PANZEHİR

İntikam Ateşi.

Tek bir kurşunla değişti hayatım. Babamı benden alan o olay, hayatımın temeli olan o adam, gözlerimin önünde kanlar içinde sonsuzluğa kapanan o gözler, acı çığlıklar, yok oluş ve çöküş. Hayatımın kara gecesi, babamın acı bakışları ve benim çağresiz çığlıklarım. Beynimden geçen mutlu anılarım, içimde alevlenen intikam ateşi, biten bir hayat, alınacak bir intikam...

1 yıl sonra

Babamın mezarına gitmek için yola çıktım, evin bahçesinden geçerken her yerde onunla olan anılarımızı görmek canımı yakmıştı. Hayatımda başarılarım açısından beni destekleyen o adamı nasıl unutabilirdim ki? Mezarlık yakındı bu yüzden yürümeye karar verdim . Hava soğuk olmasına rağmen babamın yanına gidecek olmak içimi ısıtıyordu. Bir süre yürüdükten sonra mezarlığın kapısında durdum, "DEMİR AİLESİ" yazısını okumak canımı yaktı. Babamın mezarının önüne gelince içime attığım duygular benden bağımsız kendini göstermeye başlamıştı. Ağlamaktan nefret ederdim , bana göre ağlamak güçsüzlüktü. Ağladığım tek yer babamın yanıydı ,sadece ona ağlar sadece ona kendimi anlatırdım. Düşüncelerimden sıyrılıp mezarın yanına gidip , soğuk mermer taşındaki yazıyı okudum "Fırat Demir" mezarın yanında olan banka oturdum ve sanki beni duyacakmış gibi "Ben geldim baba, seni çok özledim" dedim . Yine o lanet gecenin görüntüleri aklıma gelmiş intikam ateşi içimi kavurup yeniden alevlendirmişti. İntikam; babamın ölümünden sonra beni ayakta tutan o duygu; en ince ayrıntısına kadar düşündüğüm ve içimde tartıp ölçerek hazırladığım o plan... Babama döndüm , gözümden akan yaş, acı ve hırsın karışımıydı "Sana bunu yapan adamdan intikamımı alacağım baba" Babamı benden alan o adam 'Alpay Kara' ismini bile hatırlamak içimdeki nefreti körüklememe sebep olmuştu. O nefretin verdiği sinirle ayağa kalktım derin bir nefes alarak son kez hayatımın mimarı babama döndüm "Seni benden alan o adama hayatının acısını yaşatacağım. Hayır baba Alpay'ı öldürmeyeceğim onu ölmekten beter edeceğim. Buna şüphen olmasın! Mezara arkamı döndüm "çünkü ben senin kızınım" diyerek içimdeki acının öfkeye dönüşmesine izin verdim. Benim hikayem belki babam ölünce bitmişti fakat onlar için her şey yeni başlıyordu. Ben acımıştım. Ve Alina Demir acıdığı yerden kanatırdı.(2. bölüm için takipte kalın kendinize iyi bakın-Lavinia)