Wat voel je? ft. Mabbie, De Bankzitters

Deel 1: Een zware eerste dag

POV Matthy

Ik open rustig mijn ogen wanneer ik word gewekt door het afschuwelijke geluid van mijn wekker. Ik draai mezelf op mijn rechterzij, en met mijn linkerarm reik ik naar mijn nachtkastje waar mijn telefoon op ligt. Ik klik mijn wekker uit en laat mezelf weer op mijn rug vallen. Ik zie een kleine kier met licht langs mijn gordijn naar binnen vallen. De ochtend spits in de stad is ook weer vol aanwezig de eerste school- en werkdag voor de meeste mensen hier in Utrecht na de zomervakantie. Ik hoor fietsen langs fietsen, auto's toeteren, en mensen langs lopen, allemaal onderweg naar hun dagelijkse verplichtingen. Als ik nog even het slaap uit mijn ogen heb gewreven, pak ik mijn telefoon van mijn nachtkastje en zie ik 07:15 op mijn home screen staan. "Tijd om op te staan Matt.." fluister ik mezelf in. Met moeite ga ik recht op zitten, en draai ik mijn benen om naar de zijkant van mijn bed, ik leg mijn voeten op de grond en sta met nogal wat stijfheid op. Ik rek me even goed uit, waarna ik mijn badkamer inloop. Ik heb gelukkig als enige de privilege in dit huid dat ik mijn eigen badkamer heb in dit huis. De andere gasten delen er eentje met z'n drieën! Ik draai de douche aan, trek mijn boxer uit, en ga er na wat secondes onderstaan. Nadat ik mijn haren en mijn lichaam heb gewassen, draai ik weer de douche uit, en droog ik mij af met m'n handdoek. Ik wrijf het condens met een ramenlap van de spiegel af, waarna ik mezelf aan kijk. "Wat zie jij er beroerd uit zeg" zeg ik tegen mezelf.. waarna ik mijn haren naar achter kam, naar mijn kledingkast loop. En daar een nieuwe boxer, shirtje, een net iets te oversized lichte spijkerbroek en een paar sokken uithaal. Wanneer ik dit allemaal aan heb getrokken, trek ik de gordijnen open en zet mijn raam even wijd open. Waarna ik mijn slaapkamer deur ook open zet zodat het even lekker kan door tochten.

Ik loop door de gang richting de keuken. Mijn ogen vallen op de grote klok die boven de eettafel hangt. 07:40 zegt hij. Genoeg de tijd, ik hoef pas over een half uurtje weg. Ik zeg mijn vierentwintig jarige beste vriend, Raoul goedemorgen. Die zit zoals gewoonlijk altijd als eerste aan het ontbijt. Ik maak even een bordje met twee crackers met kaas klaar en ga tegenover Raoul aan tafel zitten. "Zie je er tegen op, de eerste dag?" vraagt hij direct aan me. "Ja best wel moet ik je eerlijk vertellen, het zijn niet meer dezelfde mensen met wie ik nu nog zit... Ik ben de enige die is blijven zitten dit jaar dus het zijn alleen maar nieuwe mensen. Dus ja, ik zie er inderdaad tegen op vandaag." antwoord ik op de vraag die Raoul mij stelde. "Het komt vast wel goed" zegt hij, waarna ik mijn hoofd knik en een hap van mijn cracker neem. Even later als ik mijn ontbijt op heb, zet ik mijn bord in de vaatwasser, en loop ik weer terug naar mijn kamer. Onderweg kom ik Koen tegen in de gang, natuurlijk ziet hij er weer chachi uit voor zijn eerste dag weer om de dames te impressen. Maar Milo heb ik nog steeds niet gezien. Als ik bij zijn deur sta, en ik hoor ook niks, besluit ik hem toch maar wakker te maken, voordat hij weer eens te laat komt. "Miel, wakker worden!" zeg ik met een luide stem terwijl ik op zijn deur bonk. Als ik dan nog niks hoor, besluit ik maar naar binnen te lopen. Ik open de deur en doe dan het licht aan. Maar als ik dan opeens een meid naast Milo zie liggen en Milo "Matt!" hoor roepen, schrik ik, en doe ik gelijk de deur weer dicht. Charlotte, zijn vaste scharrel van de laatste tijd is vast blijven slapen vannacht. Nou goed, dan komt hij maar te laat. Ik loop mijn kamer weer binnen, poets mijn tanden en doe mijn haar in de badkamer, spuit wat deo op, en wat spraytjes van een parfummetje. Ik pak mijn rugtas met daarin een laptop en doe deze op mijn rug. Ik trek mijn witte Air Force aan, en dan ben ik eigenlijk klaar om te vertrekken. 08:05 staat op mijn telefoon, ach joh, ruim op tijd dus. Ik haal nog één keer mijn hand door mijn haren, en loop dan richting de voordeur. Daar staat Roelie op mij te wachten. "Succes jonge, het komt goed hè, houd je gewoon rustig vandaag!" zegt hij tegen me met een rustige stem, terwijl hij zijn armen om mij heen vouwt. Ik vouw ook mijn armen om hem heen, waarna hij mij eventjes later los laat, hij opent voor mij de deur. Hij zwaait mij uit als ik de trap af loop naar beneden. Ik haal mijn fiets uit de schuur/hok onder ons pand, en fiets hiermee langs de Utrechtse grachten, op naar studie!

