Sena Şener - Kaybettiklerimi Geri Ver Redd - Tam Bi' Delilik Canozan - Aşk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Günahın seni daima izler, bunu unutma."
Agatha Christie
🖇️
BÖLÜM 1: "SON GÜN."
Bir yarayı sevdim. O beni sevmedi.
İnsanın kalp ritminin yavaşlaması ne tuhaf hismiş.
Ruhunun içinde bulunduğu bedene ait olmadığına emin olmak, kalbinin diğer insanların kalbinin aksine göğsüne parmak ucuyla dokunur gibi vurmasına katlanmak, nabzını bir türlü bulamamak, yaşarken ölüm saatini ezbere bilmek; insana ne tuhaf hissettiriyormuş. Meğer ölmek demek aslında yaşama katlanmak demekmiş. Bu, her gün varlığını sorguladığım kalbimin yerinde aslında bir boşluk olmayışına rağmen öyle hissetmeye alışmak, ölümün ta kendisiymiş. Kaburgalarımın arasında güneş ışığından yoksun kan pompalayan o organın; küflenmiş, tozlanmış, bir vitrinin karanlık rafının arkasında unutulmuş kristal süsten farkı yokmuş...
Kendi merhametinden yoksun bir kalbin atışları aslında bir bıçakmış, insanı her nefes alışında diri diri doğrarmış.
Anladım.
Bakışlarımı banyomun boyası dökülmüş tavanına kaldırdım. Karanlığın içinde sırtım küvete yaslıyken ve boynum küvetin kenarını kendine bir yastık olarak kabul etmişken avucumda tuttuğum çakmağı ateşleyerek bir aydınlık yarattım. Dudaklarımın arasına sıkıştırdığım sigarayı bir saniye dahi geçmeden yaktım. Sigaranın içindeki tütünün yanış sesinin kulaklarıma ulaşmasıyla ciğerlerime ince bir nefes çekip çakmağı söndürdüm, ardından banyonun soğuk betonunda elimin uzandığı en yakın yere doğru bıraktım. Yeniden karanlıktı. Kendimi göremeyeceğim kadar karanlık ve varlığımı hissedemeyeceğim kadar da soğuk...
Zira insanın kendinden kaçmasının en kolay yoluydu bu: karanlığa sığınmak.
"Hak ettiğin gibi."
Zifiri ve koyu; kömür. Hak ettiğim değersizlik hissi.
Kafa tasımın içinde kemiklerimi sızlatan bu acı cümlenin sahibi içimdeydi; bana aitti.
