ACININ KAYBI

7.BİR BAŞLANGIÇ

Kelebekler.... Güzel ve özgür hayvanlar. Ya da insan ruhunu taşıyan küçük bedenler. İnanıyorum, bir gün kanatlarının külleri savrulmaya başladığında insanlar yok olacak. Çünkü her insana bir kelebek biçilmiş. Bir süre sonra, bu kelebeğin kanatları yanmaya başlayacak. Yanan ne mi olacaktı? Acıları... O savrulan her külde insan biraz daha çökecek, sonunda ise o kelebek yok olacaktı. Tıpkı insan gibi yaptıklarının arasında cayır cayır yanacaktı... 

Sıkışıp kaldığımız onca olay gibi yakacak bizi bu dünya. Ama dış dünya mı iç dünyamı yakar orasını insan karar verir. Seçimleriyle, ya batacak ya da mezarına toprak atacaktı...

Saatlerdir odada çıt çıkmadan oturuyorduk. Kayıplar... Kayıplar olacakmış, gözüm mü korktu sanki? Bu sadece komik. Şu yaşıma kadar çok fazla kayıp vermemişim gibi davranılması beni güldürüyordu. Ailem, arkadaşlarım ve... Ve kelebeklerim işte...

Kerem kolumu dürttüğünde masanın üstüne dalan bakışlarım görüş noktasını değiştirmiş, Kereme dönmüştü. "Ağzının içini parçaladın yeter ne düşünüyorsan düşünme artık." Kendimi fazla kaptırmış olmalıydım ki fark etmenin acısıyla, kanın metalik tadı ağzıma yayılmıştı. Düz bakışlarla bize bakan Dani'ye döndüğümde tek kaşımı kaldırdım "Planı detaylı anlatacak mısın artık yoksa hala zarar gelme konusunu mu skonuşacağız?" diye sorumu yönelttiğimde nefesini sıkıntıyla dışarıya doğru bıraktı. Ayaklandığı sırada kapının arkasında duran dolaptan bir dosya daha getirdi. Sandalyesine yerleştiğinde dosyayı bize doğru uzattı. "Balo maskeli olacak ve siz bir çiftin yerine gideceksiniz ama bu sıradan bir çift değil bir abi, kardeş meselesi yıllardır kavgalılar bu davet için birleşiyorlardı. Onlar gelmeyecekler."

"Nasıl gelmeyecekler?" diye sorduğunda Kerem, Dani ikisinin de fotoğraflarını masaya koydu. "Orasını ben hallettim ellerine bir mektup gitti bu davetin olmayacağına dair zaten Türkiye de değiller. Anneleri Rus asıllı olduğu için düzenlerini Rusya'ya kurmayı tercih etmişler." Fotoğraftaki kız sarışın, yeşil renkli gözlü, dolgun dudaklara sahip tam bir Rus kadınıydı. Erkek kardeşi ise onun aksine esmer kemikli yüz hatlarına sahip simsiyah gözlere sahip çekici biriydi. Dani, "Irina ve Ivan Petrov" diye mırıldandığında Keremin yüzü keyifli bir hal aldı " Vay be bir Rus olmadığım kalmıştı," Ellerini saçlarına daldırdığında egolu yüz ifadesini takınmıştı "Eh karizmamın herkes farkında artık." Hem onun bu hallerine gülüyor, hem de ortamı yumuşatmış olmasından da keyif alışını izliyordum. Sonra daha fazla dağılmayarak Dani'ye sorularımı yönelttim. "Peki bu baloda o herifin geleceği kesin mi?"

"Erkan gelmez ama oğlunu göndereceği söyleniyor."

"Ya gelmezse bizim orada ne işimiz olacak ki başka?" Dani çarpık gülümsemesiyle bakışlarını masadaki kağıtlara sabitledi. "Mervan. Mervan Karcan. Balo iki katlı bir köşkte yapılacak. Dağ başında bir yer duvarlarda ses yalıtımları var pis işler için kullanılan bir mekan onlar için. Zaten bu balonun amacı ise kendilerini eğlendirmek, genç kızları tuzağa düşürmek. Ayrıca alkol ve hapların olduğu bir ortam. Size uzatılan içkileri sakın içmeyin hap olma olasılığı çok yüksek. Barmenlerden biri bizim adamımız yeşil kravat takacak yakasında ise dinleme cihazı olacak. Eğer bir şeyler içmek isterseniz o size hazırlar." Kafamı ağır ağır salladığımda gözlerim hala amber renkli gözlere sahip olan o çocuktaydı. Sahi Erkan Çetinkaya'nın böyle bir oğlu mu vardı?

"Peki Dan, kıyafetler?"

"Onları dert etme hazırlar aksağanlı konuşmanız sizin için yeterli olacak. Mervan'ı ağınıza çektiğinizde gerisi çorap söküğü gibi gelir zaten."

"Tamam, hallederim o kısım bende." Dani kaşlarını kaldırarak cevap verdiğinde uyarıcı ses tonu kulaklarıma çoktan ulaşmıştı. "Tek girişmeyeceksin Kerem seninle irtibata geçecek. Mervan'ı sekiz numaralı odada sıkıştıracaksınız ve telefonundaki bilgilerle, laptopundaki şifreyi isteyecek adamın işini bitireceksiniz. Siz odadan çıkarken elektriği barmen kesecek, oradan ayrılmış olacaksınız. Anlaşıldı mı?"