minik bebeğim(yarı texting)

gitme.

"acar kaza kapmış.. ameliyata almışlar."

Ne?

"Abi.. gidelim.."

Abim arabanın anahtarını aldıktan sonra anneme haber verdi. Bende oğuza yazmıştım hep birlikte arabaya bindikten sonra acar'ın olduğu hastaneye gittik. Annemle teyzem dua ediyor,oğuz beni sakinleştirmeye çalışıyor,bense ağlıyorum.. acar.. beni bırakmazdı değil mi? Daha yeni kavuşmuşken beni bırakmazdı değil mi? Gelebileceğimiz en hızlı şekilde hastaneye geldik. Sinem ablanın söylediği kata çıktık. Sinem abla, acar'ın babası ve annesi herkes buradaydı. Acar annesiyle görüşmüyordu ama kadın duyunca gelmiş. Sinem ablanın da benden geri kalır yanı yoktu. Geldiğimizi görünce bana doğru gelip sarıldı.

"Alev.. bir şey olmaz değil mi kardeşime? Bizi bırakmaz değil mi? Bırakmasın bizi alev.. ben onsuz yaşayamam.."

"Bırakmaz abla.. bırakmayacak bizi.. acar'ı bilmez misin sen ne kadar inattır.. sence bırakır mı bizi?"

Şuan bu dediklerime bende inanmak istiyordum..

________________

Acar ameliyata gireli 3 saat olmuştu.. hâlâ gelen giden yoktu. Hepimiz perişan hâlde doktorun çıkmasını bekliyorduk. Sinem ablaya serum yapmışlardı. Çok kötüydü.. bende şuan oğuzun omzunda sakinleşmeye çalışıyorum. Sonunda doktor çıkınca hemen yanına koştuk..

"OĞLUM İYİ Mİ?"

"Sinan bey,sakin olun.. ameliyatı bitirdik ama size ne olumlu ne de olumsuz bir şey söyleyebilirim.. acar'ın durumu kritik.. yoğun bakıma alacağız.. tek tek görebilirsiniz ama kısa süre.. biz elimizden geleni yaptık. Sıra acarda.. her şey onun elinde."

Sinan amca,yani acar'ın babası, koltuğa kendini atıp duyduklarını sindirmeye çalıştı. Bende sıranın hemen bana gelmesini istedim. Sevgilimi görmek istiyorum.. önce sinan amca girdi içeriye sonra adını yeni öğrendiğim serpil teyze.. caner sırasını bana verince,yoğun bakıma uygun kıyafet giydirdiler bana. Çekinerek içeri girdim ve acar'ın yanındaki sandalyeye oturdum. Sevgilimin yüzü hep yara bere içindeydi.. elini tuttum ve okşadım.

"Sevgilim.. ben geldim.. bizi bırakmayacaksın değil mi? Gitmeyeceksin bizden.. ben seni daha yeni buldum acar.. kaybetmek istemiyorum.. kaybedemem.. ne olur gitme benden.. bırakma beni.. ben seni çok seviyorum acar,sensiz nasıl yaşayacağım? Beni deli gibi kıskanan,deli gibi seven çocuk olmadan nasıl yaşayacağım? Ben sensiz hayatımın nasıl geçtiğini unuttum acar. Ben sensiz nasıl zaman geçirdiğimi,sensiz ne yaptığımı unuttum. Benim hayatım artık senden ibaretmiş gibi acar.. ama ne olur gitme.. bırakma beni minik bebeğim.."

Elini okşamaya devam ederken gülümsedim.. yüzü yara bere içindeyken bile yakışıklıydı.. yaralarını okşayıp alnına öpücük bıraktım ve çıktım odadan..

_____________2 gün sonra_____________

Acar hâlâ yoğun bakımda.. durumunda bir gelişme olmadığını söylüyorlar.. ben 2 gündür acar'ın yanından ayrılmadım. Bırakamam sevgilimi.. uyanınca beni sorar belki.. şuan annem bana zorla bir şeyler yedirmeye çalışıyor.. 2 gündür acar'ı düşünmekten hiçbir şey yiyemedim. Canım da istemiyor zaten. Acar uyanınca birlikte yeriz..

