Hey, selam. Size artık olayların başladığı bir bölüm getirdim. Çok heyecanlıyım tepkileriniz için, lütfen satır aralarında anlık olarak bildirin bana düşüncelerinizi. 👀
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Oy vermeyi unutuyorsunuz bazen, üzülüyorum. 💌
İyi okumalar.
Can Bonomo - Kalbi Hepten Kırıklara
Gözde Öney - Bi' Ruh
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne zaman bir şeyden kaçsak, başka bir şeye doğru koşarız."
Michael Balint
🖇️
BÖLÜM 4: "BOYALARIN ARDINDAKİ."
"Sezen... Geldik. Aç gözlerini. Haydi, güzelim."
Yanağımda hissettiğim yumuşak elle gözlerimi araladım. Kulaklarımda ismim çınlarken ardı ardına, gözlerim karanlığın içerisinde irislerime saldıran ışık kaynakları nedeniyle kısılıyordu. Tenimi okşayan elin varlığını git gide daha da net hissetmeye başladığımda başımı yasladığım koltuktan kaldırdım ve etrafıma bakındım. Arabanın içindeydim, yanımda Altay vardı ve araba istop etmiş bir şekilde evimin bulunduğu sokakta, yokuş üzerinde bekliyordu. Kaşlarımı kaldırıp indirdim, derin ve sıkıntılı bir nefes verdim.
"Uyuyakalmışım."
Gülümsedi Altay hafifçe. "Uyursun hep arabada, için geçer." Dudaklarını birbirine bastırdı ve kucağımda bekleyen elimi tuttu. "Zor bir gün oldu senin için, yorulmuşsun. Çok kolay oldu uykuya dalman."
Histerik bir şekilde nefeslendim. "Tuhaf."
"Çok ısrar ettiğin için evine getirdim seni ama hâlâ bana gelmen konusunda ısrarcıyım. Seni tek başına bırakmak istemiyorum."
"Ah, evet." Önüne döndü. "Şu hayalet çocuk. Sana varlığıyla çok iyi gelecektir mutlaka. Hiç yalnız hissetmezsin."
Kıskandığı için değildi bu tepkisi ancak Vaha'nın diğer insanlara göre bir hayalet olduğu doğruydu. Kendisine bile öyleydi belki ama bana göre değildi. Dursa yeterdi ya bazı insanlar, öyleydi Vaha. Olsa yanımda, dursa öylece, beklese, sussa, hiçbir şey demese de olurdu.
