Linking The Chains (Montereal Series # 5)

LTC12

LTC12

"Bakit ka naman magseselos?"

Hindi ko lang maintindihan. Bakit? Ano naman ikakaselos doon e parehas lang naman ang trato ko sa kanila ni Hawk? Mga kaibigan ko naman sila parehas.

His jaw clenched for a moment.

"Hindi ko rin alam," he said looking away. "Basta ayokong kasama mo siya."

"Hindi mo alam? Imposible naman—"

"Well fine, maybe I do like you. But so what? As if you feel the same way. Kasi si Hawk ang gusto mo diba?" he scoffed. "Why him? Is it because he can sing and he's a drummer?"

Naestatwa ako roon. Di ko maproseso ang narinig mula sa kanya.

Ha? Anong gusto niya ako?

"T-tara na... balik na tayo sa inyo." I muttered, not looking at him at all.

Hindi ko maintindihan. Siya? Magkakagusto sa akin?

He looked at me with his forehead creased.

"That's all you have to say? I confessed and you just want to ignore me, tama ba?" he looked a little annoyed.

"Drake, baka naman nakainom ka lang," I told him.

"Inom?" He scoffed. "I don't even drink anymore, because drinking doesn't even help me to forget you."

Umawang ang labi ko bago umiwas ng tingin sa kanya.

Ano ba ang ginagawa dito? Paano ba sabihin... sa maayos na paraan? Alam ko naman kasi na hindi ko pa siya gusto. Pa... and baka nga hindi na talaga dahil sabi nga ni inay... bawal.

Langit siya, lupa kami. Saan naman ako lulugar sa mundo niya?

Hindi naman ako tulad ni Mistize na maganda at mayaman. May kilalang pamilya at maayos na pagpapalaki. May nanay siya at tatay habang ako nanay na laging wala at tatay na ilang taon ko na hindi nakita.

Hindi rin ako si Meissa o si Akasha na maraming experience sa buhay. Hindi naman ako tanga. Alam ko naman ang mga ginagawa nila tuwing after uminom o tuwing may oras sila. The thought scares me to be honest.

Kasi alam ko na once nagkamali ako, wala na ako babalikan. Sila meron, e ako? Paano ako? Kaya ko ba talaga sumaya na hindi iniisip mga ganitong bagay?

Ang unfair naman. Talagang kahit sa larangan na ito may importansya pa rin ang estado sa buhay.

"Kakalimutan ko nalang sinabi mo. Wala ako narinig. Balik na tayo—"

He shook his head. "No, we have to settle this right now. Kasi pag pinagpaliban natin ito baka di ko na alam ang sasabihin ko sayo..." he held my arm. "I like you, Mariabella Celestia. So much."

Umiwas ako ng tingin. Ano ba dapat ko sabihin? I know I don't feel the same way yet. And I know where my priorities lie.

"Wag ako."

"Bakit?"

"Basta, wag ako. Sila nalang... sina Mistize, sina Meissa—"

"But they're not you," he said. "Ikaw ang gusto ko, Mace. Ikaw lang, hindi sila."

I sighed. "E, ano ba ang sainyo ni Mistize? Akala ko ba kayo?"

He stared at me, a small smile crept on his face. Kinunotan ko siya ng noo. Mukhang natutuwa naman siya sa narinig niya.

"Oh? Bakit ka nangiti dyan?" Inalis ko hawak niya sa braso ko.

"Nothing! It's like I'm seeing a different side of you. Ganyan ka pala pag selosa?" he smirked.