𝑫𝒆𝒗𝒓𝒊𝒎 Ve 𝑹ü𝒚𝒂 Sözü

Bahtımın karası

Hoca derse girmişti bizde derse başlayarak hocayı dinliyorduk,dersbitikten sonrada kütüphaneye gidip beraber kitap okuyorduk ben devrime o ise bana onunla olan herşeyi çok seviyordum seviyorum da. o 3391 kilometre kitabını okurken, ben ise onun o güzel kahverengi gözlerine dalmış gitmiştim sanırım dalıp gitigimi fark ederek seslendi.

"Sevgilim ne oldu dalıp gittin"

"Öyle gözlerine dalıp gitememek insanın elinde değil nasıl bir şeysin be sen oğlum."

"benim güzel kızım iltifat etmeyemi başladı gene."

"Ben sana değil iltifatla sana aşkımı bir ömür boyu yazsam bile bitmeyecek kadar bi sevgim var. "

"Ama sen böyle konuşuyorsan ben düşer bayılırım."

Berber aynı azdan kimseyi rahatsız etmicek şekilde yavaşça güldük. Artık zil çalmış derse girmiştik bir saat sonra dertsen çıkıp bahçeye gitik tertemiz hava aldık beraber voleybol topu oynadık her zaman kisi gibi çok güzlel geçti,onunla olan herşey güzel benim için. Zil çalarak içeri girdik sıralarımıza oturarak,derse hoca içeri girerek derse başladık.

4 saat sonra

Son dersdeydik artık 5 dakiak sonra zil çalmıştı toparlanarak arkadaşlarla dışarı çıktık.

Deniz: avemeye gidelimi biraz takılırız ne dersiniz?

Hepimiz bı ağızdan olur diyerek yola çıktık varmıştık berber oyunlar oynayarak yemek yedik devrim ortalıkta yoktu etrafa Bakarak onu ardı gözlerim ama bulamadım bizimkilere sordum ama kimse görmemişti telefonumu alarak ona yazdım.

"Nerdesin sevgilim"

"Geliyorum bebeğim sen yemeğini ye"

"Tamam aşık çabuk gel bekliyorum"

"Tamam aşkım"

