Don't blame me.

11

Εβελίνα.

"Μωρακι μου είσαι εντάξει;"
- ναι.
"Τι συνέβη και μου είσαι στεναχωρημενη;"
- Νίκο...

Με είχε πιάσει η κατάθλιψη μου.
Δεν θα αντέξω να τον χάσω.

- Δεν θέλω να σε χασω από τη ζωή μου. Σε αγαπώ"

Έκατσα αμέσως στα πόδια του, αγκαλιάζοντας τον σφιχτά.

"Καρδιά μου, τι έπαθες;"

Είπε φιλώντας με στο στόμα και χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά.

- όχι είμαι μια χαρά.

"Δεν είσαι!"

- είμαι.

"Πες μου ψυχή μου"

- Άλεξ όλα εντάξει.
Πώς τα πέρασες χθες στους γονείς σου;

"Καλά ήταν"

- σίγουρα;

"Ναι. Το θέμα δεν είναι αυτό όμως.
Τι έχεις;"

- χθες..

"Ναι μωρό μου"

- που έφυγες κ κοιμήθηκες στους γονείς σου, νόμισα ότι θα με εγκαταλείψεις.

"Τι λες μωρό μου;"

- φοβήθηκα πάρα πολύ...

Είπα ενώ δάκρυα άρχισαν να πέφτουν απ' τα μάτια μου.

Με έσφιξε στην αγκαλιά του αμέσως.
Τα χέρια του ήταν στα μάγουλα μου, σκουπίζοντας τα δάκρυα μου.

"Είμαι εδώ ψυχή μου. Δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ"

- Μην λες μεγάλα λόγια.

"Σε αγαπώ πολύ, τόσο πολύ που δεν θα μπορούσα ποτέ να το σκεφτώ,"

- Νίκο...και εγώ σε αγαπώ πολύ..και..και δεν θα αντέξω να σε χάσω...

Άρχισα να κλαίω με λυγμούς.

Ο Νίκος είχε σοκαριστεί.

Με έσφιξε περισσότερο στην αγκαλιά του χαϊδεύοντας τη πλάτη μου..

"Ηρέμησε ψυχή μου. Ηρέμησε καρδιά μου"

"Σε αγαπώ πολύ"

"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου ψυχή μου. Σε παρακαλώ, ηρέμησε"

- Νί..κο...

"Πες μου ψυχή μου"

- Υποσχεσου μου ότι δε θα με αφήσεις.

"Το υπόσχομαι καρδιά μου"

"Χθες μου ήρθαν αναμνήσεις απ' τον χωρισμό μας"

"Δεν άντεξα στη σκέψη να ξανά συμβεί το ίδιο"

"Καρδιά μου, μη τα σκέφτεσαι αυτά.
Σε παρακαλώ, ηρέμησε και κοίταξε με"