Secret Lovers | TAEKOOK

6

Bir süre sarılmamızdan sonra kalkmıştık Taehyung beni eve bırakacağı için dışarı çıkıp arabaya bindik ve evin yakınlarında bir yere geldik

"Burada dur sevgilim"

Arabayı durdurup bana doğru döndü ve yüzüme baktı "Neden hâlâ seni evinin önüne bırakamıyorum acaba?"

"Daha kaç kere söyleyeceğim Taehyung annemler görür"

"Görsünler, zaten bir gün onlara söylemeliyiz hatta şimdi seninle geleyim ve sevgili olduğumuzu söyleyelim onlara"

"Ne hayır olmaz" telaşlanmıştım birden Taehyung bu ne yapacağı belli olmaz peşimden gelir falan

"Neden bu kadar telaş yapıyorsun Jungkook, daha ne kadar saklayacağız bu durumu?"

"Bilmiyorum Taehyung ama şuan olmaz, lütfen sevgilim"

Derin bir nefes aldı ve önüne döndü "Pekala ısrar etmeyeceğim, sen ne zaman istersen o zaman söyleriz ailene"

Ailen diyor ama öyle bir şey yok benim bir ailem yok benim bu hayattaki tek değerlim sevgilim, annem babam yok benim. Artık daha iyi anlıyorum bazı şeyleri onlar beni hiç sevmediler ve sevmeyecekler de bu yüzden daha fazla onlarla yaşamak istemiyorum, sevgilimin yanında olmak istiyorum ben, tek istediğim o

"Sadece biraz daha zaman tanı bana"

"Söylemek istememenin nedenini bilmiyorum ama eminim mantıklı bir sebeptir, ne zaman hazır olursan bebeğim"

Gülümsedim, işte bu yönüne çok aşığım beni kendinden çok düşünüyor, ne kadar söylemek istediğini ailemden gizlice ilişki yaşamak istemediğini herkesin bilmesini istediğini biliyorum ama sırf ben istemiyorum diye bekliyor

"Teşekkür ederim TaeTae"

Emniyet kemerini açıp üzerime eğildi ve dudaklarıma sert sulu bir öpücük bıraktı "Hadi zıpla bakalım, annen daha fazla merak etmesin" gülümsemem daha da büyürken bende yanağından öpüp arabadan indim

"Seni seviyorum güzel bebeğim"

"Seni seviyorum prensim"

Zor olsa da arabanın yanından ayrılıp eve doğru yürümeye başladım, işte geldim yine buraya, ne kadar kötü anım varsa hepsine şahitlik eden eve, cehennemime

Beni dün kovmasına rağmen neden çağırdığına dair en ufak bir fikrim yok ve bu beni korkutuyor, yine dayak yemek istemiyorum, yoruldum artık

Kapının önüne geldiğimde çekingen bir şekilde tıkladım bir kaç saniye sonra annem kapıyı açtı

"Gelebildin sonunda"

İçeri girip kapıyı kapattım "Dün beni evden kovup neden şimdi geri çeğırdı?"

"Nereden bileyim ben bana söylüyor mu yapacağı şeyleri ara dedi aradım işte, geç içeri seni bekliyor"

"Anne-"

"Konuşmada geç içeri seni bekliyor diyorum, bir kerede sinirlendirme şu adamı"

"Ben onu sinirlendirecek birşey yapmıyorum ki"

"He ben sinirlendiriyorum zaten, geç artık içeri"

Daha fazla konuşmayıp kapının önünden ayrıldım çünkü her halükarda suçlu olan bendim onların gözünde, hep beni suçlayacak sebepler buluyorlar tabi sebeplerde düzgün şeyler olsa, ne olsa beni suçluyorlar ve bundan asla vazgeçmeyecekler

Korkak adımlar atarak salondan içeri girdim, korkuyorum çünkü dün beni kendisi kovmasına rağmen yine suçlu bendim gözünde yine bana kızacak yine vuracak tekrar tekrar yaşayacağım ben bunları, kaderim bu benim

Oturduğu ikili koltuğun yanına giderek ayakta dikilmeye devam ettim "Neden çağırdın beni?"