Als ik nog geen tien minuten later aankom, zet ik mijn fiets tegen een metaal hekje waar allemaal andere fietsen omheen staan. Ik draai hem op slot en loop dan richting de ingang. Ik open mijn rooster op mijn telefoon en zie dat ik in collegezaal 6 begin om 08:30. Gelukkig weet ik het natuurlijk wel te vinden, want dit is al het vierde jaar dat ik hier rondloop. Als ik aankom staat de deur al open, ik loop binnen en ik wordt gelijk goedemorgen gewenst door Mevrouw Smits, haar ken ik nog van vorig jaar. Na een kort gesprekje loop de trap op naar boven, en ga een beetje op de vierde rij van de zes zitten. Beetje bij beetje stromen mijn medestudenten binnen, en nemen ze allemaal plaats in de zaal. Als het dan half negen is geweest, sluit de docent de deur van de zaal en begint. "Goedemorgen lieve studenten, mijn naam is Leontien Smits, ik ken al wat gezichten maar sommige van ju-" Mevrouw Smits heeft haar eerste zin nog niet eens afgemaakt en er wordt al op de deur geklopt. Ze loopt richting de deur en draait hem van het slot af. Er loopt een iets wat kleine jonge naar binnen. "Sorry ik ben nieuw hier, ik wist nog niet helemaal de weg!" hoor ik de jonge zeggen met een schorre stem en met een zwaar Brabants accent. "Nou ga maar snel zitten dan" zegt Smits. Waarna de bruin harige jonge de trap oploopt, en bij mijn rij stopt. Hij loopt de rij af en ik zie dat hij voorbij mij wilt, ik sta op zodat hij er langs kan. "Dank je wel" zegt hij tegen mij terwijl hij me aankijkt. Waarna ik weer op mijn stoel plaats neem. Hij had wel echt een super lekker luchtje op moet ik hem nageven!

Ongeveer twee uurtjes later is het al afgelopen. Nu heb ik een pauze van ongeveer een half uurtje. Ik loop de zaal uit, en loop gelijk richting de uitgang van de school. Ik loop even recht vooruit en ga dan de eerste rechts. En neem ik plaats op de rugleuning van een bankje dat hier staat. Hier zat ik altijd met mijn andere maten uit m'n vorige klas te roken in de pauzes. Gewoon voor de gezelligheid. En nu steek ik een peuk op omdat ik hem dood stress! Die sociale druk van al die nieuwe mensen... Ugh, gewoon echt niet mijn ding! Ik doe mijn AirPods in en zet wat muziek op. Ik sluit mijn ogen terwijl ik tegen de zon in kijk en neem een hijs van mijn sigaret. Maar dan wordt het wel opeens heel donker... alsof er een donkere wolk voor de zon voorbij zweeft.. Ik open mijn ogen en schrik me dan te pletter!

"Oww jeetje, sorry ik wilde je niet laten schrikken!" Zegt die ene Brabantse jonge tegen mij die voor me staat. Ik doe mijn oortjes uit mijn oren zodat ik hem kan verstaan. "Sorry ik heb me nog helemaal niet voorgesteld. Ik ben Robbie!" Zegt hij terwijl ik zijn hand schud. "Matthy..." zeg ik terug tegen hem. "Mevrouw Smits vertelde me dat jij goed de weg door school wist, en omdat ik hier nieuw ben vroeg ik me af of ik een beetje achter je aan mag lopen naar de lessen?" Vroeg hij aan me. "Prima" zeg ik weer terughoudend tegen hem, waarna ik mijn oortjes weer in doe en een trekje van mijn sigaret neem. Ik voel het bankje een beetje trillen wanneer hij naast mij plaats neemt. Nu hij zo naast mij is komen zitten, ruik ik de walm van zijn parfum nog beter! Hij ruikt echt lekker! Als ik mijn sigaret op heb druk ik hem uit tegen de zijkant van het houten bankje. Waarna ik van het bankje af spring, en weer richting de ingang van de school loop. Ik heb echt zo geen zin dat er iemand de hele dag achter mij aanloopt... Nou goed, ik loop lekker door, en ik zie wel of hij achter me aan komt of niet. Aangekomen bij het lokaal loop ik naar binnen. En ga ik ergens achterin zitten. En dan zie ik ook die jongen weer binnenlopen. Hij geeft de docent een hand. Omdat ik nog steeds mijn muziek op heb staan, hoor ik niet wat hij zegt. Het enige wat ik zie, is een mond met een onwijs mooie glimlach, echt wow! Een aantal minuten later is iedereen weer gaan zitten, en begint de les.

Als ik rond vier uur 's middags weer mijn huis binnenstap, ben ik echt uitgeput. Ik schop mijn schoenen in de gang uit, en loop gelijk door richting de bank. Ik zet mijn rugtas daar tegenaan, waarna ik er vol met mijn rug op plof. "Heyy je bent weer thuis!" hoor ik Raoul zeggen die uit de keuken komt gelopen. "Hoe was je dag man?" vraagt hij. "Pfff, vermoeiend... Al die nieuwe mensen, enorm veel prikkels..." "Gewoon een zware eerste dag dus?" vraagt Raoul. Waarna ik met mijn hoofd knik. "Nou rust maar even goed uit. Ik kook vanavond dus je kan gewoon aanschuiven wanneer je wilt. Zeg maar hoe laat je wilt eten, dan zorg ik ervoor dat het voor je klaar staat Matt." zegt Raoul tegen me. "Rond zeven? Dan ga ik even liggen goed?" Ik zie Raoul ook met zijn hoofd knikken, waarna ik mijn rugtas weer van de grond pak, en richting mijn kamer loop. Ik zwaai de deur van mijn kamer open, en doe hem ook weer gelijk achter me dicht. Ik plof op bed en pak mijn telefoon erbij. Ik zie aan de locatie van Milo dat hij bij Charlotte thuis is, en Koen die fietst nu onderweg naar huis. Ik open mijn TikTok, en begin met scrollen, tot ik even later mijn ogen sluit, en in slaap val.