ပိုးစုန်းကြူးလေးဖမ်းပေးပါ(Completed)

37

"ငါပြန်တော့မယ်"

" နေပါဦး ညချမ်းအေး ရ ။ အချိန်ဘယ်လောက်မှဖြင့်မရှိသေးပဲ"

"မရဘူး ၊ ငါ့အိမ်က တအားနောက်ကျလို့မရဘူး"

"စားပြီကွာ။ ဒီမှာပျော်ဖို့ ငါအားခဲထားရတာကို။ ဒီလိုလုပ်ပါ့လား ၊ တစ်နာရီလောက်ထပ်နေကွာ ။ ပြီးရင်ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်"

"အဆင်မပြေ..."

"ဒါလေး သုံးကြည့်မလား။ ခုတလောမှအသစ်ဝင်တာ "

စားပွဲပေါ်မှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ ပစ္စည်းတွေကြောင့် နဖူးမှာ ချွေးစအနည်းငယ်စို့လာ၏။ အခန်းထဲမှာ ယောက်ျားလေးလေးယောက် မိန်းကလေးသုံးယောက်ရှိနေပြီး မူးရူးကွဲပြဲနေတာမြင်မကောင်း။
ချမ်းအေး လာတွေ့တဲ့သူငယ်ချင်းက စည်သူဟိန်းဟု ခေါ်ပြီး လိုင်းပေါ်မှာ အတော်လေးရင်းနှီးသည်။
ဒီတလော ဂိမ်းထဲကနေ မိတ်ဆွေရတာမို့ အပြင်မထွက်ဖြစ်တဲ့ညချမ်းအေးဟာ အတော်လေး ရင်းနှီးခဲ့ကြပြီး လာတွေ့ဖို့ခေါ်တဲ့အခါ နှစ်ခါတောင်မငြင်းပဲ သွားတွေ့ခဲ့တာမှားပြီဟုထင်ရမလို။

ကိုယ်ကလည်းကိုယ်ပဲ လူငယ်ပီပီ အသစ်အဆန်း ဖြစ်နေတာကြောင့် ဂိမ်းစွဲပြီး Facebook ကနေ ထပ်မံ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ဂိမ်းအကြောင်း ဇာတ်လမ်းတွေအကြောင်း ဟီးရိုးတွေအကြောင်းပြောကြရင်း စည်သူဟိန်းကို ပိုခင်လာရာကနေ စတဲ့ဇာတ်လမ်းဖြစ်လာသည်။ ရောက်စကတည်းက မိတ်ဆက်ပေးတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကိုသဘောမကျပေမဲ့ စည်သူဟိန်းမျက်နှာကြောင့်နေရင်းကနေ ညကိုးနာရီကျော်လာ၏။

ညနေကနေထွက်လာတာ မိုးချုပ်တဲ့အပြင် ကိုကိုနဲ့ပါ စကားများတာကြောင့် လူက မပျော်ရသလို သူတို့ပျော်နေကြတာကြီးကိုကြည့်၍ စိတ်တွေပါမောလာရသည်။ အသစ်အဆန်းဟုထုတ်ပြလိုက်တဲ့ အဖြူရောင် ဆေးမှုန့်တချို့ကြောင့် ညချမ်းအေး အမှန်တကယ် လန့်သွား၏။

" ညစ်နေတာမို့လား။ ဒါနဲ့ဖျောလိုက် နတ်ပြည်ကို သေစရာမလိုပဲရောက်သွားစေရမယ်ကွာ။ "

ပခုံးကိုဖိကာ ဖက်လိုက်တာကိုမကြိုက်တာကြောင့် စည်သူဟိန်းလက်ကို အောင့်သီးအောင့်သက်တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်သည်။ ရေမွှေးနံလိုလို အရက်နံ့လိုလိုတွေ‌ကြား အေးမြတဲ့ကိုကိုရနံ့ကိုသတိရသွား၏။