İmkansızız Sanıyordum ❤️‍🩹

YAKINLAŞMA💗

Yazım yanlışı varsa kusura bakmayın

İyi okumalar...

❤️❤️❤️❤️❤️

Çalan telefonuyla yorgunlukla gözlerini açtı. Etraf hala karanlıktı yanında ki dijital saate baktı 5.30 du. Bu saatte kim olabilir ki diye düşünerek elini sehpanın üzerindeki telefona attı. Uykulu gözleriyle telefona bakınca ekrandaki isimle hemen yerinde dikleşti.

Serhat hocam...

Onu daha fazla bekletmeden aramayı cevapladı.

'alo'

Ne kadar zorlasada uykulu çıkan sesini gizleyememişti.

'al işte hala uyuyor ben malımı tanıyorum... Altay çocuğum biz dün antrenmandan sonra ne konuştuk'

'ne konuştuk hocam'

Gözlerini ovarak cevap verdi. Çok uykusu geliyordu.

'allahım soruyor bide oğlum ben dün sana bana gel seninle özel antrenman yapmamız gerekiyor senin direncini yükseltmemiz gerekiyor demedim mi'

'e dediniz de saat 5 de gel demediniz ki'

'illa demem mi gerekiyor'

'beyninizi okuyamayacağıma göre evet hocam'

'her neyse çabuk kalk ve gel'

'ya hocam çooook uykum var ayrıca daha çooook erken'

'bir sporcu için erken die bişi yoktur 30 dakikaya burda ol kahvaltıyı burda yaparsın hadi günaydın canım'

Sondaki cümleye göz devirip kapanan telefonu sehpaya koydu.

Hocasıyla araları çok iyiydi. Hocası onu çok seviyordu tabi o da hocasını. Serhat hoca kerem erzincana gittikten sonra özlemini hep altayla dindirmişti. Onu oğlu gibi görüyordu.

Altay onun bir oğlu olduğunu biliyordu. Diğerlerine göre zıt olan Altay merak edip sormuştu tabi. Ama daha önce hiç görmemişti. Evde bir fotoğrafı bile yoktu.

Bunu merak edip sormuştu. Hocası da 'onu çok özlüyorum ne zaman bir yerde fotoğrafını görsem özlemim yenileniyor o yüzden de tüm fotoğrafları kaldırdım' demişti.

Hemen yataktan kalkıp duşa girdi. Kısa bir duşun ardından üzerini giyip telefonunu ve içerisinde kıyafetleri olan spor çantasını alarak aşağı indi. Kolundaki saate baktı altıya on vardı. Hemen araba ve ev anahtarını alıp evden çıktı. Kapı otomatik kapanmıştı zaten.

Arabasına binip koltuğa yaslandı. Çok uykusu vardı. Şu an bıraksalar arabada uyurdu. Gözlerini kırpıştırarak esnedi. Uyku düzeni hiç yoktu. Gerek de duymuyordu. Çünkü performansına herhangi bir kötü etkisini görmemişti.

Arabayı çalıştırıp ezbere bildiği yola koyuldu. Pek çok kez gitmiş hatta kalmıştı. Hocası eski bir kaleci olduğu için sürekli ona özel dersler veriyordu. O da hocası gibi Fenerbahçenin efsanesi olmak istiyordu ama uykusundan olmakta istemiyordu. Uyku önemli sonuçta.

Kısa bir sürenin ardından eve gelmişti. Arabasını durdurup içinden eşyalarını alarak indi. Kapıya ilerleyip çaldı. Kendini duvara yaslayarak bekledi. Açılan kapıyla sevgi teyzeyi beklerken karşısında keremi görünce şaşkına dönüp yerinde hemen dikleşti. Ve ona gülümseyen çocuğa baktı. Hiçte yeni uyanmış benzemiyordu.

Bunlar ailecek manyak

Saat beşte niye kalkarsın ki

" Günaydın "