Het komt goed

H.14 Verjaardag

Ik praat nog even een tijdje met haar door over wat er nou aan de hand was. En de laatste zin waarmee we eindigen is dat ze opziet tegen haar verjaardag.

Pov julia:
Vandaag is mijn verjaardag ik kijk er tegen op, maar ik ben ook wel blij. Blij dat ik weer een jaar overleefd heb. Blij dat ik geen zelfmoord gedaan heb. Ik ben nu in goede handen. Ik denk niet dat de jongens wat hebben uit gedaan op mijn verjaardag. Maar eerlijk maakt het me niet uit. Ik wordt nu 17 en ik hoef geen heel feest zoals op de basisschool. Dat deed ik sowieso al niet meer, maar je snapt wat ik bedoel. Gewoon basic niet zo uitgebreid. Zo zijn de jongens ook niet. Nou goed het is 22.00 nog 2 uur en dan ben ik officieel 17. Ik hoop weer net school te kunnen beginnen. Ik heb al heel wat jaar van mijn middelbaar gemist, omdat ik het niet meer aan kon. De druk, stress, paniekaanvallen etc. (Zeer reletable😃). School is te druk bezig met goede cijfers halen. Maar te weinig met mental health. Ik zit nog wat op mijn kamer te doen. En voor ik het weet staat milo in me kamer. Hij vraagt of ik meer kom naar beneden. "Je bent over een kwartiertje jarig" zegt hij op een blije toon. Ik lach naar hem en laat dan alles uit me handen vallen en loop met miel naar beneden. Ik loop van de trap en ik zie al wat ballonnen hangen. Ze zouden toch niet het hele huis versierd hebben? En ja hoor daar stonden ze allemaal op een rijtje. Er hingen allemaal ballonnen en slingers. Het was mooi, ze hadden hier echt moeite in gestopt. Het was zo mooi. Ik kon mijn ogen niet geloven. Zo een versierde verjaardag had ik al lang niet meer gehad. Überhaupt nog nooit. Mijn ouders deden niet eens iets met mijn verjaardag. Ik kreeg wat snoepjes en meer niet. Geen cadeautjes of een feestje. Niks. Ik geef ze stuk voor stuk een knuffel en zeg bedankt. De jongens kijken trots. Ik zeg op een lachende toon "hahaha ik geloof niet dat jullie dit zelf hebben gedaan"
Koen kijkt me echt aan met zo'n valse blik van. Ik prik in z'n buik en de lach die hij net inhield kwam er nu heel hard uit. We schoten allemaal in de lach. We lachden zo lang dat we gewoon traan ogen kregen.

Pov koen:
We lachen hier nu al zo'n 5 minuten. Ik heb zoveel buikpijn. Ik krijg amper lucht. (Guys van t lachen rustig maar). Na een tijdje komen we weer helemaal bij. En net optijd ook want roel kijkt op de klok en het is 2 voor 12. Dat betekend dat ze over 2 minuten 17 is. Ze heeft het moeilijk gehad. En nogsteeds wel. Maar ik ben zo trots. Niet normaal.