Yanlış

5. Bölüm Sınav

Bir saat sonra hayatımın seçimini yaşayacağım. O kadar stresliyim ki anlatamam.  Bu sınavda yüksek puan alıp güzel bir üniversiteye gitsem yetersi zaten...

                                     <3

"EVET HARİKAYIMMM"  İnsanların bana garip bakışlarını görüyordum ama kimin umurunda. Sınavın iyi geçmesini kutlamalıydım. Her ne olursan eğer mutlu olmam için elime fırsat geçerse mutlu olacaktım. Savaş kimse onu bilmek istiyordum . Bunun için mecburdum Güçlenecektim , yapabildiğim kadar.

"BEN EN İYİSİYİM. HARİKAYIM. " Bağırsamda aynı zaman benden bağımsız göz yaşlarımın aktığını farkettim. Sokağın ortasında diz çöktüm. Gülerek ağlıyordum.

İnsanlar bana deli görmüş gibi bakıyorlardı . Belki de haklılardı, delirmiştim ve ben kendimi güçlü olarak adlandırıyordum. Aslında belki en güçsüzü bendim . Belki en korkağı bendim. Duygularımı gösterecek cesaretim bile yoktu ama her ne olursa olsun ben bendim.

Zorda olsa ayağa kalkıp gözyaşlarımı sildim.
E

ve doğru yürümeye başladım. Sert adımlarla yürüyordum. Hızlıydım ama koşmuyordum. Eve en kısa bu şekilde giderdim.

Eve vardığımda kapıyı açıp içeri girdim. Koltuğa oturduğum sırada Ali abinin aradığını gördüm. Telefonu alıp açtım.

--Alo Ali abi.

--Alo İzel nasılsın abicim ?

--İyiyim abi sen ?

--İyiyimde şey bugün bana mı gelsen abicim ? Beraber pijama partisi yaparız He.

--Mısır da patlatır mısın?

--Sen istersinde ben patlatmazmıyım hiç? Tabi patlatırım .

--Tamam geliyorum o zaman ben .

--Ben alayım seni olurmu?

--Yok abi ben gelirim . Zaten yakın evlerimiz . Beş dakikaya oradayım.

--Bak burda kalacaksın ona göre hazırlan .

--Tamam abi . Görüşürüz.

--Görüşürüz.

  Ayağa kalkıp odama gittim. Pijamalarımı alıp çantama koydum. Şarj aletimi , telefonumu ve yastığımı alıp evden çıktım. Kapıyı iki kez katledilen sonra ayakkabılarımı giydim.
 

  Sokakta yürürken gördüğüm ilk markete girip bir şeyler aldım.

    Ali abi'yi uzun zamandır tanıyorum. Abimin arkadaşıydı. Evden atılan abim . Savaş büyük ihtimalle kendisinden haber alamadığım abimdi.  Babam onu bilmediğim bir sebepten evden atmıştı.

   Her neyse Ali abini evine gelmiştim.Kapıyı tıkladım. "Aman tanrım dünyanın en güzel kızı kapımı çalıyor açmalı mıyım anne ?" "Çekil geri zekalı kız kapıda kaldı." Serpil abla yani Ali abinin annesi kapıyı açtı. "Bu gözler neler görür Ali ? Dünyanın en güzel kızı benim evimde inanılmaz." Kıkırdadım. Beni mutlu etmek için çok uğraşıyorlardı. " O sizin güzelliğiniz Serpil hanım." Gülümsedi ve beni içeri aldı.

"Nasılsın Serpil abla?" "İyiyim kızım sen nasılsın?" "İyiiğ" "Ooo bakıyorum . İki sultan birbirini bulunca ben unutuldum. "  Gülümsedim. "Sen nasılsın Ali abi ?" " Bende iyiyim fıstık . Gel içeri geçelim." Elimdekileri Serpil ablaya verip içeri geçtim . "Annem birazdan teyzemlere gidicek bizde sabahlarız ne dersin?" " Olur abi . Zaten sana anlatacaklarım var." " Hayırdır inşallah." "Bilmiyorum abi hayır mı yoksa şer mi ."

"Ben çıkıyorum çocuklar. " "Tamam anne."
Kapı kapanma sesi geldi .

"Eee ne anlatıcan?"

*****************************************
Uzun bir aradan sonra yine ben. Kitabın ana konusu belli ama her an değişe bilir biraz akışına bırakacam .Sevgilerle

                                                                 İkizler:)