THE 𝙼𝙰𝙵𝙸𝙰'𝚜 𝚄𝙽𝙸𝚅E𝚁𝚂𝙸𝚃𝚈 (ON GOING)

CHAPTER 33

LERK VENAZ MONDRADE

NAPAKUNOT ang aking noo dahil sa biglang sinabi ni Dad, na ama ni Roxan.

"Bakit hindi pwede?"takang tanong ko sa kanila.

"May rason kong bakit ayaw naming turuan siya kung paano gumamit ng baril at makipag laban."umupo ito sa may pang-isahang sofa at saka kami tinignan isa-isa.

"Kailangan niyang matutunan ang mga basic technic na maaaring pang self defense lang niya sa kaniyang sarili."Sabi naman ni Joshua.

"Tita please I need to know everything about it po."lumapit si Lollie at nagmamakaawang tumingin sa mga mata nito.

" In one condition Lollie."tumango naman ng mabilis yung kapatid ko. Nilapitan ito at may kung anong binulong sa kaniya. Mas lalong nangunot ang aking noo.

"What's that?"tanong ko sa kaniya nong matapos na itong sinabihan ng kung ano.

"By the way what do you need ?"tanong naman ni Mom Esmeralda.

"Kailangan namin ng baril."Lloyd said.

"For what?" Hindi parin nagbago. Ang ekspresyon nito.

"May gusto kumuha sa titulo ng unibersidad na yun gusto lang naming bawiin, hindi din naman namin alam kong sino ang taong yun, at kung bakit alam na alam niya kung paano kunin yun. At isa hindi basta -basta pasukin ang opisina."napaiisip ako sa sinabi nito. Kapag ganito talagang gawain maintindihan namin pero kapag mag lecture na pakinggan daig pa benge para hindi makinig.

Si Lollie lang naman yung nakikita kong excited sa ganoong klase. Depende nalang kapag gusto ko yung topic at makikinig ako.

"Sino ba ang tanging makahawak sa titulong yan?"tanong ulit nito.

"Siya lang naman ang pwedeng makahawak no'n, si Lloyd lang ang tanging pwedeng humawak sa buong skwelahan."Iwan ko ba pero napanatag na lalo yung loob ko na si Lloyd ang magiging dean ng skwelahan sa susunod na klase. Kahit ka edad lang namin yan pwede na siyang tawaging dean o hindi gawing dean lister.

"Hala! Totoo!?"Hindi makapaniwalang napatili si Lollie sa sinabi ko.

"Bakit ka tumitili?"tanong ng Asawa ko sa kaniya.

"Gusto ko din kasing maging dean sa isang sikat na skwelahan noon paman. Pangarap ko na yan eh, kaso hindi ko magawa dahil minsan lang ako makapasok sa skwelahan."bigla itong tumigil at tinakpan ang bibig.

"Ano sabi mo?"takang tanong sa kaniya ni Louie.

"Ahh, Wala ano kaba."peke pa itong tumatawa.

"Ano nga sabi mo Lollie Vannez Mondrade!!"napaiktad kami sa subrang lakas ng sigaw ng panganay naming kapatid.

Kahit naman ako natatakot dito,itago ko man ang takot ko hindi ko parin mapigilang manginig sa kaniya kapag ganitong boses na ang naririnig ko.

"Leo lower your voice." Pagsisita sa kaniya ni Lloyd.

"How can I lower my voice if she didn't tell me what happened."Galit itong bumaling sa kapatid naming nakatingin sa panganay naming kapatid.

"What do you mean by that anak?"napatingin ako kay Mommy Janice dahil sa pagsabat nito. "I thought your problems with your stepdad is done and also fine."napatingin kami lahat kay Lollie.

"Tita, okay napo lahat yun maayos na lahat siyaka nong minsan ako makapag-aral wala po akong pera pangbaon at wala akong makain si Mommy ko lang yung inuna kong pakainin, kasi may sakit siya ayuko namang mas lalo siyang manghina sa mga nangyari."nakangiti pa itong sinabi sa amin na parang binaon na sa limot ang nangyari sa kanila ni Mommy nong wala kami. "At tita wala na yung stepdad ko, at masaya nadin si Mommy na nagbabakasyon kasama ang ibang kakilala niya. Okay nanga sakin na ako lang yung magkasakit huwag lang si Mommy."

Gusto niyang magkasakit para saan? Para mawala siya sa mundo dahil hindi namin siya tanggap bilang kapatid. Hindi namin kagustohang saktan siya, not physically but emotionally, Yes.

"Tita, it's okay na po yun."natawa pa itong tumingin sa amin.

Bigla kaming napatingin sa pintuan dahil sa sigaw na hindi namin alam kong kanino.

"Janice where are you!"it's Lola's voice. Tama ba ang narinig ko.

"Si mama ba yun?"

Walang dahilan para hindi ako magtataka kong bakit nandito si Lola. At kasama ang bubwet na ito.

"Tita mommy!"kumaripas itong tumakbo papunta sa kinaroroonan ng kapatid ko.Bigla itong yumakap kaya napaluhod nalang si Lollie.. " I miss you so much Tita mommy."pabulong nitong saad at nagsumiksik pa itong yumakap sa katawan ni Lollie.

"I miss you too." Niyakap niya din ito ng mahigpit at hinagkan ang tuktuk ng ulo nito.

"Do you found them?" It was a goosebumps because what I heard from him. Muntikan ko nang makalimutan na nandito lang pala kami sa iisang lugar.

Sa iisang lugar kong saan nandito ang mga tao sa lugar kung saan napatingin kami sa bata.

"Yes, nahanap na ni Tita mommy yung gusto mong makita baby ko."she hug him tight. Na parang ayaw  pakawalan ang Bata.

Itong batang ito siya ang dahilan kung bakit isa din itong dahilan napunta si Lollie sa skwelahan na yun,patuloy akong bumangon para lang mahanap ang pamilya niya.

"Really! Where are them?"tanong ng Bata at napatitig lang kami sa kanilang dalawa.

Gusto kong magkaanak kami ni Roxan noon pa pero noong napunta ako sa dilikadong skwelahan na yun, nagbago ako.

Gusto kong kapag tapos na ako sa magulong buhay na pinasok ko, maging maayos na kaming lahat at maayos nadin akong bumuo ng pamilya.

Hahanap pa ako ng trabaho para sa magiging pamilya ko. Gusto kong pakasalan ang taong bumuo ng malimuot kong mundo kahit Gago ako.

Gusto kong maibuga ako sa pamilya niya na kaya ko. Na kaya kong gawin ang lahat mapabuti lang ang anak nila sa mga kamay ko.

Kapag sakaling kami talaga sa dulo. Papakasalan ko siya hindi niya alam kung gaano ako ka baliw kapag kaharap ang babaeng mahal ko.

She's the beautiful chapter I read in my own story, she's the beautiful scene I encounter in my entire life. Life goes on but if you inlove just let yourself to feel Inlove.

There's no wrong to inlove and to be love. Don't let your woman to go the other man. Hayaan mong iparamdam sa kaniyang mahal mo siya.

Si Roxan, para ko lang siyang girlfriend instant Asawa pa noon pero ngayon, Asawa na talaga.

At mamahalin mo sa araw-araw pa.

Don't put yourself to the past because you couldn't do it. Mag mahal tayo hanggang kaya nating mahalin ang isang tao.

_______________________________________________
I'm sorry really for late update po, pero subrang saya ko kasi may nanatili paring bumasa dito.