WFML #2: Love You Harder

CHAPTER 2

CHAPTER TWO: Tenderly

Celestine POV

Ako ang nang-iwan.

Gusto ko isagot 'yon kay Elvie kanina ngunit hindi ko alam kong bakit hindi man lang bumuka ang bibig ko.

Nangako ako sa kanya, nangako ako kay Iggy pero ang pangako na 'yon ay hindi ko man lang natupad kaya siguro ngayon, hindi na ako aasa pa na may naghihintay sa akin. Na hinihintay niya ako o hinahanap man lang.

Sikat na siya, isang sikat na business tycoon at ano pa ang habol ng isang kagaya ko na nangangamuhan lang sa iba? 'Yong dating valedictorian ngayon nagtatrabaho sa isang café lang.

Halos tumalon ang puso ko sa dibdib ng may humawak sa braso ko at kamuntikan na akong mabuwal sa simento at buti na lang ay nasalo ako ng kung sino.

Isang motorsiklo kasi ang humaharurot at hindi ko man lang napansin o nakita 'yon kaya muntikan na talaga akong masabitan noon.

"I'm sorry, nasaktan ka ba?" Nilingon ko ang nagsalita at gan'on na lang ang gulat ko ng mapag—sino ito.

"D-Danver?"

"Celestine," bakas ang gulat sa mga mata ni Danver. Sinipat nito ang buo kong katawan at pumaikot pa sa akin. 'Sh!t!" Mahina na bulong nito bago nagkamot sa kanyang ulo.

"Thank you." Imik ko at binalot naman ng katahimikan ang paligid. Ang pagiging cool nito kanina lang ay biglang nawala at napalitan ng pagkabahala na akala mo'y nakabasag siya ng mamahalin na bagay.

"K-Kamusta?" Pag o-open ko ng topic dahil hindi ko alam ang sasabihin sa iniaasta nito.

"Yeah, ayos lang." Maikli na sagot nito at tumango naman ako.

"Sige, mauuna na ako." Paalam ko at tumalikod sa gawi niya ng kabigin uli ako nito paharap sa kanya. "Bakit?" I asked at inilahad niya sa akin ang kanyang cellphone.

"Can I get your number?" He asked then he smiled. Ngumiti ako sa kanya at kinuha ang cellphone niya na nakalahad bago itinipa ang numero ko doon.

"Here, mauuna na ako." Sabi ko bago nagsimula ng maglakad palayo sa kanya.

Danver Quijano is Iggy's best friend, matagal na rin akong walang contact sa kanya o kahit kay Lea. Kung sila pa ba o hindi na at hindi ko naman inaasahan na sa ganitong paraan ko pa makikita si Danver.

Should I say na sabihin niya kay Iggy ang tagpo kanina? Or itanong ko si Iggy kay Danver? Kung kamusta ito at kung hinahanap ba ako?

Nah! Don't do that Celestine.

Huminga ako ng malalim at inilagay ang kamay sa bulsa ng makapa ko naman ang isang bagay mula doon. It was a card that Melenda gave to us.

Ng makarating ako sa bahay ay agad akong pumasok sa kwarto at ipinatong sa desk ang naturang business card. Ilang minuto ko 'yong tinitigan at ilang beses na napabuntong hininga bago tumayo at nahiga sa kama.

Kung papasok at mag apply ako tiyak na makakaipon agad ako. Tatlong buwan lang, tatlong buwan lang at aalis rin agad ako. Tiyak na ang sasahudin ko roon ay makakatulong sa ipapatayo ko na shop.

Hindi na naman ako naghahangad ng malaki basta ang isang maliit at sakto lamang upang makapag simula ay ayos na sa akin and someday ako na ang mangunguna sa pinaka kilala at sikat na designer sa buong bansa. Hihigitan ko pa ang CELESTIA'S FASHION.

Inaasahan ko pa rin 'yon.

Dumapa ako sa pagkakahiga bago nagtipa. I dial the number that attached in the card and after a few rings she answered.

