სკოლიდან გამოვედით,ბავშვებს არ დაველოდე და მარტო წავედი სახლში
მე-მოვედი მა
დედა-გამარჯობა მია
მე-დედა?! აქ რას აკეთებ!
დედა-შენს წასაყვანად მოვედი!
მე-არსად არ მოვდივარ! მამა სადაა?
დედა-როგორც ჩანს სახლში არაა
მე-გაეთრიე აქედან! შენი დანახვაც კი გულს მირევს!
დედა-სახლში დასაბრუნებლად ორ დღეს გაძლევ თუ არა და სხვა ხერხებს მივმართავ!
მე-შენთვითონ გამომაგდე სახლიდან!აღარ ვაპირებ იქ დაბრუნებას!
დედა-ორი დღე მია!-დედა ადგა წავიდა
მე-მეზიზღები!ვერ გიტან!-ბოლოს მივაძახე და კედელთან ჩავიკუზე.
მალევე ტელეფონი აწკრიალდა,რომ დავხედე ჰაიჩანი რეკავდა
ჰაიჩანი-ალო მია,კარგათ ხარ?სკოლიდან ისე გახვედი არ მინახიხარ
მე-ჰაიჩან შეიძლება შევხვდეთ?
ჰაიჩანი-კი რათქმაუნდა,სად შევხვდეთ?
მე-სკოლის წინ კაფეში
ჰაიჩანი-კარგი,გელოდები-ჟაკეტი შემოვიცვი და სახლიდან გავედი
ცოტა ვიარე თუ ბევრი მივედი დანიშნულების ადგილზე
ჰაიჩანი-ჩემი გოგოც მოვიდა
მე-კიდევ ერთხელ გამარჯობა
ჰაიჩანი-აბა რა საქმე აქვს ჩემს გოგოს?
მე-პირდაპირ გეტყვი,დავშორდეთ!
ჰაიჩანი-დავშ...რა? მოიცა რატომ?!
მე-აღარ მიყვარხარ
ჰაიჩანი-რატომ?თითქოს გუშინ გიყვარდი,ასე მარტივად შეიცვალე აზრი?
მე-დავფიქრდი და მივხვდი რომ გრძნობებუ სხვის მიმართ მაქვს,მაპატიე ჰაიჩან მაგრამ ტყუილს მირჩევნია სიმართლე გითხრა
ჰაიჩანი-გასაგებია,კარგი როგორც გინდა,დავშორდეთ
მე-კარგი,ოღონდ მინდა რომ მეგობრებად დავრჩეთ,ნუ რათქმუნდა ეს შენც თუ გინდა
ჰაიჩანი-კარგი,არაა პრობლემა
მე-კარგი დროებით-ჰაიჩანს ზურგი ვაქციე და წამოვედი,ვიცი რომ მას გული ვატკინე მაგრამ არ მინდოდა რომ ბოლოს გული ამაზე მეტად სტკენოდა,კი სხვა შემიყვარდა და ეს სხვა ჯეონ ჯონგუკია!
