Loosen Us (Loose Trilogy #3)

Chapter 3

Chapter 3: Befriend

I slowly opened my eyes. The atmosphere feels so different. Napangiwi ako nang makaramdam ng hapdi sa bandang leeg ko.

"'Yan, 'di kasi nag-iingat." My gaze turned to the side on where that voice come from. My eyed widened when I saw Aiah in here.

Nakapameywang siya habang nakataas ang isang kilay sa akin. Inilibot ko ang paningin sa paligid, at napansin ang mga kurtinang nagsilbing pribadong lugar.

Tila naman may napagtanto, at agad hinanap ang cellphone ko. But I can't find it! Napansin ko naman ang relo sa palapulsuhan ko, at agad nanlaki ang mga mata ko nang mapagtantong anong oras na!

Gosh, ilang oras na lang uuwi na sila Mommy!

Mabilis akong bumangon, at doon ko nakitang nasa side table ng kutson na ito ang cellphone.

"I don't have time for your sermon, Aiah. I have to go."

Napatigil ako, nang pigilan niya ako nang hawakan niya ang balikat ko, nanatili naman akong napaupo dahil doon. Sinamaan ko siya ng tingin.

"What the hell?" I muttered, while looking irritatedly on him.

"Gosh, Kiara Cielle. Aatakihin ako sa puso, kakaalala kung ano nang nangyari sa 'yo? Then now you'll acting this way?" I can't help but to gulp on how serious his tone was.

I avoided his gaze, 'cause here am I again... can't resist his eyes.

"If Josaiah didn't tell me about this? Baka mamaya nasa ibang dimensyon ka na, Kiara," panenermon niya pa sa akin.

Kumunot naman ang noo ko sa binanggit niya. Josaiah?

"Mabuti na lang kakilala niya ang nakakita sa 'yo. Kasi kung hindi? Ewan ko na lang." Suminghap siya. Kumurap ako ng ilang beses.

"Who is he?" tukoy ko sa kaibigan ni Josaiah. Hindi man lang ako nakapagpasalamat sa lalaki. Ang daming sagabal na ang naiparating ko sa kaniya!

First he saved me, then now he made sure that I'm on a safe hands. I cursed myself to the bone on how dispense I did within this day.

"Hahatid na kita, kina Tita Mercy." Umiling ako.

Kasalanan ko naman ang lahat ng nangyari. I shouldn't let him worry, and just go home straight. I should'nt let my emotion win.

"No need. Uuwi na ako." Kita ko ang pagdaan ng gulat sa mga mata niya.

He knows, how I always tried to escape for being miserable.

"I deserve to face my consequences. I'm going home." Hindi naman siya humadlang sa desisyon ko. He didn't talk afterwards, but I can feel that he's trying to read what's running on my mind.

Kinuha ko naman ang phone ko na ngayo'y full charge na. I'm sure he charged this while I'm sleeping a while ago. Lumunok ako, at sinimulan nang magtipa ng mensahe kay Manang Esther na sunduin ako sa tapat ng school.

Doon na lamang ako nagpahatid kay Aiah, bumaba naman ako ng sasakyan at susunod sana siya but I stopped him. I waited for Manang Esther for a while, while Aiah's car still parked on miles far on me.

Sumakay naman ako ng sasakyan pagkadating ni Manang, pansin ko naman ang pagpasada niya ng tingin sa akin. Pilit na ngumiti ako sa kaniya, I saw how she stopped herself from asking such question, but she just decided to shut her mouth and drove the car.

Lumingon ako sa likuran, upang tignan ang sinasakyan ni Aiah. Umandar na rin naman ito sa kabilang bahagi, kasaliwa ng akin. I sighed deeply and rested my back on my seat. Nagsisimula naman akong mag-isip kung anong dapat kong sabihin kina Mama.