REFLECTIONS || mabbie¹✔️

Chapter 26: ik hou van je.

Lang door hebben ze niet geslapen. Om 9 uur liepen beide jongens de woonkamer in.

Dit is één van de weinige keren sinds Robbie hier woont dat hij Koen eerder in de woonkamer zag zitten dan hem.

Robbie voelt de bezorgde ogen van zijn beste vriend op hem branden.

Gisteren besteedde hij er niet teveel aandacht aan, maar hij had door dat hij in de deur openong stond toen Robbie volledig brak.

"Ik ben oké." Verteld Robbie hem, naar de bank lopend. "Of nou ja, niet oké. Maar het gaat nu weer wat beter."

Koen zijn ogen dwalen af naar zijn pols. En Robbie zijn ogen vergrootte in paniek.

Koen had zijn polsen gezien, hij heeft gisteren de verse wonden gezien die hij zelf heeft gemaakt.

Koen weet dat hij aan zelfbeschadiging doet.

Koen zucht en trekt dan de jongen in een knuffel, hij weet niet goed wat hij moet zeggen.

Gisteren was hij zo in paniek na hij Robbie zo zag, zo heeft hij hem nog nooit mee gemaakt.

Ergens was hij blij dat Matthy hem weg stuurde, want hij zal niet weten wat hij had moeten doen.

"Sorry." Fluisterd Robbie.

Koen schud zijn hoofd, hij zegt niks maar houdt hem alleen wat steviger vast.

-

Robbie neemt plaats op het bed van Matthy, hij heeft hier de hele dag tegenop zitten kijken.

Het gesprek over waarom hij gister zo door draaide.

De hele dag heeft hij zitten nadenken over wat hij gaat zeggen, en nu weet hij het nog steeds niet.

Alles linkt terug naar de droom, en dat is juist wat hij Matthy niet wil vertellen.

Misschien als hij aangeeft het niet in detail te kunnen vertellen dat hij het accepteerd?

Hij hoopt het maar, want Robbie gaat dat dus echt niet doen. Hij kan niet aan Matthy toegeven dat hij droomde over hem.

Droomde over zijn lippen op die van hem, droomde over zijn gevoelens voor de jongen.

Droomde dat zijn gevoelens wederzijds waren.

"Wat gebeurde er gister, maatje?" Vraagt Matthy als hij naast Rob gaat zitten.

Robbie begint nerveus met zijn vingers te spelen, puur zodat hij iets met zijn handen doen heeft.

"Ik ga niet in detail." Zegt hij meteen. "Dat kan ik nu niet."

Matthy knikt, door hebbend dat de jongen nerveus is. "Dat is oké, vertel maar wat lukt."

Robbie neemt even diep adem voor hij begint te praten. "Ik uh, ik had een droom, wat me deed denken aan alles wat Jamie zei. En ik begon erg onzeker te worden over van alles. Ik ging naar beneden om te roken, en toen ging het nog wel. Tot ik op de bank zat alleen met mijn gedachtes. Uh, ik begon weer teveel na te denken, en ik trok het niet meer. Ik moest het gewoon doen."

Zodra Robbie startte stopte hij niet, hij moest het in één keer doen of hij zou dicht vallen. Gelukkig snapte Matthy dit ook en bleef stil tot hij klaar was.

Het valt Matthy op dat hij aan het vel rondom zijn nagels begint te trekken en hij neemt Robbie zijn hand in die van hem zodat hij stopt. "Rob, ik snap dat het moeilijk is maar je moet inzien dat Jamie loog. Ze zei het puur wetend dat het jou dwars ging zitten. Niks is waar wat ze zei, ik beloof je dat. Je bent niemand tot last, je bent niet dik, je bent mooi. En mensen houden van je. ik hou van je."

ik hou van je.

Oh god. De tranen beginnen gelijk te vormen in zijn ogen, het doet pijn. Wetend dat dat nooit op dezelfde manier zou zijn als Robbie van hem houdt.

Dat is wat hij denkt. Maar Matthy weet heel goed op welke manier hij dat bedoeld.

En het is zeker niet vriendschappelijk.

Matthy zucht zachtjes als hij hem in zijn armen trekt. Hoevaak moet hij de jongen nog huilend in zijn armen hebben voor het beter wordt?

Robbie knijpt zijn ogen dicht als zijn hoofd Matthy zijn schouder raakt. Waarom voelt dit zo fijn maar toch ook zo verkeerd?

Matthy zijn hand wrijft over Robbie's rug. Wat heeft hij gezegd dat hem tot tranen bracht?

Het duurt minuten tot Robbie eindelijk weer rustig is. Nog steeds leund de jongen tegen zijn borst aan.

"Hey Rob? Ik merk dat je meestal s'nachts de verkeerde kant op gaat."

Robbie weet dat ook, opzich kan hij zich overdag nog bezig houden om zijn gedachtes redelijk positief te houden.

Maar als hij dan in zijn bed ligt, alleen, lijkt alles de verkeerde kant op te gaan.

Misschien komt het omdat hij niet meer naast iemand ligt, dat hij zich meer alleen voelt.

Of omdat hij meer tijd heeft om alles over te denken.

Meer tijd om zijn gedachtes hem kut te laten voelen.

Robbie knikt zachtjes. "Klopt."

"Ik zat te denken, wat als je voortaan bij mij slaapt? Dat lijkt de afgelopen keren ook beter te zijn voor jou. En op die manier kan je jezelf niks doen." Stelt Matthy voorzivhtig voor.

Hij wil niet de grenzen van Robbie overtreden, maar hij denkt oorecht dat het beter is voor hem.

Het hielp ook bij Matthy in die periode, wat ook de reden is dat Matthy hem zovaak appte of zelf het bed in ging van Robbie.

Je bent niet alleen, je kan niks doen wetend dat er niemand naast je ligt.

Hij denkt echt dat dit Robbie goed zou doen.

Robbie is even stil. Hij heeft gelijk, de paar nachten die hij bij Matthy doorbracht heeft hij niks gedaan en geen neigingen gehad.

Maar dan denkt hij weer aan de droom. Al snel schud hij die gedachte van hem af. Het was een droom, geen werkelijkheid. Hij moet het gewoon vergeten.

En hij wil beter worden. 63 dagen clean, en dat heeft hij gister verneukt. Hij kan het altijd proberen.

"Ik heb dan wel monder neigingen." Geeft Robbie fluisterend toe. "Ik denk dat dat beter is."

Matthy wrijft over Robbie zijn arm. "Dan doen we dat toch?"

Robbie kijkt langzaam op naar de blond. "Wil jij dat wel? Ik wil niet dat je je verplicht voelt."

"Ik heb er geen probleem mee, ver van dat. Als het je helpt doe ik het met liefde."

-

ik ben echt sad dat er geen vid was vandaag- gister? idk. anyways morgen video en videoclip i hope🤞🏻

ik heb dit zojuist om vier uur snachts geschreven dus idk of t logisch is een of er typfouten inzitten maar oke

ik ga slapen joe