Telefonu yerine bırakarak bende oturdum yemek yerken biri gözlerimi kapattı biraz merak etmiştim kim diye acaba ama Devrim'den başka kimsem olmadığı için Devrim'di. Evet Devrim ayağa kalkarak ona doğru baktım oda ellerini çekerek kocaman bir oyuncak ayıyı verdi elime.Çok mutlu olmuştum... ayıları çok severdim hata biliyor musun? ben daha 4,5 yaşlarındayken babam bana orta boylarda bir oyuncak beyaz ayı getirmişti hiç unutmam oyuncağımı çok severdim o olmadan asla uyuyamazdım anlayacağınız belkide tek arkadaşım oydu küçükken kimseyle aram yoktu ortamım. Belkide ben sevilmedim hiç bir zaman yada onlar sevmek istemediler Eylül diye bir arkadaşım vardı hep o benle takılırdı ama onunla da pek takılmayı sevmezdim çok yalancı bir kızdı yalancı insanları asla sevmezdim sevmem de size biraz hayatımdan anlatmak istiyorum .Evet her çocuğun her insanın zor günleri olur ama benim çok zordu hemde çok.Siz benim yerimde olsaydınız şimdi intahar bile etmiştiniz ben daha doğmamışken annem beni hiç istemzdi hiç istemiyordu da doğmamam için herşey yapmış herşey içmiş ama ölmemişim Allah bana güç vermiş belkide o zamandan kaynaklıdır bu halim hep güçlü olmama hep kaybetmekten kormamam evet çok güçlü bir kızım asla pes etmem kolay kolay. Bunu herkes söyler" sen nasıl birsin ya,ilk defa senin gibi cesaretli birini gördüm "diyenler bile var ama bilmiyor larki ben yıkılınca herşeyden soğudumu, herşeyi hemen sıkıntı yaptığımı ...Devrim'de hep söyler hep herşey sıkıntı yapıyorsun diye ama n'apim ben doğuştan beri böyleyim .Her neyse konumuza geri dönelim işte ama 11 Aralık'ta ben doğdum. O gün ablam bana baktı yani bakardı ...Ablam onu çok seviyorum. O benim herşeyim. 2 ablam var.İkisinide çok seviyorum ama seher ablam bir anne gibi benim için nur yüzlü ablam herkes beni ona benzetir. Bazılarıda "Seher "diye çağırır bazen ama oysaki ismim Rüya her neyse işte artık annem kabullendi. küçükken çok mutluydum, hep ilgi gördüm ,sevildim ama sonra hayatım bir cehenneme dönüştü. Annem kanser hastası olmuştu ama ben ise daha çok küçüktüm 6 yaşında vardım ya da yoktum küçük bir kardeşim vardı o ise 4 yaşlarındaydı daha küçüktük hemde çok küçük kendime üzülmedim hep küçük kardeşime üzüldüm o benden bile küçüktü... Kurban olduğum annem hastaneye gitti hep hep yalnız kaldım kardeşim hep annem ve babamla hastaneye giderdi. Daha küçüktü o yüzden o onlarla giderdi ama ben evde kaldırım seher ablamlara giderdim birbirinden çok yakışıklı merhametli iyi 3 abim var çok şükür böyle ablalarım abilerim ve kardeşim olduğu için çok mutluyum ve şanslıyım iyiki varlar. Yusuf abim ve ben tek okula giderdik o lise ben ise ilkokuldum Emre ve Muhammed abim okulu bırakmıştılar. Ablalarım evlenmiş, kardeşimde yaşıt degidi ben ise ana sınıfa gidiyordum onlarala berbar kalıyordum. Beni güldürmek için hep çabalıyordular annemin ve bababım kardeşimin yokluğunu yaşatmadılar sağ olsunlar ki bir abi değil anne baba gibi oldular bana onları herşeyden çok seviyordum onların hakını nasıl ödeyeceğim bilmiyorum umarım hep mutlu olursunuz, hiç zorda kalmasızın inşallah canım ailem sizleri hepinizi çok seviyorum. 4 sene sonra annem bizimleydi. Evet bizimleydi, eski mutluluğumuz geri gelmişti ve ben 10 yaşıma girmiştim annem hasta iken anlatmadığım çok şeyim var şimdilik bu kadar anlattım. O günlerim çok zordu ve abim Yusuf o kadar istekliydi ki okulunu bitirip çocuk gelişim meslek sahibi olmayı çok istiyordu ve annemin tek dileği oydu ama malesef gerçekleşemedi .Babam hastalandıktan sonra Muhammed abim askere,abim Emre'de çalışmaya gitmişti Yusuf abim tek kalmıştı ve annemi hastaneye o getirip götürmek zorundaydı. Okul vardı ama abim annem için okulunu feda etti , okula uzun bir süre gidemedi ve sınıfta kaldı ve ondan sonra hevesi kalmamıştı artık okulu bırakmıştı .Onun gözlerindeki üzüntüyü çok iyi anlıyordum... kıyamam ya ama şuan annem iyi babamda iyileşti abilerimde Yusuf 24, Emre 23 ,muhammed abim ise 25 yaşına girmişti
Artık büyüdüler şuan çok şükür mutluyuz huzurumuz var.Ve bende ortaokula geçtikten sonra yeni insanlarla tanıştım ,ortamım büyüdü ,çok sevildim abimin hayalini ben gerçekleştireceğime dair kendime söz verdim ,çok çalıştım hep belge getirdim ve bunu yapmam beni çok mutlu ediyordu ama okulumu değiştirmiştim oradaki insanlara ve ortama bir türlü alışmamaştım güzel olan,hayatım yeniden maf olmuştu herkes üstüme geliyordu. Ailemde üstüme gelmeye başlamıştı ama genede mutlu ediyordular ve benim o melek yüzlü annem ve gülüşü bile huzur veren babam, abilerim istediğim şeyleri iki etmediler hep mutlu Ettiler,istediğimi aldılar, yaptılar hepsine çok teşekkür ederim,hepsini çok seviyorum ...Canım ailem ayakta durmamamın ve güçlü olmamın tek sebebi sizsiniz evet annem ben daha doğmamışken beni sevmemiş olabilir ama biliyor musunuz? annem beni çok seviyor hemde çok kurban olduğum canım annem hep zor, mutlu günümde yanımda sen. Benim herşeyimsin be annem sana birşey olursa Allah korusun ben ne yaparım? ki ve size keşke hiç tanımasaydım sevmeseydim hep keşkelere kaldığım birini anlatacağım.Keşke herşey daha çok farklı olabilseydi be Emre ama ben seni hep istedim,beni istemeyen sen ve o iğrenç kalbindi evet küçüklük aşkım ilk aşkım onu çok seviyordum hemde çok... öyle böyle değil hani anne kuzusu derler ya bende öyle işte.Ona çok bağlanmıştım çok ta seviyordum ortaokulda tanışmıştık.Birgün okul nöbetçisiydim ablası arkadaşım di ama aramız fazla yoktu Emre onun kardeşi olduğunu bilmiyorum ablası ve eniştesi okula gelmiştiler ,Ayşe'yi ve Emre'yi gördüm."Ablam geldi mi?" diye sordu .Ayşe "evet" müdürün yanındalar dedi. Emre'de "hadi abla gidelim" dedi Ayşe'ye ben şaşırmıştım kardeşi olduğuna ve o gülüşü çok güzeldi, bakışları çok masumdu.Sevmiştim, aşık olmuştum ilk bakışta,hep onu görmek, tanışmak için bahane aradım bi ara kütüphaneye gittim. Oradaydı.Tüm cesaretimi toplayarak yanına gitim.