AŞİRET AİLEM'Arel'

24✨

"Sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz."

Sınır
45 vote 50 yorum

Sınır dolmadan bölüm gelmicek

İyi okumalar🤍

.....

"Kuzim"

Genç çocuğun koşarak bana doğru gelmesiyle şok olmuş gözlerle ona baktım.

Resmen üzerime geliyordu! Zamanımın azaldığını hissederek oturduğum koltuktan az sağa kaydım.

Ve biraz daha, hiddetle bana koşan çocuk benim az önce oturduğum yere atlamıştı.

İyi ki de oradan kaymıştım yoksa başıma gelecekleri tahmin bile edemiyordum.

Aslında pekte bir şey olmazdı herhalde en fazla kemiklerim kırılır, böbreklerim yerinden çıkardı.

Pekte fazla bir şey değilmiş gerçekten.

"Kuzim nasılsın?"dedi genç çocuk merakla bana bakarken.

"İyiyim, sen kimsin?"dedim gözlerimi önce genç çocukta sonra diğer gelenlere çevirerek.

Abi tayfası sözlerimle beraber gülmeye başlamışlardı.

"Aman Allah'ım beni nasıl tanımazsın!"dedi genç çocuk yaşlı kadın edasıyla dizlerine vurarak.

"Tanımıyorum işte"dedim umursamazca omuz silkerek.

"Hainsin sen"dedi ayağa kalkıp işaret parmağını bana uzatarak.

"Güney delirdin herhalde kız hafıza kaybı yaşadı"dedi başka bir genç, adının güney olduğunu öğrendiğim çocuğun ensesine vurarak.

Ayağa kalkıp baran abimin koluna girip kafamı omzuna koydum. Kendimi çok yorgun hissediyordum.

O kadar uyumama rağmen hâyla uyumak istiyordum. Sanırım değişmeyen tek huyum buydu.

Bir an kendimi erkek yurduna düşmüş gibi hissetmiştim. İçimden hâyla bir umut vardı.

Bir kız çıkıp ben de buradayım sen tek değilsin demesini bekliyordum.

Ama kimse çıkmıyordu. Galiba tek kız bendim!

Acı ama gerçek bir doğruydu.

Ne ara kapattığımı bilmediğim gözlerimi açtım. Bir ümit Allah'a dua etmiştim ancak galiba kabul olmamıştı.

"Haydi, içeri geçelim"dedi kumsal teyze

Sanki bunu bekliyormuş gibi içeriye doğru ilerlediler, arkalarından da ben ve Baran abim yürüyorduk.

Salona girdiğimizde baran abimden ayrılıp tekli koltuğa oturdum.

İçeriye giren çocuğu gördüğümde umursamazca tekrar önüme dönücektim ki, hızla kafamı tekrar oraya çevirdim.