Wannessa0Bu arkadaş canlısı benden dün Marcus x BoraLo istedi bende onu kırmayıp yazam dedim. 😌(galiba yine ilk yazan ben olcam-) Marcus kel değil.
BoraLo pow:
Eral larla anlaşmayı yapmış ve bitirmiştik, ben onlara panzehiri verdim onlarda beni rahat bırakacağını söyledi.
-Bize yardımda bulunduğun için teşekkürler evlat.
-Emin ol Catarina olmasaydı fare kılığındaki kel yaşlı bunak bu iş olmazdı.
-Tamam BoraLo işi uzatmaya gerek yok.Artık evine gidebilirsin.
Ben evimde doğru ilerlerken biri kolumu tutu, Chris?Eral, Dave ve Kevin Mimic evreninin portalına doğru gidiyordu.
-Ne istiyorsun Chris?
-Marcus.O buraya geliyor onun için evde bir hazırlık yapıcam, acaba diyorum Marcusu sen eve getire bilirmisin?
-Neden be git kendin al.
Kolumu kurtarmış tam gidiyordumki.
-Senin için buraya gelen birine bu yapılırmı BoraLo?
Ne?!Benim için mi? Yok ya yanlış duymuşumdur.Arkamı dönüp.
-Benim içinmi? Ne demeye çalişıyorsun???
-Marcusu almaya git buda kordinatlar.
Bana bir kağıt uzattı,kordinatlar yazıyordu...
-Sonrada benim evime gel yemeğe senide davet ediyorum,bu arada için rahat olsun evde o iğrenç yaslı bunak falan olmaz.
Göz kırpıp içeri geçti.Söyledikleri umrumda bile değilde elimdekei kağıda bakım düşünmeye başladım...Marcus benim içinmi gelcekti?Kalbim bir hızlandı sanki...
-BoraLo!
-Catarina!
Etrafıma bakıyordum ama kimse yoktu...
Catarina pow:
BoraLonun zihnini okuyabiliyorum ve belliki BoraLo bunu unutmuş... BoraLo benim Marcusun değil.Uzaktan bir yerden ağaçların arkasından BoraLoyu izliyordum,dikatini dağıtırsam Marcusu düşünemez dimi?!
-BoraLo!
-Catarina!
Evet düşündüğüm gibi dikkati dağılmıştı.Etrafına bakınıyordu...Agacların arkasından sıyrılaraka ordan uzaklaştım...
BoraLo pow:
Az önce ben Catarinanin sesinimi duydum yoksa- her neyse gidip Marcusu alalım bakalım bu akşam yemeğinde neler döndüğünü anlıcam...
Baya bir yürüdükten sonra Marcusu gördüm öylece orda bekliyordu.Bana doğru döndükten sonra beni görünce sanki beni beklemiyorcasına, heyecanla ve yanakları azcık kızarmıştı sanki? NOLUYOR AMK?!??
-A-aa selam BoraLo
Yanıma doğru gelmeye başladı.
-Selam Marcus.
Kolarını iki yana acıp sarılmak istercesine bana bakıyordu.Bende biraz durup gülümseyerek gidip ona sarıldım.
Bir an kalbim hızlandı ve kızardiğımı hisediyorum....
Marcudan ayrılıp.
-Gel Chris bizi bekliyor.
-Ne o Chrisle barıştınmı yoksa?
-Yooo sadece seni almamı istedi.
Marcus yavaşca güldü.
-Noldu bir şeymi var?
-Yok canmm~.Aklıma bir şey geldi sadece.
-Peki...
Bir dakka yeni fark ediyorum,ben ne kadarda kısaymısım lan-Marcusa sarılınca anladım...Birde uzun zamandır Bobby gidince kimseye sarılmıyordum...
Belkide Marcus sıkca bana sarılır?Umarım sarılır....
Eve geldiğimizde yemek kokuları geliyordu.zile bastığımda kapıda elinde tahta kasık üstünde pembe önü ayıcıklı önlukle birde yüzü una bulanmiş bir adet Chris karşıladı.Marcusla ben kendimi gülmemek için zor tutuyordum.
-Ne var be halimde!!Yemek yapıyoz bir boka yaramınyor sizede,gidin kendiniz yapın yemeğinizi!!
Diyip kapıyı yuzümuze kapatı.Bizde tam o an gülmekten patladık resmen.
-LAN AÇ KAPIYI BEN ACIKTIM ;( Chirs en yakın arkadaşın gelmiş yani.
Chris en sonunda bize kapıyı açtı mutfağa baktımda 3. dünya savaşından çıkmış gibiydi.
-Hadi hadi içeri geçin.
İçeri geçip masaya oturduk.Yemekler gerçekten çok güzel görünuyordu.
-Bir dakka ben içki içmiyorum...
-Hadi be BoraLo bir kere içsen nolcak aaa
-Evet BoraLo benim için lütfen.
Bunlar bir şey kariştiryordu ama bakalım hayırlısı.
-Tamam ama az bişi...
Marcus mutlu mutlu bakıyordu bana.
Marcus pow:
Tek amacım BoraLoyu sarhoş edip elde etmekti onu seviyordum ve Chrisde biliyordu bizim içkilerimz ve BoraLonunki ayrıydı tabiki :)
Yemeği yedikten sonra BoraLo azda içiki içsede sarhoş bile olmuştu...
-BaNa İcKi VeRin LaNnN~~
Chris gülmekten öluyordu resmen.
-BoraLo sakın. Başka yokki biti...
-Ha?! sEnMi bİtirDin LaN.
-Ne?! Yok ben hiç seninkini içermiyim?
BoraLo zar zor ayağa kaldıp yürümeye basladı.Tam bende kalkmiştimki Chris kolumdan tutu.
-Bırak gitsin ilk defa içtiya kesin kusacak.
Ama buraya kusmasın yeter.
-Dert ettiğin şeye bakya.
Arkama baktımda BoraLo yoktu.Yukarı çıkmıştır umuduyla bende yukarı çıktım. Banyoya girdiğimde BoraLo yerde oturyordu.Sanki bir şeyler mirildaniyordu kafasını kaldırıp bana abaktı.
-Sevgilim senmiydin~?
-B-BoraLo ben senin sevgilin değilimki!
-Yaaa banane benimsin işte sevgilimsin.
Bir çocuk gibi ağlamaya başladı.Yanina gidip onu kucağima aldım basinı boynuma gömdü. Chrisin bana verdiği odaya gittim ve odaya girdim.
-Demek sevgilinim istediğin olcak~.
BoraLo belki sabah hiç bir şey hatilamicak ama ben ona anlatırım....O unutsada benim zihnimde dolascak bu anılar...
Veee son bitti kardeş daha ne bekliyon.Aslinda bugün dıger kitabımı yazcaktım ama sonra istek gelince bunu yazdım...
