Annesi ve babasının şehit düşmesi ile yetimhaneye verilmesi Denizin hayatını değiştirmişti. Bir gün ansızın bir telefon geliyor 17 yıl sonra gerçekler ortaya çıkmaya başlar .
‼️Yazım hataları vardır saygı çerçevesinde eleştiri yapılması beni mutlu e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- Kolundaki yaralar efendim?
+Tutunurken öyle oldu Olric.
-Ya yüreğindeki yaralar efendim?
+ Tutulurken öyle oldu Olric!
- peki ya gözlerindeki suskunluk ne efendim.
+ Hiç dokunma. Sus Olric.
17.Bölüm Özür ...........................
Ekrandaki vidoyu kaç kez izledim bilmiyorum ama her izlediğimde, kalbim çok ağrıyordu .
Tanya ise hıçkırarak ağlıyordu.
“Deniz,”diyen Polat'ın sesi ile ona döndüm gözleri kızarmış bir şekilde bana bakıyordu.“bu iş çok tehlikeli olmaya başladı, hiç bir şey yapamıyoruz. Kuzenim yani kuzenimiz kendisi polis o bize bir ihtimal bile olsa yardım edebilir.” dedi.
Polise çok kez gitmişim ama sonuç yoktu. Kendisi çok güçlüydü , yanında olan bir sürü kişi olduğunu bilmiyordum.
Denemekten başka çaremiz yoktu.
“Bir şey çıkacağını düşünmüyorum ama denemekten başka çaremiz yok.” dedim.
“Annemler, onlar ne zaman öğrenecek.” dedi Tanya sesizce.
“Yakında ama kesinlikle şimdi değil.” dedim net bir ses ile.
Onlar öğrenirse iş kötüye giderdi aslında Polat'ın öğrenmesi bile kayıplara yol açabilirdi, onların öğrenmesi ile durmazdı.Yapacağımız iki şey vardı, ya ölümü beklemek yada savaşmak.
Biz savaşmayı seçtik , iyi mi yaptık kötümü bilmiyorum ama ölmek istemiyorlardı .
Onlar için savaşmayı seçtim çünkü İzgi 'ler bunu hak etmiyordu.
Belki de hak ediyorlardı.
“Ben artık çok korkuyorum abi .” dedi Tanya . Gözlerinde belliydi , korkuyordu.
Kendimi suçladım çok kez ama benim bir suçum yoktu.
Hiç birine bir şey olmasın diye elimden geleni yaptım ve verilen zarar bana oldu. Kendimi suçlamayacaktım artık.
