Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ne zaman söyleyecektin bana?!Ben sen oku diye çalışıyorum!Üniversiteyi kazan diye dua etmediğim tek gün yok Murat!"
Annemin elime tutuşturduğu dilekçeye bakıyordum.Murat doğum günümüzde okuldan ayrılmak için dilekçe vermişti.Meğerse ikizim okulu bırakıp Kadirden şikayetçi olacakmış.Neden şikayetçi olmak için okulu bırakmak istediğini anlayamamıştım.
"Çok değiştin sen.Yeni arkadaşlar edinmek seni bu hale sokacaksa lütfen arkadaş edinme.Şu gömlek ne?Sen böyle mi giyiniyordun?Oğlum senin gözlüğün nerede?!Benim Muratım nerede?Bana verdiğin sözler nerede..."
"Ö-özür dilerim anne."
"Abin gibi olmak istiyorsun dimi?"
Kaç haftadır Muratın yerine geçmiştim,lakin annemin bir kere olsun benden bahsettiğini duymadım.Benim annem beni unutmuş olamazdı dimi?Dolan gözlerimle ona bakıyordum.Hala senin için kötü biri miyim anne?
"Abinin ukala tavırları sana havalı mı gözüküyor?Mert başarının ne olduğunu asla bilmeyecek!Çünkü senin abini baban yetiştirdi."
"Mert senin oğlun anne..."
Kısık çıkan sesime rağmen konuşa bilmiştim.Elimdeki kağıtı avuçlarımda sıkıp ezmiştim.Benim annem hala bana öfkeliydi.Hala o gün Muratı bilerek boğmaya çalıştığımı düşünüyordu.Annem haklı değildi.
"Ben seni abinden koruyorum Murat."
"Kusura bakma anne ama sen oğlunu çok yanlış kişiden koruyorsun."
Muratın odasına girip kapıyı kapatmıştım.Ben ağlamayı hiç sevmezdim.Ancak Murat hastaneye düşünce benim göz yaşlarım hiç durmadan akmaya başlamıştı.Beni anneme sevdirmeyen neydi çözemiyordum.
Değil o piçlerle,tüm dünyayla savaşırdım ancak bir tek anneme yenilirdim.
Çünkü ben nedenini bilmediğim halde annem tarafından sevilmemeye mahkumdum.
"Umarım yaptığın hatayı anlamışsındır."
Gerçek şu ki,sevilmeyen tek ben değildim.Benim gibi,bizim gibi ailesinden sevgi göremeyen çocuklar vardı.
"Peki sen yaptığın hataları ne zaman fark edeceksin abi?Kıvançın bıçağını saklamak ne demek?O herif adam yaraladı!Suça ortaklık yapıyorsun."
"Şimdide benim için mi endişeleniyorsun?Ömer sana ne oldu?Ne lan bu tavırlar!?"
"O çocuk hastanede!Daha bana ne olsun ya?!Onu tehdit ettin.Ya ne güzel çıkıp gidecekti!Neden izin vermedin?!"
Hep merak ederdim.İnsan kötü mü doğulur yoksa sonradan mı kötü olur?
Aslına bakarsanız sonuç asla değişmeyecekti.Yine birinin canı yanacak ve yanan ateşte diğerleri kül olacaktı.Ben bu savaşa ikizim için dahil oldum.Ancak bilmediğim çok önemli bir şey vardı.
Kaybetmeden kazanamazdın.Artık anlıyordum,ben birine acıma duygusunu kaybetmiştim.
Kontrol benim elimde sanıyordum ama maalesef öyle değildi.Biri benim iplerimi eline almış istediği gibi kullanıyordu.Farkına vardığımda çok geç olmuştu.
"Merhaba müdür bey.Ben okula devam edeceğimi söylemek için burdayım."
Adamı çıkmadan yakalamıştım.Üzerimde hissettiğim bakışlardan ilk kez karşılaşmadığımız anlaşılıyordu.Murat bu odaya hep davet edilmişti.
"Muratcım,iki yıldır bende bunu söylüyorum zaten!Evladım,şu saçma sapan iddiaları bir kenara bırak.Otur güzel güzel üniversite sınavına çalış.Kadir pamuk kalpli biri,dimi?"
Murat şu an hastanede yaşam savaşı veriyordu.Bu adam kardeşimin hayatını mahv eden oğlu değilmiş gibi birde bana ders veriyordu.Maalesef Murata hayallerini yaşatacak kadar mutlu hayat sunmadınız!
"Oğlunuz bana zorbalık yapıyor-"
"Saçma.Araştırdık evladım yok öyle bir şey.Öylesine sinirlenip bağırmış sadece."
"Daha bu gün kantinde-"
"Kamera kayıtlarını bizzat kendim izliyorum.Bak Murat,belli ki üniversiteyi kazanamayacağından korkuyorsun.Böyle telaşla hatalar yapabilirsin.Sorun değil evladım,gerçekten."
Biliyordu...Oğlunun kardeşime yaptıklarını biliyordu.Neden kimsenin konuşmadığını,Muratın neden okuldan kaydını aldırmak istediğini anlamıştım.Burada eli kolu bağlıydı çünkü.Burada kardeşime konuşma fırsatı verilmiyordu.
Şeytan babanın şeytan oğlu.
Bu adama bağıra çağıra konuşsam bile beni duymayacaktı.Hastanede yatan ikizimin bedenindeki morlukları göstersem bile görmeyecekti.Herkes her şeyi biliyor ve kimse umursamıyordu.