"Hadi kızım şunu ye.."

"Canım istemiyor anne.. yemeyeceğim.",

"Kızım bari biraz ekmek ye.. midemi tutsun."

Annemin zorla ağzıma soktuğu ekmeği çiğnerken ki o bile şuan bana acı veriyordu abim anneme söylendi.

"Bırak anne kızı,zorlama.. ben sonra yediririm ona merak etme sen.. hem siz artık eve gidin biz zaten buradayız. Bir şey olursa söyleriz size.. sizde perişan oldunuz."

Annem ne kadar ikna olmasa da abim onu zorlamış ve teyzemle annemi eve göndermişti. Şuan hep birlikte acar'ın kapısının önünde bekliyorduk. Sinem abla kendine gelmişti.. ama hâlâ kötü görünüyordu..

____________2 hafta sonra______________

2 hafta.. dile kolay 2 hafta.. acar olmadan geçirdiğim 2 hafta.. hâlâ bir gelişme yok.. acar uyuyor biz de umutla uyanmasını bekliyoruz.. şimdi yanına girecektim. Üzerimi değiştirip odasına girdim. Yanına oturup elini tuttum ve dudaklarıma götürdüm..

"Sevgilim.. uyan artık.. sensiz tek bir gün bile geçirmek istemiyorum acar.. ben bu 2 haftada seni ne kadar çok sevdiğimi tekrar anladım.. lütfen beni bırakma acar.. sensiz yaşayamam ben.."

Bir süre acarı izledikten sonra çıktım odadan.. uzun zaman sonra telefonumu elime aldım ve gelen onca bildirime baktım. Herkes bizi merak etmişti.. kısa bir açıklama yapmam gerektiğini düşünüp bir yazı yazıp story attım.

"Selam arkadaşlar, arayıp soran herkese teşekkür ederiz.. acar bir kaza geçirdi ve 2 haftadır yoğun bakımda.. uyanmasını bekliyoruz.. acar'ın ne kadar inatçı olduğunu sizde benim kadar çok iyi biliyorsunuz.. acar bizi bırakmayacak,uyanacak ve eskisi gibi yayınlara devam edecek.. sizden istediğim tek şey lütfen dua edin.. tekrardan herkese teşekkür ederiz."

Telefonu bırakınca abim elinde tost ve meyve suyuyla yanıma geldi.

"Güzelim.. sana bir şeyler getirdim. Gel ye."

"Canım istemiyor abi.."

"Anlıyorum seni alev.. ama böyle olmaz abiciğim. Acar uyandığında seni bu halde görmek istemez. Çok üzülür onun yüzünden bu hâle geldin zanneder.. birazda olsa şunları ye abim he?",

"Tamam abi.."

Abimin aldığı tost ve meyve suyunu yedikten sonra acar'ın camının önüne gittim.. onu izlemeye başladım. Ya giderse???

____________3 hafta sonra _____________

3 hafta olmuştu ve yine hiçbir şey yoktu.. acar'ın yanına girdim yine. Yarım saattir yüzünü seviyordum..

"Sevgilim.. uyansan mı artık.. çok özledim ben seni.. sen beni özlemedin mi.."

Acar parmağını oynatıp elimin üstüne koydu. Anlık heyecan ve mutlulukla bağırırken parmağı durdu ve yanındaki cihaz ötmeye başladı. Birden içeri doktor ve hemşireler girdi. Sonra da beni dışarı çıkarttılar. Herkes kapının önüne toplanmıştı.. sinem ablanın yanında gidip

"Tuttu abla.. elimi tutmaya çalıştı.. uyanacak bu sefer abla.."

Sinem abla bana sarılıp saçımı okşamaya başladı.

"Uyanacak inşallah ablacım.."

Doktor acar'ın odasından çıkınca hepimiz yanına koştuk.. doktor konuşmaya başladı...

Nabersinizz?? Sizce acar'a ne olacak? Yoğun bakımda kalmaya devam mı edecek yoksa uyanacak mı? Ya da bambaşka bir şey mi olacak.. iyi okumalar