Kar Tanesi Arcen

24

Haziran 24.

Yanımda duran bedenle ayağa kalktım ve telefonumu alıp instagrama girdim. Arif yine mesajlar atmıştı ve bu sefer konuşmalar vardı.

Tüm mesajları okuduktan sonra yanımda yatan kıza baktım ve üstümü giyinip otel odasından ayrıldım.

Arabaya binip uçurumun oraya sürdüm. Orda Arifle bir bankımız vardı ve hep orada otururduk.

Sanırım her şeyi baştan anlatsam iyi olur.

Mayıs ayındaki olay

Arifle ilişkimiz 10/10du her şey mükemmel gidiyordu ama bir gün evime bir kargo gelmişti. Bu Arifin beni aldattığına dair tüm kanıtların bulunduğu o kargoydu. Ben olayları idrak etmeye çalışırken kapı çaldı ve elimde fotoğraflarla kalkıp kapıyı açmıştım. Gelen Arifimdi. Benim Arifim. Nasıl olurda bir başkasıyla böyle fotoğrafları olurdu. Arif boynuma sarıldığında öylece duruyordum farketmiş olacak ki geri çekilip bana bakmıştı. Ne güzel giyinmişti halbuki bugünde. Bana anlamaz şekilde bakmaya devam ettiğinde elimdeki fotoğrafları ona fırlattım ve salona geçtim sinirle. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Arif peşimden geldiğinde o da ağlıyordu.

"Cenan yemin ederim bunlar gerçek değil. Bana inanmalısın. Lütfen Cenan. Gözlerime bak."

"O gözler başkasına değdi bir kere benim bildiğim gözlerden ne kalmıştır ki."

"Cenan yemin ederim yok öyle bir şey. Hem ben seni nasıl aldatırım senin aşkından geberirken."

"Demek ki sevgin azalmış sana yetememişim."

"Yavrum sence böyle bir şey olabilir mi mümkün mü."

"Arif git. Kırmak istemiyorum seni git."

"Cenan bu adamı ömrü hayatımda görmedim."

"ARIF SIKTIR GIT DEDIM NIYE ANLAMIYORSUN DEFOL GIT EVIMDEN YUZUNU GORMEK ISTEMIYORUM."

Haziran 24

İşte böyle olmuştu. Banka geldiğimde sigara yaktım ve geriye yaslanıp etrafı izlemeye başladım.

Yan taraftan bir çocuk sesi geldiğinde o tarafa döndüm çocuk bana doğru koşuyordu. O yüzden sigarayı attım ve çocuğa baktım.

"Senin ailen nerde bakalım çocuk adam."

"Benim ailem yok."

"Sokakta mı kalıyorsun?"

"Hayır abimde kalıyorum."

"Ben Cenan. Senin adın ne?"

"Bende Cenan."

"Aaa ne kadar güzel ikimizinde adı Cenan. Peki Cenancım senin abin nerde?"

"Bak orda."

Eliyle arka tarafı gösterdiğinde kalbim teklemişti. Uzun zaman sonra ilk defa. Arif. Onu gördüm çocuğun abisi oymuş. Panikle etrafta geziniyor ve çocuğu arıyordu.

"Cenan tut elimi hadi gel seni abiye götüreyim."

"Oluuuur. Hem tanışırsın abimle olur muuu?"

"Olur."

Arifin yanına gittik ve Cenan koşarak Arife sarıldı. Başını kaldırıp bana baktığında göz göze geldik. Ağlamaktan şişen ve kırmızı gözleriyle beraber bana bakıyordu. Göz altları ise mosmordu zaten.

"Teşekkür ederim size kardeşimi getirdiğiniz için."

"Rica ederim."

"Arif abi bak bu abinin adı da Cenanmış."

"Aaa öyle miymiş."

"Eveet."

"Cenan dikkatli ol bir daha kaybolma tamam mi?"

"Tamam Cenan abii."

"Hadi Cenan gidiyoruz."

"Görüşürüz Cenan abi."

"Görüşürüz Cenan."

Bana el salladiginda ona el salladım ve arkamı dönüp ilerledim. Telefonum çaldığında arayan kişiye baktım ve 'Tuğba' adını görünce sesini kapatıp geri cebime koydum.

Mart. Lise zamanı.

Arif
Cenan benimle ders çalışmaya gelir misin?

Cenan
Arifim çağırır da gelmez miyim geliyorum hemen

Arif

---

Ay umarim çorba yapmamisimdir anliyorsunuz mu beni askmsular