Ruzie

'Jaha'
Stampend loop ik de trap op naar boven, naar mijn kamer. Ik sla de deur dicht en ga op mijn bed zitten.
Beneden hoor ik mijn ouders schreeuwen, ze hebben ruzie over mij, het komt door mij, deze ruzie, denk ik.
Ik zal even beginnen bij het begin, het avondeten.
Milou, kom je eten lieverd? Vraag mijn moeder, we eten garnalen dus ik storm de trap af, met een fotoboek die ik net heb gevonden.
Mama, moet je kijken, ik heb een fotoboek gevonden van 11 jaar geleden. Ik ben nu trouwens 14.
Wat leuk Milou, laat eens kijken. We bladeren door het boek en mijn moeder stopt abrupt met praten bij een foto van mijn vader. Milou ik dacht dat we hadden afgesproken alle foto's van je vader weg te doen toen we 4 jaar geleden uit elkaar gingen. Op dat moment ging de bel, mijn vader stond voor de deur en kwam zijn boek ophalen die in mijn tas lag, nog van eergister toen in bij hem was.
Mijn moeder gaf hem zoals gewoonlijk geen tijd om te praten en begon over die foto's, en nu hebben ze ruzie.
Vandaar zit ik hier.
Mijn ouders wilden het met z'n tweeën uitpraten zeiden ze, maar mijn moeder wil altijd alleen haar eigen zin.
Gelukkig heb ik twee hele goeie vriendinnen, Sarah en Mia.
Als ik ergens mee zin ga ik altijd naar ze toe, ze snappen me altijd, ze zijn nou eenmaal een tweeling. Maar nu kan dat niet, mijn moeder verbiedt me om de deur uit te gaan. Ik voel me eenzaam, mijn ouders hebben ruzie om mij en ik kan niet naar mijn vriendinnen toe, en mijn telefoon is ook nog eens afgepakt terwijl ik met de Crush van de school aan het appen was, Alex.
Op dat moment wordt ik geroepen om naar beneden te komen. Eerst negeer ik het want ik wil niet gaan huilen en ook niet nog eens meer ruzie, maar als ik mijn vader de trap op hoor lopen kan ik er niet meer onderuit komen en met hele erge tegenzin en een rood hoofd van woede en verdriet loop ik naar beneden, naar mijn ouders.