"This is Melinda Cruz, from Valderama Corp. How can I help you?" Tiningnan ko ang orasan na nakapatong sa ibabaw ng desk ko and past nine in the evening yet nasagot pa rin sila ng tawag.

"Ahm, hello. This is Celestine, I mean Tine from the Angel's Café. Ako 'yong binigyan mo ma'am ng calling card and I decided na mag-apply. I'm sorry for calling you at this hour."

"No. It's okay, babago pa lang naman ako mag a—out." Napakagat ako sa aking labi. "Just come here at Valderama's Corp tomorrow morning, bring your requirements and wear a formal attire."

"Okay ma'am."

"Okay then, see you tomorrow Celestine." The call ended at napatitig na lang ako sa cellphone.

No way, that's impossible! Hindi naman siguro kay Iggy na company 'yon. As far as she knows Iggy's company is named Valderama Inc.

He's twenty-two of age pero sobrang successful na niya. Siya lang ang kauna-unahan at pinakabata na naging CEO sa buong mundo kaya talagang sikat ito at sa mga media na lang niya ito nakikita.

Nagpapadyak ako ng paa at napahilamos ng sariling mukha. Tiyak na may girlfriend na ito at ang isipin 'yon ay siya namang nakakapagpakulo ng dugo ko. I stop myself from thinking na siyang makakapag pasakit ng ulo ko at ipinikit ang mata bago tuluyan ng lamunin ng antok.

"What if they find out about us?" Iggy asked me.

"Edi malaman nila, hindi ako tatanggi." Magaan na sagot ko.

Iggy hugged me from behind at isiniksik ang kanyang mukha sa likod ng aking leeg at bahagya na inamoy 'yon.

"Nakikiliti ako Sebastian." Madiin na suway ko.

"Promise me, Celestine. Kahit anong mangyari, kahit na malaman nila at pilit tayo na paghiwalayin please ako ang piliin mo. Hawakan mo ang kamay ko at sabay tayo na tatakas at lilisanin ang magulo na mundo." Hinaplos ko ang braso nito na nakapulupot sa bewang ko.

"Makakaasa ka, Iggy Sebastian. Hindi kita iiwan kahit na anong mangyari."

Isang malamig na tubig ang nakapag pagising kay Celestine.

"Bumangon ka na at kumain! Kung anu-ano ang iniisip mo kaya pati ang lalaki na 'yon napapanaginipan mo!"

"He's not just a lalaki, he has a name ma. Iggy, Iggy Sebastian." Pabalang ko na sagot sa aking ina. May kung anong emosyon ang dumaan saglit sa mga mata nito at kitang-kita ko 'yon na dagli lang rin nawala.

Nag iwas ako ng tingin rito bago tumayo ng kama at nagtungo sa loob ng banyo. Napatitig na lang ako ng walang oras sa sarili mula sa reflection sa salamin.

Alam ko naman na hindi tama ang pagtrato ko sa aking magulang ngunit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matanggap na galit pa rin at pilit na gustong alisin ng kanyang ina si Iggy mula sa aking isipan.

And my dream earlier was true. Minsan na naming napag usapan 'yon ni Iggy at hindi man lang ako tumupad sa usapan na 'yon. I never hold his hand and run, patakbo sa magulong mundo. Tumakbo ako palayo sa kanya, 'yon ang ginagawa ko.

Until now I can't move on, sariwang-sariwa pa sa aking ala-ala ang lahat-lahat kung paano siya lumuhod sa harap ng ama ko makausap lamang ako at habang tumatagal ang panahon ay mas lalo ko'ng minamahal si Iggy sa hindi maipaliwanag na dahilan.

I love him tenderly. For me walang makakapantay noon, kahit wala akong kasiguraduhan sa mga bagay ko'ng pagdating nga ba ng tamang panahon ay mayroon pang kami. Kung hinihintay rin ba niya ako at hinahanap ng nag iisang Iggy Sebastian Valderama.