Topuklu ayakkabı sesi bana her zaman güçü anımsatır...her adımda daha emin yürümemi sağlar, kendinden emin ve güçlü bir kadın imajını gösterir.
Her gün olduğu gibi davaya giricektim. Koridordan yürürken çıkan topuklu ayakkabı sesim duyuluyordu, art...
Uçaktan sabaha karşı inmiştim, havaalanının hemen yanında olan otelden önceden rezervasyon yaptırmıştım allahtan, hemen odaya gidip dinlenmiştim. Şimdi ise kiraladığım arabayla konağa doğru gidiyordum.
Aklım dündeydi, Asaf iyi biriydi, komik ve tatlıydıda ama benim korkularım yüzünden geride durmuştum. Kalbini kırmışmıydım acaba? Neyse Doğa düşünme bunları, sen bunları düşünmezsin ki. Coğrafya kaderdir diye boşuna demiyorum. Memleketin güzelliklerini içerisinde ki çirkin insanlar kapatıyor, genelleme yapmak istemiyorum ama zalimleri demem daha doğru olabilir.
Arabayı avlunun dışına park edip kapıdakilere kafa selamı verdim. Avluya girdiğimde içeride bir telaş vardı, kına avluda yapılacaktı çünkü hazırlıklar başlamıştı.
"Hoşgeldin Doğa... Ne Doğa geldin mi?"
İlk başta anlamamıştı Leyla, jeton geç düşmüştü. Düşer düşmezde hemen sarılmıştı bana.
"Çok kötüsün ya ne kadar üzüldün haberin var mı?"
"Süpriz"
Ve yukarıdan bir ses yükseldi ; "kızımmm" annemdi, onlarda bilmiyorlardı tabi geleceğimi koştura koştura aşağıya inip bana sarıldı.
***
"Bütün Mardin burada olacak yıllar üstüne seni görecekler buna hazır mısın Doğa?"
"Kimseden kaçtığım,sakındığım yok Leyla görüceklerdi eninde sonunda"
"Haklısın kuzen, çok heyecanlıyım Ahmet çok iyi biri sevdiğim adam daha ne isterim ki Allahımdan."
Gülümsedim, allığımı sürmeye devam etttim. Birazdan aşağıya inecektik, evet biraz garip hissediyordum sonuçta bu memlekette varlığım unutulmuştu. Avlu hazırlanmıştı, kadın ve erkekler ayrı şekilde hazırlanmıştı.
"Gelebilir miyim kızlar?"
"Gel baba tabiki de"
Amcam gelmişti, özel bir şey konuşurlar diye aşağıya inmeyi tercih ettim. Mutfağa girdiğimde Boran bir şeyler yiyordu. Sandalyeyi çekip yanına oturdum, elimi omzuna koyup bana dönmesini sağladım.
"Ablacığım neyin var?"
"Bir şeyim yok abla ya bildiğin şeyler babamla atıştık biraz."
"Takma kafana düzeltiriz, Ayşe hanım yeşil çay alabilir miyim?"
Ayşe hanım yardımcımızdı, aklım biraz Boran'a takılmıştı ama o zamanında kendini iyi hissettiğinde bana anlatacağından emindim. Bu yüzden üstüne düşmedim.
"Benim bal evlatlarım, napıyorsunuz?"
Boran ayağa kalkıp mutfaktan çıktı, annem kaşlarını çattı ve bana baktı "neyi var bunun" elimle anneme boşver işareti yapıp önüme yeni koyulan yeşil çayımdan yudum aldım.
"Yavaştan gelmeye başladılar, çok güzel olmuşsun kızım."
"Teşekkürler anneciğim sonuçta senin kızınım ben herhalde güzel olacağım."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
