No one's pov:
"ჯიმინ!.."
"ჯიმინ!..."
"ჯიმინ!!"
ჯიმინმა მას შემდეგ გაახილა თვალები რაც ყურში ჩაყვირეს მისი სახელი.
სინათლის დანახვისას თვალები რამდენჯერმე დაახამხამა.
შემდეგ კი მათ შეხედა ვიმც იქ იყვნენ..ოთხი უცნაური მაგრამ ნაცნობი სახე დაინახა.
ჯინს შეხედა, რომელმაც ის გააღვიძა.
"ჯიმინ კარგად ხარ? რა მოხდა?"
ჯიმინმა მას შეხედა და იდიოტივით გაიღიმა.
"ვინ ხარ?" იკითხა მან.
ჯინი შოკირებული დარჩა..არ იცოდა რა ეთქვა.
"რას გულისხმობ ,,ვინ ხარ,, ში?" ჩაიბურტყუნა ჯინმა.
დანარჩენებიც შოკში იყვნენ.
"სერიოზულად კითხულობ პატარა ნაბიჭვარო?" იკითხა იუნგიმ.
ჯიმინმა ახლა მას შეხედა.
"კარგი, ვფიქრობ მან მეხსიერება დაკარგა"
"მინ იუნგი ნუ ხარა სეთი უხეში!" თქვა დედა ჯინმა და თავში წამოარტყა.
"აუ! ეს დედამოტყნული ამას ნუ აკეთებ" იუნგიმ იყვირა.
"როგორ ბედავ.."
"არავითარი ყვირილი და ჩხუბი პაციენტის ოთახში" ექთანი შევიდა ოთახში და ისინი გააფრთხილა.
მათაც შეწყვიტეს, მაგრამ ერთმანეთს მზერით ჭამდნენ.
"ჯიმინ, უნდა გვითხრა რა მოხდა" ახლა ნამჯუნმა უთხრა ჯიმინს.
ჯიმინი რაღაცაზე ჩაფიქრდა და შემდეგ თქვა.
"რაც მახსოვ ისაა, რომ ვიღაცამ თქვა...
..მისგამ შორს იყავი და არავინ დაშავდება.."
ეს ფიქციაც ბოლოს უახლოვდება ნელ-ნელა🙂
