Robbie had gelijk. Zodra hij het huis in liep kreeg hij van Matthy een broodje in zijn handen gedouwd met de woorden dat hij hem door had en nu ging eten.
Na hij met veel tegenzin het broodje had weg gewerkt voelde hij zich schuldig, hij wil van die calorieën af. Maar om nu weer weg te gaan valt toch wel op.
Inplaats daar van loopt hij zijn kamer uit naar de wc op de overloop.
De kraan ging aan, Robbie hurkte voor de wc, een vinger ging zijn keel in en zijn inhoud lag al snel in de wc.
Iets wat hij al in een tijdje niet meer had gedaan; zichzelf laten overgeven. Na een jaar heeft ie zichzelf weer zo erg verlaagd.
Hij staat op zodra alles eruit is en spoelt snel zen mond onder de al lopende kraan voor die de kraan uitzet.
De wc spoelt hij door en hij verlaat de wc om terug zen kamer in te lopen. Hij heeft nergens meer zin in, hij wil gewoon slapen.
Helaas voor hem zit Matthy op het bed in zijn kamer.
Een zucht verlaat de brunette zijn lippen. "Ik heb hier nu echt geen zin in, Matt."
"Waar was je?" Vraagt Matthy, Rob zijn eigen woorden volkomen negerend.
"Wc. Kun je nu gaan? Ik heb echt geen zin in sociaal contact vandaag." Antwoord Robbie, kijkend naar de blond die nog steeds op het bed zit.
"Wat heb je gedaan op de wc?" Matthy kijkt hem aan met een bepaalde blik.
Shit. Hij weet het. Maar hoe dan?
"Geplast?" Robbie probeert zeker te klinken, maar hij klinkt alles behalve dat.
Matt zucht, waarom blijft Robbie dit doen? Het ging de afgelopen dagen zo goed. En nu dit. "Robbie toch.."
De jongste zucht, naast hem plaats nemend op het bed. "Sorry.."
"Geen sorry zeggen." Matthy schud zijn hoofd. "Ik ga je helpen, Rob. Je gaat weer worden zoals je was."
"Hoe?" Is het enige wat Robbie kan vragen, hij heeft nul vertrouwen in zichzelf dat dat gaat lukken. Die Robbie is verleden tijd, die gaat nooit terug komen. Dat weet hij bijna zeker.
"Na het eten mag je het komende uur niet naar je kamer, niet alleen tenminste." Dat is een regel die Matthy had, en hoe kut hij het ook vond, het hielp wel.
Niet heel erg, alleen Matthy weet het. Bij de andere kan ie gewoon zeggen dat die naar de wc moet, die denken toch niet verder.
Alsof Matthy weet wat hij denkt praat hij verder. "En we moeten het de andere vertellen, Rob. Ze kunnen je zo goed helpen."
Shit zooi.
-
Momenteel is Matthy naar beneden om het de jongens te vertellen. Over zijn eetgewoontes, hoe hij zich momenteel voelt.
Robbie wou daar absoluut niet bij zijn, en dus zit de jongen in zijn kamer. Alleen.
Niet Matthy's slimste keuzen, maar hij weet niet van zijn zelfbeschadiging af.
En dus is dit nu precies wat hij aan het doen is. Met het dichtsbijzijnde scherp voorwerp dat ie kon vinden. Dit was een schaar die hij eerder vandaag heeft gebruikt om prijskaartjes van zijn nieuwe kleding te knippen.
Dit keer niet over zijn polsen, maar over zijn boven benen. Hij zal nket verrast zijn als Koen straks in zen kamer staat namelijk. Of überhaupt iemand anders van de jongens als niet allemaal.
En dus is hij nu de schaar over zijn linker been aan het brengen, na een aantal sneeën gemaakt te hebben vind hij het wel prima. Niet omdat hij wil stoppen, maar omdat zoizo Matthy elk moment terug zijn kamer kan inlopen.
Hij loopt naar zijn badkamer en maakt een washandje nat om de wonden mee schoon te maken zodat ze stoppen met bloeden.
Daarna plakt hij een aantal pleisters op zen been waarna die een trainingsbroek aan doet.
Hij zucht als ie als laatste de schaar schoonmaakt voor die eindelijk in bed stapt.
Het is middag, en normaal zou die echt niet nu al kunnen slapen, maar de spanning maakt hem zo moe, dat hij in slaap valt.
-
hoofdstuk 9 alweer
woorden: 679
YOU ARE READING
REFLECTIONS || mabbie✔️
Fanfiction"maybe it's a blessing in disguise, i see my reflection in your eyes." Hij wil niet meer, hij wil gewoon wakker worden zonder zich leeg te voelen, hij wil wakker worden en oké zijn. Maar hij weet dat de kans dat dat gebeurd erg klein is. Soms denkt...