"Ne yapacağımı sana mı soracağım lan ben!"

"Öyle demedim" sesim gittikçe kısılıyordu

"Dün seni evden attım ama düşününce bunun kötü bir karar olduğunu anladım" nasıl yani, tanrım yine umutlanmak istemiyorum, ne demek oluyor bu

Sessizce durup konuşmasına devam etmesini bekledim "Seni evden kovunca hiç birşey geçmiyor elime o yüzden seni evlendirmeye karar verdim"

"Ne" başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi titredim kalakaldım olduğum yerde hiç birşey diyemedim, söyliyecek kelime bulamadım çünkü, aklım beynim hepsi bir buz kutusuna atılmış gibi dondu

"Neyseki tipin iyi yoksa bu paraya bu zengin aileyi kaçırırdık"

"B-baba ne saçmalıyorsun sen" beni para karşılığı mı evlendirecek, her şeyi beklerdim ondan her türlü kötülüğü beklerdim ama bu kadarı aklımın ucundan bile geçmezdi

"Saçmaladığım falan yok, evleneceksin diyorum neyini anlamıyorsun bunun aptal"

"Hayır yapamazsın, istemiyorum" oturduğu yerden kalkıp yanağıma sert bir tokat geçirdi, vurmasının etkisiyle başım yana doğru eğilmişti

"SANA İSTEYİP İSTEMEDİĞİNİ SORMADIM ZATEN EVLENECEKSİN DEDİM O KADAR, HELE BİR DEDİĞİMİ YAPMA BAK O ZAMAN BEN SANA NELER YAPIYORUM"

Göz yaşlarım çoktan yanaklarımı ıslatmaya başlamıştı "Baba" bu kelimeyi ona söylerken o kadar iğreniyorum ki, o asla bir baba değil olamaz da baba dediğim çocuğunu korur onun kahramanı olur iyiliğini ister bu adam ise kendi çıkarları için beni kullanıyor

"Eğer bu fırsatı kaçırırsan seni gebertirim Jungkook! DUYDUN MU BENİ"

Hıçkırıklarım ardı ardına boğazıma takılırken başımı salladım başka şansım yoktu ona hayır diyebilme şansım yoktu

Hızla salondan çıkıp odama gittim kapıyı kilitleyip yere çöktüm

Tabiki evlenmeyeceğim, bu zamana kadar her yaptığına katlandım hiç bir yaptığına sesimi çıkarmadım kimseye bir şey söylemedim ama bu kadarı çok fazla, benim bir sevgilim var onu bu kadar çok severken nasıl başkasıyla evlenebilirim, ben onsuz bir hayat düşünemiyorken nasıl yaparım, dayanamam ki Taehyung olmadan yaşayamam ben

O benim hayatım, nefesim, kalbim, her şeyim onsuz nasıl yaşarım imkansızı istiyor benden, kendisi parasını alıp keyfine bakacak ama beni hiç düşünmüyor, ben sevmediğim biriyle bir yuva kurarken o kendi çıkarları için uğraşıyo olacak ama ben buna asla izin vermeyeceğim, ne yaparsa yapsın artık korkmayacağım ondan evlenmeyeceğim tanımadığım, sevmediğim bir kadınla

Ben kadınlardan bile hoşlanmıyorum, bunu ona söylersem çok sinirlenir ama yapacağım söyleyeceğim artık saklamayacağım Taehyung ile olan ilişkimi, bizde her çift gibi ilişkimizi açık açık yaşayacağız hem Taehyung beni korur ki o bana zarar gelmesine asla izin vermez

Bu son nokta oldu, artık Taehyung'a her şeyi anlatmanın vakti geldi...

***

Bölüm sonuu~

Nasıldıı?
Taehyung'a her şeyi anlatacak bakalım Taehyung ne yapacak, ay çok sinirlenecek ya
Neyse yapacak birşey yok Kookie'nin çektikleri yeter artık yani