neden ölmek istedin?"

"Beni kimse sevmiyordu Taehyung. Annem, babam, arkadaşlarım, öğretmenlerim. Bana herkes nefretle bakıyordu. Babam bizi terk ettiğinde ne dedi biliyor musun? Tam benim karşıma geçip 'seni bulduğum güne lanet olsun'. Gerçekten bu kadar iğrenç miyim diye düşündüm. Annem tam 10 senedir yüzüme bile bakmıyor. Beni sevsin diye o kadar çabaladım ki. Arkadaşlarımın arasında hep 'babasız pislik' diye anıldım. Okulda bir çocuk lise birinci sınıfta 'seni baban bile sevmemiş ne yazık' demişti."

Hüngür hüngür ağlıyordum. İlk defa birilerine hissettiklerimi ve yaşadıklarımı anlatıyordum.

Taehyung yattığı yerden yanıma doğru bedenini sürükledi. Diğer koluyla kendini destekleyip üst vücudunu kaldırdı ve tam bedenimin üstünde durdu. Elleriyle göz yaşlarımı silmeye başladı. Bana öylesine yakındı ki sıcak nefesi defalarca kez yüzüme çarpmıştı.

"Jennie, ağlama"

Ben hala ağlıyordum...

"Seni üzen herkesin intikamını birbir almalıyım"

"Taehyung ben tam 5 kez ölmeyi denedim, her seferinde tanrı beni cezalandırdı" artık kendimi kaybetmiştim, tuzlu gözyaşlarım her yerdeydi.

Taehyung üstümden çekilip ellerimden tuttu ve oturmamı sağladı.

"Jennie"

Kesik nefesimle " efendim " diyebilmiştim sadece

"Sen önemlisin"

"Değilim Taehyung"

"Hayır sen benim hayatımda ki en önemli insansın"

"Ben senin sadece basit bir arkadaşınım"

"Sen basit bir arkadaşım değilsin" durdu ve devam etti "sen en yakın arkadaşımsın"

Arkadaşıydım, sadece arkadaşı. Bunu biliyordum. Ona karşı bir şey hissedip hissetmediğimi de çözemiyordum ki çözmek de istemiyordum. Çünkü hislerim karşılıksız kalsın, tek arkadaşımı da kaybedeyim istemiyordum.

"Ne zaman sarılmak istersen ben burdayım, ne zaman birine ihtiyacın olursa. İstersen abin olurum, arkadaşın, annen, baban, ailen" yutkundu ve korkak bir ses tonu ile devam etti "sevgilin..."

Sevgilim

Söylediği son sözcükle dudaklarım istemsizce yukarı kıvrıldı

Üşümüş ellerimle gözyaşlarımı sildikten sonra dalga geçer bir ses tonu ile konuştum "sevgilim mi?"

Taehyung da bu sefer gülümsedi ve devam etti "abin, arkadaşın falan da demiştim? Neden buna takıldın? Hoşuna gittiyse-"

Hemen lafını yarıda kesip konuştum "hayır hayır gerçekten ben o yüzden demedim ben yani şey komik geldi tuhaf hissettim o yüzden dalga geçmek için"

O kadar hızlı konuşuyordum ki ne dediğimin anlaşıldığını bile düşünmüyordum.

"Tamam jennie sakin ol" diyip küçük bir kahkaha attı Taehyung

"Ama eğer illa sevgilin olmamı istiyorsan..." diyip sırıtarak bana baktı

"Hayır tabii ki de öyle bir şey istemiyorum." dedim kızgın bir ses tonuyla "kanka olmayı tercih ederim"

"Peki o zaman 'kanka' artık eve gidelim mi?"

Bilerek bastıra bastıra "kanka" diyordu. Neden beni sinir etmeye çalışıyordu ki?

Seni asla anlayamayacağım kim Taehyung.

Sahne temsili😭